Δεν είναι θέμα “ορθής και ικανής διαχείρισης”, είναι ζήτημα αξιακό.

Το αν θα μονιμοποιήσεις πυροσβέστες ή παπάδες είναι ζήτημα αξιακό.

Το αν θα προσλάβεις δασοφύλακες ή συνοριοφύλακες είναι ζήτημα αξιακό.

Το αν θα χτίσεις τείχος στον Έβρο και τείχη στα camps ή θα φτιάξεις αντιπυρικές ζώνες είναι ζήτημα αξιακό.

Το αν θα κάνεις την “αγορά του αιώνα” επενδύοντας σε Ραφάλ και φρεγάτες (δλδ στον εθνικισμό) ή σε πυροσβεστικά αεροπλάνα και οχήματα (δλδ στην οικολογία) είναι ζήτημα αξιακό.

Το “καίω τα δάση, χτίζω μεζονέτες” είναι αξιακό.

Ακόμα και το δίλημμα πού θα πάνε τα υπάρχοντα πυροσβεστικά μέσα, Βαρυμπόμπη ή Εύβοια είναι αξιακό.

Όπως αξιακό είναι και το διαχειρίζομαι την πανδημία με lockdown και πρόστιμα ή με ενίσχυση του Ε.Σ.Υ. – συγκοινωνιών, του οποίου το ανάλογο είναι διαχειρίζομαι την αντιπυρική περίοδο με γρήγορες εκκενώσεις οικισμών/χωριών ή με μέτρα πρόληψης από την άνοιξη, ενίσχυση των δασαρχείων κ.ο.κ.

Φυσικά καμία πυρκαγιά, καμία πλημμύρα, καμία φυσική καταστροφή δεν αποκλείεται οποιοδήποτε σύστημα αξιών και να υιοθετήσεις. Αυτό που μπορεί να αλλάξει τρομερά όμως είναι τα μέτρα πρόληψης, ο βαθμός ετοιμότητας, οι στόχοι της παρέμβασης και η διαχείριση της ζημιάς.

Κι επειδή η κότα που γεννάει χρυσά αυγά δεν ζει σ’ αυτή τη χώρα, όλα τα παραπάνω δε συνδέονται ούτε με καλές προθέσεις, ούτε με καλύτερη διαχείριση. Αυτά μικρά οφέλη θα φέρουν κι η γενική εικόνα δεν θα αλλάξει.

Αν θέλουμε αντιστροφή αυτής της μαύρης πορείας της καταστροφής της φύσης, των εργασιακών και κοινωνικών σχέσεων – που δεν ξεκίνησε πριν τρία ή δεκατρία χρόνια – πρέπει να στοχεύσουμε με προσήλωση, σχέδιο και θάρρος στα μεγάλα κεφάλια, τις μεγάλες ιδέες τους και τα μεγάλα projects τους που ρουφούν πόρους και κάνουν τον μέσο κάτοικο αυτής της χώρας να πιστεύει ότι όντως έχει ανάγκη να πληρώνει τα ΜΑΤ και την αντιτρομοκρατική, τα υπερ-γήπεδα της ΠΑΕ του, το παπαδαριό, τους φόρους των μεγαλοβιομηχάνων και πλοιοκτητών και πάει λέγοντας ή ότι αξίζει να ξοδεύει το κράτος δισ. για να μην εισβάλουν Τούρκοι, Σκοπιανοί, Αλβανοί και “λάθρο” ενώ πίσω του έχει πάρει φωτιά το χωράφι του και το χωριό του και το παιδί του δουλεύει σύμβαση 4μηνο ή 7ημερο-10ωρο στην τουριστική σεζόν…

Τα παραπάνω δεν θέλουν απλά ένα άλλο “μίγμα πολιτικής” αλλά ένα άλλο αξιακό σύστημα σε σύγκρουση με αυτό που σήμερα βασιλεύει και καταστρέφει. Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.

αναδημοσίευση από το προφίλ fb του Yorgos Mi 

Φωτογραφία Yannis Kemmos