Σε έξαρση το φαινόμενο των πολιτικών και συνδικαλιστικών διώξεων εκπαιδευτικών στο πλαίσιο της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της επίθεσης που δέχεται συνολικά ο κόσμος της εργασίας. Διώξεις για πολιτική και συνδικαλιστική δράση: Από συμμετοχή σε νόμιμα προκηρυγμένη απεργία, σε κινητοποιήσεις σωματείων, μέχρι και για διατύπωση άποψης! Οι διώξεις είναι η συνέχεια των αντιδραστικών-απεργοκτόνων νόμων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής, θέτοντας όλο και μεγαλύτερα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας, στη διοργάνωση συγκέντρωσης, στην πραγματοποίηση κινητοποίησης. Με το τελευταίο έκτρωμα-νόμο Γεωργιάδη, ακόμα και το μοίρασμα ανακοίνωσης έξω από ένα σχολείο την ημέρα της απεργίας θεωρείται «άσκηση ψυχολογικής βίας σε όσους θέλουν να εργαστούν», επισύρει σύλληψη και βαρύτατο πρόστιμο!

Βιομηχανία διώξεων
Όταν αναφερόμαστε σε διώξεις εκπαιδευτικών, δεν αναφερόμαστε γενικά σε Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις (ΕΔΕ), σε διώξεις για το άλφα ή βήτα παράπτωμα. Αναφερόμαστε συγκεκριμένα σε διώξεις συνδικαλιστών εκπαιδευτικών, σε μια πραγματική βιομηχανία διώξεων που λειτουργεί προκλητικά, αυθαίρετα και εκβιαστικά. Επιγραμματικά έχουμε:

• παραπομπή στο πειθαρχικό σε έντεκα (11) εκπαιδευτικούς με την απίστευτη κατηγορία της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας» γιατί απλά συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις και για συνδικαλιστική/κοινωνική δράση. Δύο (2) συνάδελφοι γιατί διαδήλωναν στις 6/12/2020 (πορεία με αφορμή τα 12 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου), παρά την απαγόρευση διαδηλώσεων λόγω κόβιντ. Επίσης, τέσσερις (4) εκπαιδευτικοί γιατί, σε κινητοποίηση της ΕΛΜΕ Πειραιά, στο σχολείο που διεξαγόταν ο διαγωνισμός PISA, ενημέρωσαν τους εκπαιδευτικούς του σχολείου για το δικαίωμα που είχαν να κάνουν στάση εργασίας. Ένας (1) εκπαιδευτικός στη Θεσσαλονίκη γιατί συμμετείχε στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς κατοικιών. Τέσσερις (4) εκπαιδευτικοί σε Θεσσαλονίκη – Ημαθία για τη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια συνέλευσης της ΕΛΜΕ.
• στον Πειραιά επίσης και με την απαράδεκτη κατηγορία για «κακόβουλη κριτική κατά της κυβέρνησης», έχουν κατατεθεί δύο (2) διώξεις, γιατί εκπαιδευτικοί-συνδικαλιστές έκαναν κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης στο διαδίκτυο.
• στην Αθήνα πάλι τρεις (3) διώξεις σε καθηγήτριες γιατί διαμαρτυρήθηκαν για τα κενά στα σχολεία και σε τρεις (3) δασκάλες γιατί αδυνατούσαν να κάνουν τηλεκπαίδευση από το σπίτι τους, κατά την κακοκαιρία τον Φεβρουάριο του 2023.
• τέλος, μόλις πριν μερικές μέρες διώκονται τρία (3) μέλη της ΕΛΜΕ Πειραιά, (ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ, πρώην γραμματέας της ΕΛΜΕ, μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ), ενώ διώκεται και ένα μέλος από το ΕΚ Πειραιά (πρόεδρος του ΕΚΠ). Η διαδικασία ξεκίνησε μετά από μηνύσεις που είχε καταθέσει ο ΔΔΕ Πειραιά, φορτώνοντάς τους με ένα σωρό κατηγορίες. Για τα δυο μέλη της ΕΛΜΕ μάλιστα εκκρεμούν και άλλες διώξεις -ποινικές και πειθαρχικές- λόγω συμμετοχής τους σε κινητοποίηση που έγινε το 2023 κατά την διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωνε ο ΔΙΔΕ Πειραιά για να διαφημίσει τα ιδιωτικά σχολεία!
  Ο φάκελος του πειθαρχικού που αφορά τους εκπαιδευτικούς που κινητοποιήθηκαν στον Πειραιά ενάντια στον διαγωνισμό PISA δείχνει ότι έχουμε έως και ποινικοποίηση ανακοινώσεων παρατάξεων και εξόφθαλμες προσπάθειες σκευωρίας και κατασκευής ενόχων, που αποδεικνύουν ότι κινδυνεύουμε να γυρίσουμε 70 χρόνια πίσω, όταν δρούσε το συνδικαλιστικό της ασφάλειας! Πρακτικές και λογικές που θυμίζουν σκοτεινό παρελθόν. Ή μήπως δείχνουν το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης;

Αθλιότητα γραφειοκρατών ΟΛΜΕ
Η γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ αρνήθηκε να παραχωρήσει αίθουσα για να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη των ΕΛΜΕ (8) και ΣΕΠΕ (10). Με την αιτιολογία ότι η αίθουσα δεν παραχωρείται «για δραστηριότητες που έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική που χαράζει το ΔΣ της ΟΛΜΕ». Πρόσθεσε, έτσι, ακόμα μια αθλιότητα που σκιάζει την ιστορία της ΟΛΜΕ που φέτος συμπληρώνει 100 χρόνια. Γιατί αθλιότητα είναι να συμπεριφέρεται η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ως ιδιοκτήτης των γραφείων που είναι περιουσία και πληρώνεται από τη βάση των εκπαιδευτικών και απαγορεύει στα σωματεία-μέλη της τη χρήση τους. Γιατί αθλιότητα είναι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία να θεωρεί ότι ο αγώνας ενάντια στις διώξεις έρχεται σε «αντίθεση με την πολιτική που χαράζει το ΔΣ της ΟΛΜΕ».
Ωστόσο αυτή ακριβώς η τοποθέτηση εκφράζει μια αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία όχι μόνο δεν υπερασπίζεται τα μέλη της που διώκονται, αλλά σιωπά και συναινεί με την κυβερνητική πολιτική των διώξεων. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για αυτή τη σιωπή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στις αλλεπάλληλες πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις και την εκκωφαντική απουσία της στις κινητοποιήσεις. Αρκεί μόνο να πούμε ότι για την ημέρα δράσης – Παρασκευή 2/2/2024 ενάντια στις διώξεις και τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 13.30, η γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ έκανε την … πάπια!

Λευκή σημαία η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά και το ΠΑΜΕ!
Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας της Παρασκευής 2/2 στο Σύνταγμα ενάντια στις διώξεις εκπαιδευτικών στο πλαίσιο της «Ημέρας Δράσης» από 18 εκπαιδευτικά σωματεία (ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ) ξεγύμνωσε την πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά που όχι μόνο αρνήθηκε τη συμμετοχή, αλλά απόρριψε και την πρόταση για διευκολυντική στάση εργασίας βάζοντας τρικλοποδιά ακόμα και στη συμμετοχή των διωκόμενων!
Όσοι έχουν γνώση και μνήμη μπορούν να εξηγήσουν αυτή τη γραμμή του «κατευνασμού» και της «συνδιαλλαγής». Αρκεί να θυμίσουμε:
Α. Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά με πλειοψηφία (ΠΑΜΕ(4) – ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ) αρνήθηκε να συνδιοργανώσει σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 12/12/2023 για τις διώξεις εκπαιδευτικών σε Πειραιά, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού με την ΕΛΜΕ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ – ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ – ΜΟΣΧΑΤΟΥ.
Β. Η ανακοίνωση – πλυντήριο 29 Νοέμβρη 2023
Σε ανακοίνωσή της (29/11/2023) η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά αναφέρεται στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με τον ΔΙΔΕ δίνοντας μια εξωραϊσμένη εικόνα των σχολείων της περιοχής. Στην ανακοίνωση δε γίνεται αναφορά στο θέμα των διώξεων.
Γ. Εκκωφαντική σιωπή για τη σκευωρία της PISA στον Πειραιά. Και ακόμα χειρότερα σφυρίζει αδιάφορα για το γεγονός ότι την κατάπτυστη έκθεση προκαταρκτικής εξέτασης για τη συγκεκριμένη παρέμβαση που διεξήγαγε το γνωστό -καθόλου τυχαίο- στέλεχος της ΝΔ και της ΔΑΚΕ Πειραιά. Αρνήθηκε να καλέσει, ακόμα και για εξηγήσεις, μέλη της ΕΛΜΕ που εμπλέκονται με ψευδομαρτυρίες στη συγκεκριμένη σκευωρία. Ανέχεται και καλύπτει η πλειοψηφία του ΔΣ τους σκευωρούς. Αυτή είναι η αλήθεια!
Δ. Στο «πρόγραμμα δράσης της ΕΛΜΕ Πειραιά το επόμενο διάστημα» με ημερομηνία 15/1/2024 όχι λέξη, αλλά ούτε μια συλλαβή για τις διώξεις! Και αυτό είναι ένα ακόμα ντοκουμέντο ντροπής! Αλλά ακόμα και η ντροπή ντρέπεται για το γεγονός ότι δεν έχει βγει ούτε ανακοίνωση για τις πρόσφατες διώξεις τριών μελών της ΕΛΜΕ Πειραιά, ενώ διώκεται και ένα μέλος από το ΕΚ Πειραιά (πρόεδρος του ΕΚΠ).
Είναι φανερό ότι το ΠΑΜΕ που έχει την πλειοψηφία στην ΕΛΜΕ Πειραιά με τέσσερις έδρες στις εννιά έχει την κύρια ευθύνη. Παρά τα όποια λόγια και τις δειλές πράξεις και τις συμβολικές ή πραγματικές -κατόπιν πίεσης- κινητοποιήσεις δεν προωθεί τη γραμμή του αγώνα, αλλά τη γραμμή των «2 Σ» . Συμβιβασμός – Συνδιαλλαγή. Και αυτό συνδέεται με τις παραταξιακές επιδιώξεις για να αναδειχθεί στα συνέδρια των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών στο τέλος της σχολικής χρονιάς πρώτη δύναμη στην πρωτοβάθμια και δεύτερη δύναμη στην δευτεροβάθμια. Έτσι εμφανίζεται ως «υπεύθυνη» δύναμη που «ενώνει» και δε διχάζει τους εκπαιδευτικούς και μπορεί να συνδιαχειρίζεται και να συνδιαλέγεται με το σύστημα. Άλλωστε συνολικά οι συντηρητικές μετατοπίσεις στο πολιτικό επίπεδο οδηγούν και στη μετατόπιση του κομματικού φορέα, του ΚΚΕ, στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι να κάνουμε:
Απέναντι στην αντιλαϊκή, την αυταρχική εκπαιδευτική πολιτική και την πολιτική των διώξεων που επιδιώκει να βάλει στον γύψο τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα, ο ανυποχώρητος συλλογικός αγώνας, ο δρόμος των μαζικών κινητοποιήσεων είναι μονόδρομος. Στους ΔΡΟΜΟΥΣ θα σπάσει η τρομοκρατία. Όταν ενώσουμε τις φωνές μας όλα τα κομμάτια που δέχονται την καταστολή και την επιχείρηση φίμωσης: οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εκπαιδευτικοί, όλος ο λαός!
Οι αγώνες μας δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Είναι δίκαιοι και αναγκαίοι: Γι’ αυτά αξίζει να αγωνιστούμε με πραγματικούς αγώνες και όχι συμβολικές διαμαρτυρίες. Για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής χρειάζεται σχέδιο για σύγκρουση, συντονισμός, συγκεκριμένα βήματα για κλιμάκωση των αντιστάσεων, αγώνας διαρκείας και απεργίες, το όπλο των εργαζομένων που πονάει πιο πολύ την εργοδοσία. Βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας, με τα σωματεία, τις ΓΣ, τις επιτροπές αγώνα και τον συντονισμό τους, να ανοίξουμε δρόμο αντεπίθεσης, κόντρα στην υποταγή και την ήττα.

Γιώργος Κ. Καββαδίας

πηγή: Λαϊκός Δρόμος