«Αύριο θα απεργήσω!», δήλωσε περιχαρής, αν και κάπως αμήχανα η Αναστασία. Ιδιωτικός τομέας γαρ. Ωστόσο, το πρόβλημα παραμένει. Η απορία των συναδελφισσών της στη δουλειά έκδηλη. «Μα γιατί ν’ απεργήσουμε;» ρώτησαν χωρίς να ξέρουν ότι η θέση τους, οι συλλογικές συμβάσεις, τα συνδικάτα υπάρχουν γιατί πολλοί και πολλές μάτωσαν για μία απεργία. Για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Για να μπορούν να ’χουν αξιοπρέπεια κι αυτοπεποίθηση «οι κινητήρες του σύμπαντος κόσμου». Διότι η κάθε Αναστασία, όταν λέει ότι απεργεί, συνδαυλίζει την ελπίδα. Αυτή που πρόκειται να σβήσει όταν ο εργάτης κι ο κάθε εργαζόμενος βλέπει, ακούει κι οσφραίνεται σαν τ’ αφεντικά. Απεργία λοιπόν.

1-10-2019

Νικηφόρος Ζερβός