Σήμερα που βρισκόμαστε μπροστά σε μια σοβαρή υγειονομική κρίση και η υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων βρίσκεται σε κίνδυνο, οφείλουμε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα γύρω από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί όλου του κόσμου.  Είναι μια κρίσιμη περίοδος που δοκιμάζει, εκτός των άλλων, απόψεις και πολιτικές.

Κριτήριο για το αν αυτές είναι σωστές ή λάθος αποτελεί αναμφισβήτητα η πράξη, ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν δραματικά γεγονότα όπως είναι η σημερινή κρίση, με την πανδημία του κορονοϊού.

Οι σύντροφοι  του ΚΚΕ (μ-λ) έχουν διατυπώσει μια λαθεμένη, κατά τη γνώμη μας, άποψη που αμφισβητεί την ανάγκη της υπεράσπισης του δημόσιου συστήματος υγείας. Εξισώνοντάς το με τον ιδιωτικό τομέα υγείας θεωρούν ότι είναι αρκετή η διεκδίκηση της δωρεάν υγείας (σκέτα, είναι αδιάφορο αν είναι δημόσια ή ιδιωτική), με το επιχείρημα πως το δημόσιο δεν είναι παρά μία δομή του καπιταλιστικού συστήματος και επομένως όποιος το υπερασπίζεται, στην πραγματικότητα, υπερασπίζεται το καπιταλιστικό σύστημα, ή δημιουργεί αυταπάτες πως μια κρατική καπιταλιστική δομή μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Παραβλέπουν πως το δημόσιο σύστημα υγείας αποτελεί μια πολύτιμη κατάκτηση μεγάλων εργατολαϊκών αγώνων που χτυπήθηκε και απαξιώθηκε δραματικά τα τελευταία χρόνια, από όλες τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, οι οποίες άσκησαν μια ακραία αντιλαϊκή πολιτική ασύδοτης εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών υγείας. Μη μπορώντας, επιπλέον, να αξιολογήσουν πως (ναι, στις συνθήκες του καπιταλισμού) μόνο ένα καθολικό δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να ανταποκριθεί, στοιχειωδώς, στις λαϊκές ανάγκες.

Ήρθε όμως η ζωή, δυστυχώς με έναν οδυνηρό τρόπο, να καταδείξει ότι η άποψη αυτή, που προβάλλεται σαν κατεξοχήν ταξική, είναι όχι μόνο λαθεμένη αλλά και επικίνδυνη τελικά για τα εργατολαϊκά στρώματα. Σήμερα, με την πανδημία σε εξέλιξη, αποδεικνύεται περίτρανα ότι ΜΟΝΟ με τη δραστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας μπορεί να περιφρουρηθεί η υγεία και η ζωή του λαού. ‘Όπως λένε και σε τελευταία ανακοίνωσή τους οι σύντροφοι «οι πλούσιοι και το πολιτικό προσωπικό έχουν εξασφαλίσει διάγνωση και θεραπεία». Προφανώς, και κυρίως, στα ιδιωτικά «μαγαζιά». Τα «κοράκια» του ιδιωτικού τομέα υγείας το μόνο που κάνουν είναι να εκμεταλλεύονται την υγειονομική κρίση για να εκτοξεύουν τα κέρδη τους. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Την περίθαλψη και την υγεία του λαού μόνο ένα ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να την εξασφαλίσει.

Οι σύντροφοι του ΚΚΕ (μ-λ), τώρα, προσπαθούν να διασώσουν τη γραμμή τους πάνω στα ζητήματα αυτά. Αλλά η αδυσώπητη πραγματικότητα δεν τους το επιτρέπει. Οι αντιφάσεις και η αδυναμία διατύπωσης καθαρών θέσεων, που να μην αλληλογρονθοκοπούνται, είναι αναπόφευκτη.

Ενώ στις 13/3 απαιτούν «ελεύθερη και ανεμπόδιστη, δωρεάν πρόσβαση των λαϊκών στρωμάτων για πρόληψη και θεραπεία σε όλες της βαθμίδες υγείας, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», βάζοντας βέβαια σε άλλο σημείο τη λέξη «δημόσιο» σε εισαγωγικά (για να μην ξεχνιόμαστε) και διατυπώνουν αιτήματα για ενίσχυση του δημόσιου, προφανώς, συστήματος υγείας, στις 17/3 η απαίτηση αναφέρεται σε «όλες της βαθμίδες υγείας» σκέτα, με διαγραφή του προσδιορισμού «δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», επαναλαμβάνοντας τα αιτήματα. Είναι φανερό πως αποφεύγεται η επανάληψη μιας θέσης (για δωρεάν πρόσβαση στον ιδιωτικό τομέα) που η πραγματικότητα της πανδημίας την έχει πλήρως ακυρώσει. Αλλά είναι, επίσης, φανερό πως δεν υπάρχει και η ειλικρίνεια και η ευθύτητα να αποδεχθούν ότι έσφαλαν.

Δεν είναι, επιπλέον, τουλάχιστον αντιφατικό να απορρίπτουν ή να αδιαφορούν για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας και ταυτόχρονα να διεκδικούν «πλήρη στελέχωση όλων των νοσοκομείων με άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού» κ.ά, κ.ά.; Αλήθεια, εάν εξακολουθεί να ισχύει η θέση τους για «πρόληψη και θεραπεία σε όλες της βαθμίδες υγείας, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», γιατί δεν απευθύνονται για τα ίδια ζητήματα και στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών κλινικών και δεν απαιτούν ευθέως αντιμετώπιση της πανδημίας και από τους μεγαλοκαρχαρίες των ιδιωτικών θεραπευτηρίων;

Τέλος, αν και σήμερα δεν απαιτήσουμε δραστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και να μπει φρένο στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας, αυτό δεν οδηγεί σε ευθεία συγκάλυψη της ξέφρενης αντιλαϊκής πολιτικής της ελληνικής πλουτοκρατίας και όλων των κυβερνήσεών της, της τελευταίας ιδιαίτερα δεκαετίας, που μανιωδώς κατεδάφισαν το δημόσιο σύστημα υγείας και που εξακολουθούν -ενώ η υγειονομική κρίση κλιμακώνεται- να μην παίρνουν τα αναγκαία μέτρα στελέχωσής του με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμού του υλικοτεχνικά;

Σύντροφοι, η κατάσταση είναι πραγματικά κρίσιμη για το λαό και απαιτούνται καθαρές θέσεις που να υπηρετούν πραγματικά τα λαϊκά συμφέροντα.

Σόφης Γιώργος, στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ