Η μεγάλη Ευρωπαϊκή μας οικογένεια, η οικογένεια του Κυνόδοντα και του Ντον Κορλεόνε, ξεδιπλώνει ξανά όλο το ευρωπαϊκό της ιδεώδες.
Όποτε συνέβη αυτό στην ιστορία, η ανθρωπότητα χωνόταν δυο μέτρα πιο βαθιά στη γη.
Δεν είναι τώρα ώρα να ξαναπούμε για τους ιεροεξεταστές, τις πυρές, τη γενοκτονία των 150 εκατομμυρίων Ινδιάνων, τα κομμένα χέρια των μαύρων στην Αφρική κάθε νύχτα για ακόμη καλύτερη συγκομιδή την άλλη μέρα, τους ζωολογικούς κήπους ανθρώπων, τους δυο Παγκόσμιους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των σκοπευτηρίων, των κρεματορίων, των Συμμαχιών των Προθύμων, των Καταιγίδων της Ερήμου και του Σοκ και Δέος
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα, να κλαις.
Ας επικεντρωθούμε στο τώρα. Ο αόρατος ιός έκανε πολύ ορατό τι ακριβώς γίνεται στο Ευρωπαϊκό πουταναριό.
Γιατί τόση διασπορά και θάνατος στην Ιταλία; Πώς ορίζεται ο ευρωπαϊκός ορθολογισμός, που απαγορεύει τη βόλτα με μάσκα και στριμώχνει στα εργοστάσια του Μπέργκαμο, στο μετρό του Μιλάνου και στις βιομηχανίες της Μπρέσια χιλιάδες εργάτες και χωρίς μάσκα; Πού κολλάει ο ορθολογισμός; Και πού η ‘ατομική ευθύνη’;
Είναι και ο αόρατος ιός, ορατός καπιταλισμός, ηλίθιε.
Πόσος Διαφωτισμός χρειάζεται για να έχει η Γαλλία, των μεγαλύτερων πυρηνικών εργοστασίων, του 2ου ΑΕΠ, της Πόλης του Φωτός, των Λούβρων, χάρτινες μάσκες και πλαστικά γάντια για τους γιατρούς και τους υποψήφιους νεκρούς και να μην έχει ούτε για τους μισούς γιατρούς;
Πόσο μέτρα ευρωπαϊκό ιδεώδες θέλουμε για να μετρήσουμε την προστυχιά της Γερμανίας των δυο Παγκόσμιων, που έκλεψε προχτές τις χάρτινες μάσκες, παραγγελμένες και πληρωμένες απ’ την Ιταλία;
Πόση ξετσιπωσιά χρειάζεται για να ερμηνεύσεις 1) την απειλή των Βρυξελλών “θα το πληρώσεις ακριβά Ιταλία” όταν, πριν μήνες, υπέγραψε με την Κίνα τη συμφωνία ‘Belt and Road. 2) την άρνηση Γερμανίας, Γαλλίας για έκτακτη βοήθεια στην Ιταλία, εν μέσω μαζικού θανατικού;
Πόση σκατοψυχιά απαιτείται για να πει ο Ευρω-πέος Brexit, Μπόρις, “όποιον πάρει ο χάρος”, επιστημονικότερα και ναζιστικότερα ‘ανοσία αγέλης’ και ‘γλυκά το λέω’, από τον κυβερνητικό επικοινωνιολόγο, ‘ήπιος θάνατος για τους γέροντες’, για να μην ταλαιπωρούνται στο μάταιο τούτο κόσμο;
Μα πόση γελοιότητα μετριέται σε όλη την Ευρωπαϊκή μας οικογένεια και στη δική μας μπανανία, μετά τη διάλυση των δημόσιων νοσοκομείων, η μετατροπή γηπέδων σε θαλάμους νοσηλείας (!!!) και η επίκληση για εθελοντές νοσηλευτές, αλλά ούτε μία , μα ούτε μία, επίταξη ιδιωτικής κλινικής , ιδιωτικού πολυ-ιατρείου, και μαζικού διορισμού υγειονομικού προσωπικού;
Και πόση εθελοδουλία και καραγκιοζιλίκι θέλει, για να κλείνεις τα σύνορα σε όλους και να τα ανοίγεις, εν μέσω μαζικού θανατικού σε 30.000 ΝΑΤΟϊκούς φαντάρους, φερμένους από την πανσπερμία των αμερικάνικων βάσεων επί Γης;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Η ρητορεία μας περίσσεψε.
Το ευρωπαϊκό πουταναριό, των λύκων του Βορρά και των ‘γουρουνιών’ του Νότου διασπάται στα έτσι κι αλλιώς διασπασμένα μέλη του.
Από το Arbeit Macht Frei στην πύλη του Άουσβιτς, στο There Is No Alternative της μπάσταρδης γενιάς του Φρήντμαν, στην Ανοσία Αγέλης και τώρα στην “κοινωνία αγέλης”, που πρώτα ορίζει ‘μένουμε Ευρώπη’, μετά ‘μένουμε σπίτι’ και ωσονούπω, ‘μένουμε σε δυο μέτρα γης’.
Νίνα Γεωργιάδου
e-prologos.gr
