Ήθελες να ’σαι αντάξιος της δουλειάς σου
και δάσκαλος να λέγεσαι
να μη χωράει ο νους σου στων οριζόντων τη γραμμή
και τα σύννεφα να ξεκοιλιάζονται μόνο
για των παιδιών τη χάρη.
Ήθελες η κιμωλία σου να μυρίζει το μπαρούτι της επανάστασης
και ο πίνακας να γράφει Φεραίος, Σπάρτακος, Προμηθέας, Μπολιβάρ, Άρης ανάμεσα σε
ανθρώπινες εξισώσεις και γεωμετρικές ακρίβειες.
Όταν ήρθε ο χρονοκαιρός βρέθηκες με άλλους πολλούς
στο γνωστό σημείο που υπέδειξε η ιστορία.
Γύρω σου ένα κοπάδι λύκων αλυχτούσε
μα εσύ περιφρόνησες τους περιφρονητές σου
και τις κακοφτιαγμένες ιδέες…
τα πρόστυχα γεννήματα πρόστυχων καιρών
και τις βαλσαμωμένες σκέψεις που μιλούσαν εκ του περισσού.
Εσύ εκεί λες και πείσμωσαν τα πόδια σου
μια ένωση με τη γη, μια δράση που γύρευε οπαδούς.
Καμία φυλή -σκέφτηκες- δεν θα έχει περισσότερα προνόμια
«όλα για όλους» να ’ναι χωρίς διακρίσεις.
Οι γιοί και οι κόρες του Θυμού και της Ανάγκης
να ξεχειλίζουν από Μίσος και Αγάπη
για τα γενόμενα και τα μελλούμενα
για τα πεπραγμένα και τα εσόμενα.
Ήτανε -θαρρώ- αρχές Γενάρη
και τα σχολεία μοιάζανε με μπαρουταποθήκες
απάνω τους ξεδιπλώνονταν κόκκινες παντιέρες
και εσύ εκεί μπροστά, λίγο πάνω από τα μέτρα των ανθρώπων
στη μέσα τσέπη κράταγες τη φωτογραφία
του Γρηγόρη και του Σωτήρη
και των άλλων σκοτωμένων φίλων μας.
Σαν μύλος περιστρόφου γυρνούσε η ζωή σου
σαν ατελείωτο βιεννέζικο βαλς.
Μέχρι που…
Όχι Νίκο, δεν τελείωσε έτσι το έργο.
Θα ’ρθει η ώρα της εκπόρθησης
για το βασίλειο της παντοδύναμης ευτυχίας.
Μέχρι τότε φοιτητές και εργάτες
θα σε κουβαλούν σαν ξόρκι στους ώμους τους.
Για να διώχνουμε το φόβο
και να παίρνουμε θάρρος κι απαντοχή!
Αχ βρε Νίκο Τεμπονέρα…
Πάλι δύσκολα μας έβαλες.

7/1/2023

Νικηφόρος Ζερβός

πηγή: Λαϊκός Δρόμος