Την Τετάρτη 4 Δεκέμβρη μπήκε στη Βουλή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που ρυθμίζει τον κατώτατο μισθό. Το νομοσχέδιο έκτρωμα ψηφίστηκε την επομένη ημέρα απ’ την πλειοψηφία της ΝΔ και έγινε πλέον νόμος του κράτους. Απέναντι σε ένα νόμο που δυναμιτίζει τα εργασιακά δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, οι αντιδράσεις των συνδικάτων ήταν ανύπαρκτες. Η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν μπήκαν καν στο κόπο να συζητήσουν κάποια, έστω υποτυπώδη, αντίδραση για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Έμεινε έτσι το πεδίο ελεύθερο στο ΠΑΜΕ να κομπάζει ότι δήθεν είναι η μοναδική δύναμη που παλεύει για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ας δούμε όμως ορισμένες πλευρές του «αγώνα» που κάνει το ΠΑΜΕ προς όφελος της εργατικής τάξης και στο ζήτημα αυτό.
Πρώτον, δεν έκανε καμία προσπάθεια να εξαναγκάσει τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, να προχωρήσουν σε κάποια κινητοποίηση, ειδικά μάλιστα με την ευκαιρία της απεργίας της 20ης Νοέμβρη, που είχε ζεστάνει κάπως τις διαθέσεις των εργαζομένων. Προτίμησε φυσικά το μοναχικό του δρόμο για μια ακόμα φορά. Να υπενθυμίσουμε βέβαια ότι στην απεργία της 20ης Νοέμβρη συντάχθηκε με τους «ξεπουλημένους» των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, αν και διέδιδε ότι τους εξανάγκαζε να πάνε σε απεργία.
Δεύτερον, ανακοίνωσε μόλις δύο μέρες πριν απ’ τη συζήτηση στη Βουλή ότι θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση στο Σύνταγμα για το θέμα αυτό. Αρχικά σαν ΠΑΜΕ και στη συνέχεια έβαλε και τις σφραγίδες διαφόρων συνδικάτων σαν προκάλυμμα των πραγματικών διοργανωτών του συλλαλητηρίου. Όμως η εικόνα στην πλατεία Συντάγματος και οι ομιλίες όλων των εκπροσώπων με προμετωπίδα το λογότυπο του ΠΑΜΕ δεν άφηνε κανένα περιθώριο για το ποιος είναι ο πραγματικός διοργανωτής της συγκέντρωσης.
Το τρίτο και το πιο σημαντικό αφορά το περιεχόμενο που έδωσαν οι διοργανωτές σ’ αυτό το συλλαλητήριο. Όπως ανακοίνωσαν οι ίδιοι, πάνω από 650 εργατικά σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα υπέγραψαν ψήφισμα με το οποίο ζητούσαν απ’ την κυβέρνηση να αποδεχθεί το σχέδιο νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή για τον κατώτατο μισθό!
Έτσι με τον πιο προκλητικό τρόπο οι ηγέτες του ΠΑΜΕ για μια ακόμα φορά απέδειξαν ότι η καρικατούρα που ονομάζεται ΠΑΜΕ δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κομματικό παράρτημα και καμία σχέση δεν έχει με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Για μια ακόμα φορά καταστρατήγησαν την ιστορία του εργατικού κινήματος, αλλά και το ρόλο ενός κόμματος που θέλει να λέει ότι είναι κομμουνιστικό, αφού έβαλαν τα συνδικάτα να υπηρετούν τις κομματικές επιδιώξεις και όχι το κόμμα να στηρίζει τα συνδικάτα!
Και τέλος θα εκφράσουμε και μία απορία. Κομπάζει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ότι έχουν τον έλεγχο εκατοντάδων συνδικάτων, 650 τουλάχιστον σύμφωνα με τις δηλώσεις τους. Αλήθεια μια τόσο μεγάλη δύναμη από τα υποτιθέμενα ταξικά συνδικάτα του ΠΑΜΕ είναι τόσο ανίκανη που δεν μπορεί να έρθει σε ρήξη με την κυβερνητική πολιτική, που δεν μπορεί να κάνει μια απεργιακή κινητοποίηση και σέρνεται πίσω απ’ τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ, που δεν μπορεί να κερδίσει έστω και μια μικρή νίκη; Ή μήπως τελικά η πολιτική του ΠΑΜΕ τα έχει μετατρέψει σε σφραγίδες, που το να γίνονται ουρά και ψηφοφόροι του ΚΚΕ τους είναι αρκετό;
Σόφης Γιώργος
e-prologos.gr
