Μια μόλις μέρα μετά τις απα­ρά­δε­κτες δη­λώ­σεις της υπουρ­γού παι­δεί­ας κ. Κε­ρα­μέ­ως – η οποία στο μή­νυ­μα της για την 28η Οκτω­βρί­ου πα­ρέ­λει­ψε οποια­δή­πο­τε ανα­φο­ρά στις έν­νοιες του «φα­σι­σμού» και του «να­ζι­σμού» – έρ­χε­ται η εφη­με­ρί­δα «ΑΥΓΗ» να «στρογ­γυ­λο­ποι­ή­σει» την Ιστο­ρία.

Διότι μόνο ως προ­σπά­θεια χυ­δαί­ας και ύπου­λης «στρογ­γυ­λο­ποί­η­σης» της Ιστο­ρί­ας μπο­ρεί να εκλη­φθεί ο τί­τλος «Πο­λε­μά­με κάθε φα­σι­σμό» του πρω­το­σέ­λι­δου της εφη­με­ρί­δας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Το χυ­δαίο της υπό­θε­σης βρί­σκε­ται ακρι­βώς στον δι­φο­ρού­με­νο χα­ρα­κτή­ρα του τί­τλου, ο οποί­ος απο­φεύ­γει να ξε­κα­θα­ρί­σει «τι είναι ο φα­σι­σμός». Υπάρ­χουν, άραγε, πολλά ήδη «φα­σι­σμού»; Απέ­να­ντι σε ποιόν «φα­σι­σμό» πο­λέ­μη­σαν οι λαοί, χύ­νο­ντας πο­τά­μια αίμα, στο Δεύ­τε­ρο Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο; Ποιόν «φα­σι­σμό» κα­τα­τρό­πω­σε ο Κόκ­κι­νος Στρα­τός ση­κώ­νο­ντας την ση­μαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο στο Ράιχ­σταγκ το 1945;

«Ο φα­σι­σμός – ανα­φέ­ρει ο Ρ. Π. Ντατ στο βι­βλίο του «Φα­σι­σμός και Κοι­νω­νι­κή Επα­νά­στα­ση» – απο­τε­λεί απο­κλει­στι­κά με­θο­δο­λο­γι­κή τα­κτι­κή του χρη­μα­τι­στι­κού κε­φα­λαί­ου -όπως ακρι­βώς η υπο­στή­ρι­ξη όλων των μορ­φών δη­μο­κρα­τί­ας και των σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων ήταν επί­σης μια με­θο­δο­λο­γι­κή τα­κτι­κή, η οποία στή­ρι­ζε με την ίδια ετοι­μό­τη­τα πότε τη μια, πότε την άλλη, ανά­λο­γα με τις εκά­στο­τε συν­θή­κες- ώστε να ητ­τη­θεί η προ­λε­τα­ρια­κή επα­νά­στα­ση, να δια­σπα­στεί ο εκ­με­ταλ­λευό­με­νος πλη­θυ­σμός και συ­νε­πώς να δια­τη­ρή­σει ο κα­πι­τα­λι­σμός την κυ­ριαρ­χία του» (σελ. 246 – 247).

Για το ίδιο θέμα, του φα­σι­σμού, ο Μπ. Μπρε­χτ ση­μεί­ω­νε: «Ο φα­σι­σμός είναι μια ιστο­ρι­κή φάση όπου μπήκε τώρα ο κα­πι­τα­λι­σμός, κι έτσι είναι κάτι το και­νούρ­γιο και παλιό μαζί. Ο κα­πι­τα­λι­σμός στις φα­σι­στι­κές χώρες υπάρ­χει πια μο­νά­χα σαν φα­σι­σμός κι ο φα­σι­σμός δεν μπο­ρεί να πο­λε­μη­θεί παρά σαν κα­πι­τα­λι­σμός στην πιο ωμή και κα­τα­πιε­στι­κή του μορφή, σαν ο πιο θρα­σύς κι ο πιο δό­λιος κα­πι­τα­λι­σμός» («Πέντε δυ­σκο­λί­ες για να γρά­ψει κα­νείς την αλή­θεια»).

Οι κου­το­πο­νη­ριές της «ΑΥΓΗΣ» έρ­χο­νται να μας υπεν­θυ­μί­σουν τον θλι­βε­ρό ρόλο που ιστο­ρι­κά έχει παί­ξει η σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία απέ­να­ντι στο φα­σι­σμό. Πρό­κει­ται για εκεί­νο το ρόλο που, τόσο σε θε­ω­ρη­τι­κό επί­πε­δο όσο και στην πράξη, συ­σκό­τι­ζε την ουσία του φα­σι­σμού, θό­λω­νε το τα­ξι­κό κρι­τή­ριο των ερ­γα­ζό­με­νων μαζών, βά­ζο­ντας εμπό­δια στην ορ­γα­νω­μέ­νη αντι­φα­σι­στι­κή δράση των λαϊ­κών στρω­μά­των.

Με το ση­με­ρι­νό, απα­ρά­δε­κτο πρω­το­σέ­λι­δο της, η εφη­με­ρί­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θο­λώ­νει το αντι­φα­σι­στι­κό νόημα της 28ης Οκτω­βρί­ου και ρί­χνει νερό στο μύλο της χυ­δαί­ας, αντι­δρα­στι­κής και αντε­πι­στη­μο­νι­κής «θε­ω­ρί­ας των δύο άκρων».

Εμείς από την πλευ­ρά μας, μπο­ρού­με μόνο να θέ­σου­με ρη­το­ρι­κά το ερώ­τη­μα: Εκεί στην «ΑΥΓΗ», δε ντρέ­πε­στε κα­θό­λου;

Πηγή: Νίκος Μόττας – atexnos.gr