Όχι στην αναβολή της απεργίας – Να γίνουν στάσεις εργασίας και συγκεντρώσεις σε κάθε πόλη!

Mε συνοπτικές διαδικασίες, η πλειοψηφία της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ,  (ΔΗΣΥΠ (ΚΙΝΑΛ), ΔΑΣ-ΠΑΜΕ, ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ), με μοναδική διαφωνία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων, την από 19/5 απόφαση του ΓΣ (που οι ίδιες παρατάξεις ψήφισαν) η οποία προκήρυσσε «απεργία την Πέμπτη 3 Ιουνίου ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα Χατζηδάκη και ταυτόχρονα έθετε την πρόταση για ανάλογη απόφαση και στα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα».

Σαν έτοιμες από καιρό, οι παρατάξεις της ήττας και της κωλοτούμπας, με αφορμή την απόφαση της ΓΣΕΕ για μετάθεση της απεργίας στις 10 Ιούνη, έκαναν στροφή 180 μοιρών.

Συγκεκριμένα

Με το αντεργατικό νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση στη δημοσιότητα μέσω της «Διαβούλευσης» κήρυξε τον πόλεμο με τον κόσμο της εργασίας, αμφισβητώντας τις πιο θεμελιώδεις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Με το τερατούργημα που προωθεί για ψήφιση βάζει οριστική ταφόπλακα στην οκτάωρη εργασία και στις συλλογικές συμβάσεις, χτυπά βάναυσα τα συνδικάτα, τα μοναδικά εργαλεία οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων.

Παρά το μέγεθος και την ένταση της κυβερνητικής επίθεσης, το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα εξακολουθεί να βρίσκεται σε συνθήκες σοβαρής υποχώρησης και σε μεγάλη αναντιστοιχία με το μέγεθος του νέου αντεργατικού οδοστρωτήρα. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ηγεσίας της ΓΣΕΕ διαδραματίζει εδώ και καιρό έναν άθλιο ρόλο που ξεπουλά τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους.

Με την παρελκυστική τακτική η ηγεσία της ΓΣΕΕ χαρίζει πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση να προωθήσει τα αντεργατικά μέτρα. Υποσκάπτει κάθε προσπάθεια οργάνωσης και ανάπτυξης ενιαίου, πανεργατικού απεργιακού μετώπου ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.

Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ αποδείχτηκε για άλλη μια φορά πολύ… δεκτική σε πρωτοβουλίες  ΑΝΑΒΟΛΗΣ (!) των κινητοποιήσεων, ενώ είναι πολύ αναβλητική στη λήψη  άλλων θετικών πρωτοβουλιών ενεργοποίησης  της απόφασης του Γενικού Συμβουλίου της, συσπείρωσης των ομοσπονδιών και κινητοποίησης της βάσης των σωματείων.  

Από την άλλη,  η ηγεσία της  ΓΣΕΕ, μαθημένη στο ξεπούλημα των αγώνων και στην υπονόμευση των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, δήλωνε ξανά συμμετοχή στους διαλόγους της συναίνεσης , ροκανίζοντας το χρόνο και υπονομεύοντας τις συλλογικές διαδικασίες, χωρίς να παίρνει την απόφαση της συμμετοχής στην απεργία της 3ςης Ιούνη. Μάλιστα, στο παραπέντε αυτής της απεργίας, πήρε μια ΑΛΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ(!) για κήρυξη απεργίας στις 10 Ιούνη, διασπώντας και απαξιώνοντας  μια ήδη ειλημμένη απόφαση από το Γ/θμιο όργανο των Δημοσίων υπαλλήλων, από πολλές ομοσπονδίες και το ΕΚΑ.

 Για την αρνητική αυτή εξέλιξη , υπεύθυνες είναι οι κυρίαρχες παρατάξεις της ΔΑΚΕ και  της ΠΑΣΚΕ, που παίζουν σταθερά το ρόλο του στυλοβάτη της αντιλαϊκής πολιτικής, μετατρέποντας τη ΓΣΕΕ, αλλά και συνολικότερα τα συνδικάτα που ελέγχουν σε «μακρύ χέρι» της αντιδραστικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης  της ΝΔ, αλλά και όλων  των προηγούμενων (ΣΥΙΖΑ/ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ).

Ωστόσο, αυτές οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές δυνάμεις  βρίσκουν ένα υπόγειο νήμα συνεννόησης με τις συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ που φραστικά…ανεβάζουν  μεν τους αντιπολιτευτικούς τόνους, όμως  στην πράξη προσαρμόζονται στο κλίμα της συνδικαλιστικής απραξίας, καλλιεργούν  την ηττοπάθεια και ..προσβλέπουν  στην επόμενη ημέρα της .. νέας κυβέρνησης  του ΣΥΡΙΖΑ,   σπέρνοντας νέες εκλογικές αυταπάτες.

Επίσης, για αυτό το αρνητικό κλίμα  βαρύτατες ευθύνες έχουν οι κατά τα άλλα… ταξικά αδιάλλακτες δυνάμεις του ΠΑΜΕ , που  από τη μια δήλωναν ότι τάσσονται με την απεργία στις 3 Ιούνη και από την άλλη, σε μια γραμμή συνεννόησης με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όχι μόνο αποδέχτηκαν  την αναβολή της απεργίας, αλλά επιπλέον ΣΥΝΥΠΕΓΡΑΨΑΝ την επιστολή της ΑΔΕΔΥ για ΑΝΑΒΟΛΗ της απεργιακής κινητοποίησης στις 3Ιούνη(!). Μια ενέργεια που συνδέεται με ένα νήμα με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες που σπέρνει το ΠΑΜΕ στα σωματεία με την πρόταση νόμου που κατέθεσε, μια δήλωση συμμόρφωσης προς το σύστημα, κρυμμένη πίσω από μπόλικη ταξική ρητορεία.

Η διγλωσσία του ΠΑΜΕ δείχνει πως  όχι μόνο δεν είναι ταξικά αδιάλλακτο, όπως διακηρύσσει, αλλά απεναντίας  κρατεί σταθερά το νήμα της σύνδεσής του με τις δυνάμεις της υποχώρησης και της συναίνεσης, όπως επιβεβαιώνει και η θέση του για τα αναλογικά προεδρεία και η ψήφος που δίδει στις συνδικαλιστικές παρατάξεις της υποταγής (ΠΕΚ/ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ) , κατά την εκλογή των προεδρείων των σωματείων.

Απέναντι σε αυτή τη πολιτική της υποχώρησης, της γραφειοκρατίας, της συναλλαγής και της απαξίωσης των συνδικαλιστικών οργάνων και αποφάσεων, ο μόνος δρόμος είναι η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ της ΒΑΣΗΣ, η επανασυσπείρωση στα σωματεία, η ενδυνάμωση των ΓΣ και των συλλογικών οργάνων, η ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΗ των ΑΓΩΝΩΝ.

Οι αναβλητικότητες, οι κωλυσιεργίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών μπορούν να απαντηθούν μόνο με τη ΜΑΖΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ.

Τόσο το Μ-Λ ΚΚΕ όσο και οι συνδικαλιστικές του παρατάξεις, η ΕΡΓ.Α.Σ και ο Εκπαιδευτικός Όμιλος, μπροστά στο μέγεθος και την ένταση της επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ, καλούν τα συνδικάτα και τα σωματεία σε πανεργατική μάχη για να μην περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο. Οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια και τα αναχώματα που θέτουν οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις, να σημάνει άμεσα συναγερμός στα συνδικάτα, να τεθούν σε τροχιά ενιαίας, μαζικής και πανεργατικής πάλης. Δεν πρέπει να κυριαρχήσει η συμβιβαστική και ηττοπαθής γραμμή της μιας κινητοποίησης την τελευταία στιγμή σαν κι αυτή που προωθούν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΠΑΣΚ (ΚΙΝΑΛ).

Αντίθετα τα συνδικάτα πρέπει να σημάνουν ενιαίο απεργιακό πανεργατικό ξεσηκωμό με διάρκεια και ένταση. Είναι υπόθεση ζωτικής σημασίας για την εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα να μην περάσουν τα βάρβαρα κυβερνητικά μέτρα που φέρνουν το νέο εργασιακό μεσαίωνα.

Ο λόγος τώρα στα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, τις συνελεύσεις, τους ίδιους τους εργαζόμενους. 

Να γίνουν στάσεις εργασίας και συγκεντρώσεις σε κάθε πόλη!