Οι τραγωδίες που προκάλεσαν οι σεισμοί και οι συρμοί αποτέλεσαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την προσωρινή ανάπαυλα της πολεμικής έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι Νατοϊκές επιλογές για διευθετήσεις στο Αιγαίο, υπό γερμανική εποπτεία, βρήκαν πρόσφορο έδαφος για την αποκατάσταση «διαύλων επικοινωνίας» και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο στις δυο πλευρές του Αιγαίου και πρόσφατα στην Κύπρο. Καθώς βαθαίνει η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας, με επίκεντρο την Ουκρανία, η Ουάσιγκτον αξιοποιεί τις τραγικές για τους λαούς εξελίξεις για να καλύψει τα ρήγματα που εξασθενίζουν τον αμερικανικό έλεγχο της περιοχής. Με κυνισμό θεωρεί τα χιλιάδες θύματα του Εγκέλαδου σαν «ιστορική ευκαιρία, για να ενισχυθούν οι σχέσεις μεταξύ δύο κρίσιμων συμμάχων, σε μια κομβική περιοχή σε μια κομβική στιγμή για το ΝΑΤΟ και τον κόσμο».

Έτσι τους εναγκαλισμούς Δένδια -Τσαβούσογλου διαδέχθηκαν τα συλλυπητήρια ανάμεσα σε αξιωματούχους των δύο χωρών για τα θύματα (εξαιρουμένου του Ερντογάν, ο οποίος μέχρι πρόσφατα απειλούσε με πυραυλικά πλήγματα την Αθήνα). Σε τελευταία επικοινωνία των υπουργών άμυνας ο Παναγιωτόπουλος διαμήνυσε ότι η Αθήνα επιθυμεί «να υπάρχει ανοικτός δίαυλος επικοινωνίας, να υπάρχει κλίμα σταθερότητας και συνεργασίας τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, να γίνεται διάλογος βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των κανόνων καλής γειτονίας». Αντίστοιχα σύμφωνα με τον Ακάρ, οι δύο υπουργοί «συμφώνησαν να αναπτύξουν μια ατζέντα βασισμένη στις σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών». Ατζέντα που περιλαμβάνει όλες τις χαρακτηριζόμενες από τις ΗΠΑ «διμερείς διαφορές», που αμφισβητούν ανοιχτά ακόμα και την κυριαρχία των νησιών στο Αιγαίο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, μετά το έγκλημα των Τεμπών και τις κινητοποιήσεις των σιδηροδρομικών, οι ΝΑΤΟϊκοί επικεντρώνονται μέσα σε «θετικό» κλίμα, απερίσπαστοι, στην προώθηση από την Αλεξανδρούπολη προς την εμπόλεμη Ουκρανία τεράστιων ποσοτήτων πολεμικού υλικού και εφοδίων, μισθώνοντας για τον σκοπό αυτό από Βαλκανικές χώρες περίπου χίλιες νταλίκες.

Στην κατεύθυνση της επανένταξης στην τροχιά του διπλωματικού ενταφιασμού του και το Κυπριακό. Ο Δένδιας υποδεχόμενος στην Αθήνα τον νέο Κύπριο ομόλογό του, Κόμπο, επισήμανε ότι πιστεύει ότι πρέπει να αξιοποιηθεί το υπάρχον κλίμα «για την ομαλοποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, κάτι που θα έχει θετικό αντίκτυπο και στις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού προβλήματος».

Η αναγκαιότητα της επανεκκίνησης των συνομιλιών για το Κυπριακό με την εντονότερη εμπλοκή της Ε.Ε., επισημάνθηκε και κατά την συνάντηση Χριστοδουλίδη-Μητσοτάκη στην Αθήνα. Την ίδια γραμμή υποστήριξαν και οι Τσίπρας και Ανδρουλάκης μετά τις ξεχωριστές συναντήσεις που είχαν με τον νέο Κύπριο πρόεδρο. Επίσης ανακοινώθηκε η θεσμοθέτηση ανώτατου συμβουλίου συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση του ΑΚΕΛ, που επισήμανε ότι «οι κοινές σύνοδοι των Υπουργικών Συμβουλίων των δύο χωρών ανά τακτά διαστήματα, με παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, παραπέμπουν αλλού και δεν εκπέμπουν τα ορθά μηνύματα για την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου δικοινοτικού κράτους».

Τη διπλωματική κινητικότητα ενισχύει και η επίσκεψη στην Κύπρο της αναπληρώτριας ΓΓ του ΟΗΕ για Πολιτικές και Ειρηνευτικές Υποθέσεις, Ρόζμαρι Ντι Κάρλο. Η αξιωματούχος του ΟΗΕ επανέλαβε τη δέσμευση του Γκουτέρες στη στήριξη λύσης. Ωστόσο η κατοχική πλευρά προβάλλει τη δική της αδιάλλακτη διχοτομική γραμμή. «Κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλει την έναρξη της επίσημης διαδικασίας διαπραγματεύσεων. Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε επίσημες διαπραγματεύσεις μέχρι να αναγνωριστεί η κυριαρχική ισότητά μας», υποστηρίζει ο κατοχικός Τατάρ. Παράλληλα εκφράζει και την αντίθεσή του με την ιδέα της πιο εντατικής εμπλοκής της ΕΕ στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, λέγοντας ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μέρος του κυπριακού προβλήματος… Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».

Στο μεταξύ η Κύπρος μετατρέπεται σε σταθερή βάση ιμπεριαλιστικού ελέγχου της Ανατολικής Μεσογείου. Μετά τον εξοστρακισμό των ρωσικών συμφερόντων από το νησί, (με κύριο βραχίονα τη συμφωνία EastMed Act) η Λευκωσία μπαίνει στον επικίνδυνο δρόμο των εξοπλισμών. Ο Χριστοδουλίδης, λίγες μόλις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, προτάσσει την ενίσχυση της «αποτρεπτικής ισχύος» της Κύπρου σε συνεργασία με την ΕΕ (ειδικά τη Γαλλία), αλλά και τις ΗΠΑ μετά την πλήρη άρση του αμερικανικού εμπάργκο. Επαναφέρει το ξεχασμένο ενιαίο αμυντικό δόγμα μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου και ευθυγραμμίζει τη διαμελισμένη Κύπρο με τις Νατοϊκές νόρμες δηλώνοντας ότι «2% του ΑΕΠ της χώρας θα αξιοποιείται για τα εξοπλιστικά προγράμματα της Κυπριακής Δημοκρατίας». Όλα αυτά προφανώς όχι για την άρση της κατοχής του νησιού από τη Νατοϊκή «σύμμαχο» Τουρκία, αλλά για την εξυπηρέτηση των δυτικών πολεμικών σχεδιασμών στη Μεσόγειο.

Οι εξελίξεις αυτές πραγματοποιούνται στο φόντο των έντονων προεκλογικών διεργασιών στην Τουρκία. Ο Ερντογάν υπέγραψε το διάταγμα για πρόωρες εκλογές την 14η Μάη (2ος γύρος αν χρειαστεί 28 Μάη), όπως είχε αναγγείλει προ των σεισμών. Παράλληλα μετά από έντονα πολιτικά κοιλοπονήματα και παζάρια το «τραπέζι των 6» συμμάχων της αντιπολίτευσης κατάληξε στην κοινή υποψηφιότητα του ηγέτη του σοσιαλδημοκρατικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), Κιλιντσάρογλου. Με τις πρώτες δηλώσεις του ο Κιλιντσάρογλου, «συνεπής» με τις προ μηνών προτροπές του προς τον Ερντογάν να μη μένει στα λόγια, ξεκαθάρισε ότι δεν θα κάνει καμία υποχώρηση ή παραχώρηση σε Αιγαίο, Κύπρο και Αν. Μεσόγειο. «Δεν θα υποχωρήσουμε από τις παραδοσιακές κρατικές πολιτικές», τόνισε ο υποψήφιος πρόεδρος.

Χαρακτηριστικό των πολιτικών παζαριών αποτέλεσε η στάση της επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος IYI («Καλό Κόμμα»), της Ακσενέρ, η οποία απείλησε με αποχώρηση από την ετερόκλητη εκλογική συμμαχία μέχρι τελικά να συναινέσει στην κοινή υποψηφιότητα Κιλιντσάρογλου αφού ικανοποιήθηκαν ορισμένες αξιώσεις της. Υπενθυμίζεται ότι στο «τραπέζι των 6», εκτός από το CHP και το ΙΥΙ, συμμετέχουν το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα (DP), το ισλαμιστικό κόμμα Ευδαιμονίας (Saadet), το Κόμμα Δημοκρατίας και Προόδου (Μπαμπατζάν) και το Κόμμα του Μέλλοντος (Νταβούτογλου) των πρώην στενών συνεργατών του Ερντογάν.

Στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων των «6» βρίσκεται η σχέση με το κουρδικό HDP, την υποστήριξη του οποίου επιδιώκουν να αποσπάσουν, χωρίς όμως να δυσαρεστηθεί η «λύκαινα» Ακσενέρ και το φασιστικό της ακροατήριο, που εξακολουθούν να θεωρούν το HDP «παρακλάδι της κουρδικής τρομοκρατίας». Η Ακσενέρ προεξοφλώντας τις όποιες συνομιλίες, υποστηρίζει ότι το HDP δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο υπουργικό συμβούλιο μιας κυβέρνησης που θα σχηματίζουν οι «6».

Από τη μεριά του ο συμπρόεδρος του HDP, Σαντζάρ, έσπευσε να απευθύνει κάλεσμα για συνομιλίες και συμπόρευση και να ευχηθεί «καλή επιτυχία» στην υποψηφιότητα του Κιλιντσάρογλου. Ο ίδιος ανέφερε ότι «δεν μας ενδιαφέρει να επιβάλουμε το πρόγραμμά μας», αλλά «στόχος μας είναι να πετύχουμε έναν συμβιβασμό που θα διασφαλίσει τη δημοκρατική αλλαγή». Συγχαρητήρια, από τη φυλακή, έστειλε στον Κιλιτσντάρογλου για την υποψηφιότητά του και ο πρώην συμπρόεδρος του HDP, Ντεμιρτάς.

Στο μεταξύ οι δημοσκοπήσεις, ιδιαίτερα στα ελληνικά ΜΜΕ, ανεβοκατεβάζουν επιλεκτικά τα ποσοστά των δύο υποψηφίων, από μέρα σε μέρα. Οι αρχικές προβλέψεις για εύκολη νίκη της αντιπολίτευσης ανήκουν στο παρελθόν και από ό,τι φαίνεται θα υπάρξει μάχη μέχρι τέλους για την προεδρία της Τουρκίας.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος