Είναι εύκολο να αναφέρεται κανείς στο υψηλό ηθικό και φρόνημα των έμψυχων στρατιωτικών δυνάμεων που μπορεί να καταβάλλει ισχυρότερους στρατούς κι ακόμα πιο εύκολο να αντιπαρέρχεται τους υπάρχοντες συσχετισμούς και τη δύναμη (οικονομική, χρηματιστική, στρατιωτική, κ.ά.) των χωρών που συμμετέχουν στο μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ωστόσο το ζήτημα της υπεροπλίας, είναι πολύ δύσκολο σήμερα να νικηθεί από το «υψηλό φρόνημα». Επιπλέον, είναι αδιανόητο να νικηθεί η σημερινή ψηφιακή τεχνολογία, τα ρομπότ, οι 3D εκτυπωτές, το Internet of things, η τεχνητή νοημοσύνη κλπ, αν κάποιος δεν διαθέτει την αντίστοιχη ισχύ. Με δυο λόγια αναφερόμαστε σε όλ’ αυτά που απαρτίζουν την πέμπτη διάσταση του πολέμου (ξηρά, αέρας, θάλασσα, Διάστημα, Κυβερνοχώρος).
Και αυτή η διάσταση δίνει απεριόριστες δυνατότητες στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη, να αναπτύξουν την επεκτατική τους δράση σε άπειρους τομείς, ελέγχοντας τους στρατούς των ασθενέστερων κρατών. Και ναι μεν το Internet γεννήθηκε από τις ΗΠΑ (και σχεδόν ταυτόχρονα από την πρώην Σοβιετική Ένωση), σαν προέκταση των προγραμμάτων διατήρησης των -τότε- επικοινωνιών ακόμα και σε συνθήκες πυρηνικού πολέμου, σήμερα όμως το διαδίκτυο έχει πάρει ραγδαία εξέλιξη. Θυμίζουμε τις αμερικάνικες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, όπως οι Apple, Microsoft, Amazon, Alphabet (Google), Facebook, Tesla και Nvidia, που γι’ αυτές η πανδημία και η ύφεση όχι μόνο δεν στάθηκαν εμπόδιο στη δραστηριότητά τους αλλά αντίθετα αποτέλεσαν το εφαλτήριο για τη χρηματιστηριακή εκτίναξή τους. Κυριολεκτικά λοιπόν, ζούμε στον κυβερνοχώρο -και στον κυβερνοπόλεμο- στον οποίο εντάσσονται οι κρατικές υπηρεσίες, οι τράπεζες, οι βασικές υποδομές από τις οποίες εξαρτάται μια χώρα. Λιμάνια, αεροδρόμια, ηλεκτρικά δίκτυα, διυλιστήρια, αγωγοί φυσικού αερίου, συστήματα ύδρευσης, μετρό, οδική κυκλοφορία, νοσοκομεία, όλες οι λειτουργίες εξαρτώνται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές συνδεδεμένους στο Internet κι αυτό με τη σειρά του συνδεδεμένο με τα «προγράμματα» των κολοσσών τεχνολογίας. Κατά συνέπεια, μια κυβερνοεπίθεση θα μπορούσε να προκαλέσει έως και την κατάρρευση μιας κρίσιμης υποδομής. Σαν παράδειγμα αναφέρουμε τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όπου οι ΗΠΑ επιτέθηκαν εναντίον σερβικού δικτύου τηλεπικοινωνιών. Υπήρχε ακόμα σχεδιασμός για επίθεση στα κέντρα καθαρισμού του πόσιμου νερού, που θα μπορούσε να έχει ευρύτερες καταστροφικές συνέπειες. Το Ιράν υπέστη κυβερνοεπιθέσεις τον Ιούνιο 2010 όταν οι πυρηνικές εγκαταστάσεις στη Natanz μολύνθηκαν από τον Stuxnet, έναν cyber-ιό, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι μία συνδυασμένη προσπάθεια του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο κομμάτι κώδικα ενός κακόβουλου λογισμικού, που σχεδιάστηκε για να επεμβαίνει στα συστήματα ελέγχου της Siemens. Να σημειώσουμε ότι περί τα τέλη του 2010, δημιουργήθηκε η U.S . Cyber Command ύστερα από κυβερνητική έγκριση προκειμένου να προβαίνει σε επιχειρήσεις στα πλαίσια του κυβερνοπολέμου! Από τις τέσσερις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, η Πολεμική Αεροπορία είναι η πιο έμπειρη σε θέμα κυβερνοπολέμου.
Εξάλλου, είναι ωμή σε κυνικότητα η δήλωση του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κίσσιγκερ, για την ελληνοτουρκική κρίση των Ιμίων το Γενάρη του 1996, ότι: «…όσο κρατάμε τα κλειδιά (εννοεί τους αλγόριθμους των προγραμμάτων) πτήσης των αμερικάνικων αεροσκαφών, θεωρούμε μάλλον απίθανη μία ελληνοτουρκική εμπλοκή»! Όσο τα κράτη βασίζονται στα δίκτυα υπολογιστών για στρατιωτική και οικονομική υπεροχή και όσο αυτά τα δίκτυα είναι προσιτά από εξωτερικούς φορείς, τόσο κινδυνεύουν. Τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη δημιουργούν ολόκληρες στρατιές επισήμων hakers ώστε να μπορούν να σπάνε κωδικούς και να διεισδύουν σε στρατιωτικά, οικονομικά κ.ά. ντόπια προγράμματα, με αποτέλεσμα τα ασθενέστερα κράτη να υποχρεώνονται να προσδένονται με άπειρα νήματα στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
«Τότε γιατί οι εξοπλισμοί;», θα αναρωτηθεί κάποιος. Η απάντηση δεν είναι άλλη από το να μπορούν μία χούφτα ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να κινούν τα κράτη-πιόνια (δεμένα με πολλές μορφές εξάρτησης) στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, ανάλογα με τα συμφέροντά τους και να τροφοδοτούν με οξυγόνο, στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης, τις πολεμικές βιομηχανίες τους, τον ζωοδότη του πολέμου για το ξαναμοίρασμα των παγκόσμιων αγορών και των σφαιρών επιρροής.
***
Οι πρόσφατες δηλώσεις έπαρσης του υπουργού Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου, για την τελική έγκριση από την Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής, της αγοράς 18 γαλλικών αεροσκαφών προηγμένης τεχνολογίας «Ragale» (παραλαβή έως το καλοκαίρι του 2023, με κόστος 1,92 δισ. €, πλέον 400 εκατ. € για κατευθυνόμενα βλήματα «Meteor»), ώστε να αποκτηθεί η δήθεν «υπεροπλία» της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης, τουλάχιστον στον αέρα, έναντι της τουρκικής, δείχνουν το μέγεθος της γελοιότητας που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση της Δεξιάς κομπάζει, θεωρώντας ότι αυτή η αγορά της δίνει τάχα την υπεροπλία στον αέρα, έναντι της γειτονικής χώρας, παραγνωρίζοντας σκόπιμα την κούρσα των εξοπλισμών από μία Τουρκία που έχει σχεδόν πενταπλάσιο ΑΕΠ και οι αμυντικές της δαπάνες είναι για το 2021 σχεδόν τετραπλάσιες από τις ελληνικές. Και φυσικά, αυτή η κούρσα των εξοπλισμών δεν έχει τέλος, καθώς όλο και πιο νέα, προηγμένα οπλικά συστήματα επινοούνται. Και το πλέον σοβαρό είναι πως τον απόλυτο έλεγχο (μέσω του κυβερνοχώρου), όλων αυτών των οπλικών συστημάτων κατέχουν το ΝΑΤΟ ή οι Αμερικάνοι, εξ ου και η λυσσαλέα αντίδρασή τους στην ανεξέλεγκτη αγορά των S-400 της Τουρκίας από τη Ρωσία. Αν προκύψει ένα οποιοδήποτε θερμό ελληνοτουρκικό επεισόδιο, είναι βέβαιο ότι κατευθύνεται και ελέγχεται από τους ΝΑΤΟϊκούς. Αν σήμερα η Τουρκία δείχνει τις επιθετικές της τάσεις στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, την Κύπρο, τον Καύκασο, εκμεταλλευόμενη τα κενά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, αυτό γίνεται με αποδοχή των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και εν μέρει της Ρωσίας.
Το αξιοπερίεργο είναι πως τη θέση του Μητσοτάκη (για τη δήθεν υπεροπλία στον αέρα) υιοθετούν και οργανώσεις της Αριστεράς επιδεικνύοντας πολιτική μυωπία, προκειμένου να προβάλουν τη δήθεν ισοδυναμία των δύο αστικών τάξεων, παραβλέποντας σκόπιμα το αυταπόδεικτο γεγονός ότι ήδη η Τουρκία απλώνει την επεκτατική της πολιτική από τον Καύκασο μέχρι τη Λιβύη και από τη Συρία μέχρι τα Βαλκάνια, διαθέτοντας μια πανίσχυρη εγχώρια εξοπλιστική βιομηχανία και παράλληλα αποτελεί το φορέα του επιθετισμού, του γκριζαρίσματος του Αιγαίου και της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης. Γιατί άλλο είναι η αρπακτική φύση της κάθε αστικής τάξης και άλλο είναι η ισχύς που έχει για να πραγματοποιήσει τις επεκτατικές της βλέψεις. Και στο σημείο αυτό, η αστική τάξη της Τουρκίας –με την αποδοχή των ιμπεριαλιστών- έδειξε ότι το μπορεί.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο Τούρκος επικεφαλής της Προεδρίας Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB) Ι.Ντεμίρ έδωσε στη δημοσιότητα το εξοπλιστικό σχέδιο του 2020 για εξοπλιστικές δαπάνες που ξεπερνούσαν τα 32 δισ. δολάρια. Άλλωστε σύμφωνα με την επίσημη Έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), το 2018 η Τουρκία ξόδεψε 19,0 δισ. δολάρια για εξοπλισμούς, έναντι 5,2 δισ. της Ελλάδας.
***
Αυτή τη στιγμή, με βάση τα στοιχεία που έδωσαν στη δημοσιότητα ο υπουργός Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ αντιστράτηγος Κ. Φλώρος και ο αρχηγός ΓΕΝ αντιναύαρχος Σ. Πετράκης, η στρατιωτική δύναμη της Ελλάδας και της Τουρκίας σε αέρα και θάλασσα (δεν περιλαμβάνονται οι παραγγελίες των δύο χωρών), είναι οι εξής:
Εξοπλισμός Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας:
232 Μαχητικά Αεροσκάφη
4 Αερομεταφερόμενα Συστήματα Έγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου
17 Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη
23 Αεροσκάφη Τακτικών Μεταφορών
22 Ελικόπτερα Έρευνας και Διάσωσης
8 Μονάδες Βολής Αντιαεροπορικών Συστημάτων Κατευθυνόμενων Βλημάτων
Μεγάλου Βεληνεκούς
25 Αντιαεροπορικά Συστήματα Κατευθυνόμενων Βλημάτων Μικρού Βεληνεκούς.
Προσωπικό
Επαγγελματίες Στρατεύσιμοι: 18.800
Στρατεύσιμοι θητείας: 2.200
Σύνολο: 21.000
Εξοπλισμός Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας:
253 Μαχητικά Αεροσκάφη
4 Αερομεταφερόμενα Συστήματα Έγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου
23 Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη
7 Αεροσκάφη Εναέριου Ανεφοδιασμού
86 Αεροσκάφη Τακτικών Μεταφορών
20 Ελικόπτερα Έρευνας και Διάσωσης
1 Μονάδα Βολής Αντιαεροπορικών Συστημάτων Κατευθυνόμενων Βλημάτων
Μεγάλου Βεληνεκούς
8 Αντιαεροπορικά Συστήματα Κατευθυνόμενων Βλημάτων Μέσου Βεληνεκούς
78 Αντιαεροπορικά Συστήματα Κατευθυνόμενων Βλημάτων Μικρού Βεληνεκούς.
Προσωπικό
Επαγγελματίες Στρατεύσιμοι: 30.000
Στρατεύσιμοι θητείας: 20.000
Σύνολο: 50.000
Εξοπλισμός Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού:
13 Φρεγάτες
11 Υποβρύχια
18 Ταχέα Περιπολικά Κατευθυνόμενων Βλημάτων
10 Κανονιοφόρους
6 Παράκτια Περιπολικά
4 Ναρκοθηρευτικά
5 Αρματαγωγά
4 Πλοία Ταχείας Μεταφοράς
5 Πλοία Γενικής Υποστήριξης
18 Ελικόπτερα Ανθυποβρυχιακού Πολέμου
1 Αεροσκάφος Ναυτικών Επιχειρήσεων
2 Συστοιχίες Κατευθυνόμενων Βλημάτων Ξηράς.
Προσωπικό
Επαγγελματίες στρατεύσιμοι: 14.250
Στρατεύσιμοι θητείας: 2.050
Σύνολο: 16.300
Εξοπλισμός Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού:
16 Φρεγάτες
10 Κορβέτες
12 Υποβρύχια
19 Ταχέα Περιπολικά Κατευθυνόμενων Βλημάτων
16 Παράκτια Περιπολικά
11 Ναρκοθηρευτικά
5 Αρματαγωγά
21 Αποβατικά Σκάφη
2 Πλοία Γενικής Υποστήριξης
32 Ελικόπτερα Ανθυποβρυχιακού Πολέμου
6 Αεροσκάφη Ναυτικών Επιχειρήσεων
16 Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη.
Προσωπικό
Επαγγελματίες στρατεύσιμοι: 20.500
Στρατεύσιμοι θητείας: 19.000
Σύνολο: 39.500.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία, είναι απολύτως ενδεικτικά των στρατιωτικών δαπανών που είναι υποχρεωμένα είτε μέσω των ΝΑΤΟϊκών κανονισμών, είτε μέσω των δεσμών εξάρτησης, είτε λόγω γοήτρου να δαπανούν οι αστικές τάξεις των δύο χωρών, σε βάρος προφανώς των εργατολαϊκών συμφερόντων και δικαιωμάτων.
***
Είναι φανερό πως η παγκόσμια κατάσταση φορτίζεται επικίνδυνα από τον διαφαινόμενο ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστικών πόλων. Μέσα από τα σκοτεινά παρασκήνια των διαβουλεύσεων, αναδύεται η αντιδραστική φύση του ιμπεριαλισμού με μοναδικό στόχο την απόκτηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου κέρδους διαμέσου της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, της εξαπόλυσης πολέμων για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και των πηγών πρώτων υλών. Μέσα στη σφαίρα κυριαρχίας της καπιταλιστικής παραγωγής και του ιμπεριαλισμού δεν υπάρχει ούτε ειρήνη, ούτε ασφάλεια, ούτε ευημερία των λαών. Υπάρχει μονάχα άγρια εκμετάλλευση, ανεργία, ρατσισμός, πείνα, πόλεμος.
Οι εργατικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, παρά τα πρότυπα που παραθέτει απλόχερα η αστική τάξη κάθε χώρας, δεν χρειάζεται να συνθηκολογήσει με τον ιμπεριαλισμό, δεν είναι υποχρεωμένη να συμβαδίσει μαζί του. Αντίθετα έχει κάθε λόγο να τον πολεμήσει και να τον ανατρέψει, αντιπαραθέτοντας τις δικές της αξίες, απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
e-prologos.gr
