Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Σε αυτή την περίοδο με φόντο τις κάλπες για ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές διεξάγονται και οι εκλογές αντιπροσώπων για το 19ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ που είναι σημαντικές, αφού από αυτές θα προκύψει το νέο ΔΣ της ΟΛΜΕ για την επόμενη διετία.
Οι παρατάξεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ που συνεργάστηκαν αρμονικά τη διετία 20 17 – 2019 παραλύοντας το εκπαιδευτικό κίνημα μεταφέρουν σε αυτό τα διλήμματα του κεντρικού εκλογικού σκηνικού επιδιώκοντας τον αποπροσανατολισμό και το ψάρεμα ψήφων.
Ειδικότερα η κυβερνητική παράταξη επαναφέρει το δίλημμα Τσίπρας ή Μητσοτάκης αναπαλαιώνοντας το κουτσογιωργικό «Φώς ή σκοτάδι» την ώρα που η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ευθυγραμμίζεται με τις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις της ΕΕ του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ σταμπαρισμένη από τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα.
Η αλήθεια είναι ότι είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΝΔ, είτε και με τους δυο μαζί ή με άλλους στην κυβέρνηση την τετραετία 2019 – 20022 θα συνεχιστεί η αφαίμαξη των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων, αφού σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προβλέπονται «πλεονάσματα» 30 περίπου δις. ευρώ, ενώ η «αριστερή» με μπλε και μαύρους κόκκους κυβέρνηση κατέθεσε και νέο σχέδιο στις Βρυξέλλες για επιπλέον 5 δις ευρώ! Με αποτέλεσμα τη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Έτσι οι δαπάνες για την υγεία θα μειωθούν από το 5,2% του ΑΕΠ το 2017 σε 4,7% το 2022 και οι δαπάνες για την παιδεία από 3,9% σε 3,7%. Η «έξοδος» από τα μνημόνια απαιτεί … θυσίες μέχρι το 2060 που ισχύει η Επιτροπεία.
Μα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παίρνει μέτρα για «διόρθωση αδικιών» επιμένουν οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές –αβανταδόροι χωρίς να αναφέρουν ότι αυτές οι «αδικίες» είναι σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που η ίδια κυβέρνηση ψήφισε στη Βουλή!
Είναι χαρακτηριστικό ότι την τριετία 2016 – 18 τα υπερκλεμμένα δηλαδή τα επιπλέον των προβλεπομένων πλεονασμάτων ανήλθαν στα 13,5 δις ευρώ. Από τα 13,5 δις ευρώ έδωσαν 2,1 δις ευρώ για «κοινωνικά μερίσματα». Σύμφωνα με το προϋπολογισμό του 2019 και το πρόγραμμα «σταθερότητας» θα αρπάξουν 8 δις ευρώ περίπου και θα δώσουν περίπου 1 δις! Με άλλα λόγια παίρνουν 8 και δίνουν 1! Αυτό είναι «πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας: Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων. Και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα, για να τον εξαγοράσουν. Όπως φαντάζονται ότι θα κάνουν, να εξαγοράσουν τη στήριξή στην ίδια πολιτική που έκλεψε το ψωμί από το τραπέζι κι έχει σκοπό, αν τους αφήσουμε, όχι μόνο το ψωμί, αλλά και το ίδιο το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι να αρπάξει.
Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός τότε νομίζω ότι οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ταπεινωτική, ανήθικη, που δεν μαρτυρά τίποτα άλλο, παρά μονάχα φόβο, μπροστά στην κάλπη που έρχεται. Αλλά και για μια πράξη που δείχνει όχι μόνο πόσο, στην πραγματικότητα, περιφρονούν τον λαό, αλλά και πόσο υποτιμούν την αξιοπρέπεια και την οργή του (…)» Αυτά ήταν τα λόγια του Α. Τσίπρα σε προεκλογική ομιλία στα Γιάννενα το 2014 καταγγέλλοντας την κυβέρνηση Σαμαρά.
Τα διλήμματα για τους εκπαιδευτικούς σε αυτές τις εκλογές και όχι μόνο είναι:
Αν θα ανεχτούν και στηρίξουν τους αβανταδόρους αυτής της πολιτικής ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ ή θα ψηφίσουν, θα στηρίξουν και θα συμπορευτούν με τις δυνάμεις της αντίστασης και της ελπίδας, όπως είναι οι Αγωνιστικές ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (και η Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής στην ΕΛΜΕ Πειραιά);
Αν θα υποταχθούν στον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό ή θα αλλάξουν του συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών;
Αν θα συνεχίσουν με τη λογική της ανάθεσης της ζωής τους στα χέρια των κυβερνητικών συνδικαλιστών στηρίζοντας τις καρέκλες τους και τις διαδρομές τους στους διαδρόμους της κρατικής και διοικητικής γραφειοκρατίας ή αν θα πιαστούν χέρι – χέρι με τους αγωνιστές συνδικαλιστές αγωνιζόμενοι για μια άλλη πορεία της ΟΛΜΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος;
Αν θα παραμείνουν ακόλουθοι, ουραγοί της γραφειοκρατικής συνδιακλιστικής ηγεσίας των παρατάξεων ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ που έχουν την πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ ή αν θα βγουν στο προσκήνιο, πρωταγωνιστές στα σωματεία τους για τη ριζοσπαστική ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος.
«Το ζήτημα πια έχει τεθεί.
Ή θα συνεχίζουμε να γονατίζουμε ή θα υψώσουμε άλλον πύργο, ατίθασο απέναντί τους»
Μ. Κατσαρός (Κατά Σαδδουκαίων)
ΥΓ Σκόπιμα δεν αναφέρθηκα στην κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση που διαλύει το δημόσιο σχολείο και ρημάζει τις ζωές μας. Σοφά ο Π. Φρέιρε υποστήριζε αναφερόμενος στους εκπαιδευτικούς: Δεν έχετε εκπαιδευτικά προβλήματα, αλλά πολιτικά!
Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος , μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου και της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, εκπρόσωπος της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής.
Δείτε και αυτό:
e-prologos.gr
