Πραγματοποιήθηκε, την Κυριακή 3 Νοέμβρη, Γενική Συνέλευση του ΣΙΥΑ,ενόψει της πανελλαδικής απεργίας στις 20 Νοέμβρη. Σε ένα από τα παλαιότερα σωματεία της χώρας (έχοντας κλείσει έναν αιώνα ιστορία) που αριθμεί 1300 εγγεγραμμένα μέλη και η απαρτία ορίζεται από το 1/3 αυτών, παραβρέθηκαν μόλις 50 άτομα, «συγγενείς και φίλοι» του ΠΑΜΕ. Τον λόγο πήραν βέβαια αρκετοί συνάδερφοι καταγγέλλοντας τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα εργασιακά κάτεργα της «Ελλάδας 2.0» του Μητσοτάκη, όπως εργαζόμενοι στις ΜΚΟ που παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι, ελαστικά εργαζόμενοι σε άλλες εταιρείες με σύμβαση ενός μηνός κτλ. Ωστόσο, γρήγορα η διαδικασία μετατράπηκε σε παραταξιακή φιέστα αυτοθαυμασμού, με τα μέλη του ΔΣ να επαναλαμβάνουν μονότονα την αναγκαιότητα συμμετοχής στη …«σύσκεψη» του ΠΑΜΕ για τον «συντονισμό» του αγώνα με τα «αδερφά ταξικά» σωματεία εντός και εκτός Ελλάδας.

Στη συνέλευση παρευρέθηκε και εκπρόσωπος της ΕΡΓΑΣ, πρόσφατα απολυμένος από το τηλεφωνικό κέντρο της ONE WAY, ο οποίος στάθηκε αρχικά στην πολύ χαμηλή συμμετοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ενημέρωση για την πραγματοποίηση της ΓΣ έγινε μόλις το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας. Τέτοιου είδους fast-track διαδικασίες αδυνατίζουν ακόμα περισσότερο τη μαζική συμμετοχή εργαζομένων, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ελάχιστοι «μη μυημένοι» -εκτός του ΠΑΜΕ δηλαδή- παρευρέθηκαν στη ΓΣ.

Από τη μεριά της ΕΡΓΑΣ τονίστηκε πως τέτοιες διαδικασίες προσιδιάζουν σε απονεκρωμένα σωματεία – σφραγίδα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Χαιρέτισε τις κινητοποιήσεις μιας σειράς κλάδων που σημειώθηκαν το τελευταίο διάστημα και που αποδεικνύουν πως ο κόσμος της εργασίας βρίσκεται σε αναβρασμό και ψάχνει αγωνιστικές διεξόδους έκφρασης της συσσωρευμένης αντικυβερνητικής αγανάκτησής του. Τονίστηκε η παραλυτική επίδραση των ηγεσιών του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ –ΣΥΡΙΖΑ) σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που έχει ως αποτέλεσμα την προκήρυξη μιας απεργίας τουφεκιάς μετά από αυτήν της περασμένης άνοιξης, όπου ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στο απόγειο του διασπαστισμού παραβρέθηκαν διαφορετικές ημερομηνίες σε διαφορετικές πλατείες.

Στο ίδιο μήκος κύματος η ΕΡΓΑΣ κατήγγειλε τις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που ενδιαφέρονται μόνο να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στους εργαζόμενους, ως βασικοί στυλοβάτες της αντιλαϊκής κυβερνητικής συμμετοχής στο εργατοϋπαλληλικό κίνημα. Καυτηρίασε ωστόσο και την πολιτική του ΠΑΜΕ που παρά τις μεγαλοστομίες, το «αγωνιστικό του πρόγραμμα» ταυτίζεται κατά γράμμα και εξαντλείται στις ξέπνοες 24ωρες που εξαγγέλλουν ανά εξάμηνο, στην καλύτερη περίπτωση, οι κατά τα λοιπά «ξεπουλημένες» ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Η ΕΡΓΑΣ κατέθεσε την πρότασή της για αύξηση τουλάχιστον 30% στον κατώτατο μισθό ως το ελάχιστο όριο διαπραγμάτευσης, ασκώντας κριτική στις σχετικές προτάσεις του ΠΑΜΕ για τον κατώτατο μισθό.

Αναφερόμενος στα έργα και ημέρες του σωματείου, καταδίκασε στους συναδέλφους την ηττοπαθή, συμβιβαστική και φυγόπονη στάση που είχε κρατήσει το ΔΣ του σωματείου απέναντι στους εργαζομένους της ONE WAY, στις απεργίες του περασμένου Φλεβάρη και Απρίλη.

Η ΕΡΓΑΣ κάλεσε τους συναδέλφους να δώσουν τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 20 Νοέμβρη, θεωρώντας πως αυτή πρέπει να αποτελέσει σε κάθε περίπτωση εφαλτήριο για το ξεδίπλωμα του ενωτικού, μαζικού, ανυποχώρητου εργατολαϊκού αγώνα με συνέχεια, κλιμάκωση και προοπτική.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος