Πόσα σπίτια έχουν οι πρωθυπουργοί; Πού μένουν, πόσα βγάζουν το μήνα; Σπουδαία αντιπαράθεση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ μ’ αφορμή το πού μένει ο Τσίπρας. Διότι το ζήτημα δεν είναι το πόσο βγάζουν, αλλά τι κάνουν. Ακόμα κι όταν προέρχονται από κατώτερες τάξεις -πράγμα σπάνιο- σημασία έχει η πολιτική τους.
Αλλά τα δύο πολιτικά παχύδερμα της αστικής ζωής πετούν τη μπάλα στην κερκίδα για να μη μιλήσουν για την ταμπακιέρα. Και αυτή δεν είναι άλλη από την κυρίαρχη πολιτική σ’ όλα τα θέματα που επηρεάζουν τη ζωή των απλών ανθρώπων.
Αλλιώτικα ας μείνουν όπου θέλουν. Στην Κυψέλη, στα Χανιά, στου Μαξίμου ή στο… υπερπέραν.
«Σπάζει ταμεία» στις μέρες μας ή θεωρία της ατομικής ευθύνης. Για τα πάντα ευθύνεται ο ξεχωριστός πολίτης που δεν φοράει μάσκα, που σαρδελοποιείται στα λεωφορεία, που αναζητάει νοσοκόμους και εμβόλια, που γογγύζει από την κρίση και την ύφεση και μύρια όσα.
Ο Μητσοτάκης και ο Πέτσας βάλθηκαν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως ακόμα και για το προπατορικό αμάρτημα φταίει… ο Μήτσος της γειτονιάς.
Εντάξει, πειστήκαμε. Και γι’ αυτό το λόγο αναζητάμε ατομικές ευθύνες από τον Πρωθυπουργό, τον Χαρδαλιά, τον Κικίλια και όσους εμπλέκονται -άμεσα ή έμμεσα- με την πανδημία.
Ή η ατομική ευθύνη ισχύει μόνο για τους από κάτω, ενώ για τους υπόλοιπους υπάρχει πολιτικό άσυλο;
Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές.
Χιλιάδες Γάλλοι στους δρόμους ενάντια στο φιλοαστυνομικό έκτρωμα που προωθεί ο Μακρόν. Σύμφωνα με αυτό απαγορεύεται να φωτογραφίζονται οι αστυνομικοί!!! Επιτρέπεται να φωτογραφίζονται οι διαδηλωτές και «όλο τους το σόι», να σέρνονται στα αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύονται και ό,τι άλλο βάζει ο διεστραμμένος κρατικογαλλικός νους, αλλά οι αστυνομικοί να βρίσκονται στο απυρόβλητο.
Θα βρουν άραγε το κουράγιο όσοι έλεγαν διάφορες ψαλμωδίες όταν εξελέγη ο Μακρόν να κάνουν την αυτοκριτική τους;
Διότι ο Γάλλος Πρόεδρος, προκειμένου να κοντράρει τη Λεπέν στις επόμενες εκλογές, θα της μοιάσει εντελώς.
Ώστε έτσι λοιπόν! Ο Μητσοτάκης ο Β΄ ο μικρός απεχθάνεται τις διαδηλώσεις και το δικαίωμα του συνέρχεσθε, γιατί οι πορευόμενοι μεταφέρουν ιούς, ενώ δεν τους μεταφέρουν οι κρανοφόροι, ασπιδοφόροι, οπλοφόροι των διωκτικών αρχών.
Απέναντι στους γελωτοποιούς το απείθαρχο και ατίθασο Πολυτεχνείο καταυγάζει φως και πορεύεται μέσα στα συντρίμμια σαν ταινία του Αγγελόπουλου.
Μαζί του μερικές εκατοντάδες που αψήφησαν τις εντολές και τα «διατάζω» του αυτοκράτορα και προτίμησαν να μιλούν και να πορεύονται από το να σιωπούν και να κάνουν τα αγάλματα.
Έτσι η αστική δημοκρατία πετάει τα τελευταία αξεσουάρ της και εμφανίζεται όπως είναι στην πραγματικότητα. Δικτατορία των ισχυρών που κρατεί στο ένα χέρι τον φόβο και στο άλλο τον βούρδουλα. Μία-μία ξηλώνει όλες τις κατακτήσεις χρόνων, διότι ο καιρός είναι σακάτικος και το κλήμα στραβό.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ετοιμάζουν νόμους ώστε να καταργήσουν τα υπολείμματα των συνδικάτων και να εφαρμόσουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους εργασίας.
Δεν μπορούμε παρά να σχολιάσουμε το γαλαξία των οργανώσεων, σχημάτων ή ομάδων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και στ’ όνομα του ρεαλισμού τα δίπλωσαν μπροστά στην κρατική τρομοκρατία και την πανδημία.
Διόλου δεν εισηγούμεθα να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο και να σπουδάζουμε τον αριστερισμό. Αλλά εκεί που κατάπιναν πέντε-δέκα κυβερνήσεις στην καθισιά τους, τώρα λούφαξαν κανονικά και περιμένουν να ’ρθει η άνοιξη για να ξαναβγούν στο προσκήνιο.
Αλλά η ταξική πάλη έχει στροφές και γυρίσματα και σ’ αυτήν δίνουμε εξετάσεις κάθε μέρα, κάθε ώρα και στην μπουνάτσα και στην τρικυμία. Καλό είναι οι αγωνιστές που αναδιπλώθηκαν να το ξανασκεφτούν.
Θανάσης Τσιριγώτης
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
