Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.

Έκτακτα φαινόμενα πλήττουν ξανά την χώρα. Πολλά έχουν γραφτεί για την συχνή επανάληψη των «εκτάκτων» φαινομένων που κατάντησαν καθημερινά, απολύτως φυσιολογικά, με μια κουβέντα, τακτικά φαινόμενα. Το έκτακτο αποτελεί: εξαίρεση, εκτροπή από το κανονικό, ιδιοτυπία, τερατωδία, παραξενιά, παράβαση κανόνων, παρέκκλιση από τους φυσικούς νόμους, αλλά και με την καλή έννοια εξαίρεση από τον κανόνα: «ήταν έκτακτη η κορούλα σας», δηλαδή πολύ ωραία, «έκτακτη απόδοση της άριας», έκανε η υψίφωνος κ.ου.κ.

Δεν θα μιλήσουμε όμως σήμερα για τα έκτακτα φαινόμενα, αλλά για τις… ευεργετικές τους συνέπειες. Η προτελευταία κακοκαιρία, φέρουσα το όνομα του τρικέφαλου, τρισώματου, Γηρυόνη, άφησε περιοχές της Αθήνας χωρίς τηλεφωνική επικοινωνία. Τα δίκτυα σταθερής και κινητής τηλεφωνίας -της ιδιωτικής από το 2009- COSMOTE «έπεσαν», κατά την προσφιλή έκφραση της μηχανοποιημένης μας ζωής. Μαζί με αυτά, έπεσαν και άλλων ιδιωτικών εταιρειών, που χρησιμοποιούν τα δίκτυα της COSMOTE. Ήτο η 25η Νοέμβρη, μέρα Δευτέρα. Ούτε με τον πάνω όροφο δεν μπορούσαν να μιλήσουν οι πελάτες των εταιρειών τηλεφωνίας, πολύ περισσότερο με γιατρό ή νοσοκομείο για έκτακτο περιστατικό. Η πρόβλεψη για την επαναλειτουργία της τηλεφωνίας είναι η 23η Δεκέμβρη. Ένας ολόκληρος μήνας, παρά δυο ημέρες. Πρόβλεψη και όχι βεβαιότητα.

Ας θυμηθούμε την πορεία του ΟΤΕ που το 2009, σαν COSMOTE, πέρασε στον έλεγχο της Ντόιτσε Τέλεκομ, δηλαδή στους Γερμανούς «επενδυτές». Από το 1949 μέχρι το 2009, για 60 χρόνια, ο ΟΤΕ ήταν δημόσια επιχείρηση. Στο διάστημα που τέτοιες επιχειρήσεις ήταν δημόσιες, οι τερατώδους θράσους δημοσιογράφοι, έγραφαν λιβελογραφήματα για τους τεμπέληδες υπαλλήλους τους, που ζουν σε βάρος του υπόλοιπου λαού και που μόνο η ιδιωτικοποίησή τους θα μας έσωζε από την… κατάρα των δημοσίων τεμπέληδων, υπαλλήλων. Που αργούν να φτιάξουν τη βλάβη, που δε σηκώνουν τα τηλέφωνα παραπόνων και άλλες πολλές παραβάσεις κανόνων και νόμων. Τέτοια γράφονται ακόμα και σήμερα, με αντιγραμμένα με καρμπόν επιχειρήματα.

Ε! λοιπόν ο ΟΤΕ ιδιωτικοποιήθηκε. Ποιο είναι το αποτέλεσμα που έχουμε από την επικράτηση στην τηλεφωνία των ιδιωτικών εταιρειών; Κάκιστες, πανάκριβες υπηρεσίες, ηχογραφημένα μηνύματα στην αναζήτηση υπεύθυνου για το πρόβλημά σου και πάει λέγοντας. Και ω! του θαύματος οι λιβελογράφοι δεν ασχολούνται με το θέμα. Επικεντρώνουν το ρυπαρό ενδιαφέρον τους στους λιγοστούς κατοίκους περιοχών που αντιδρούν στην εγκατάσταση προσφύγων στη γειτονιά τους. Όχι, για αυτούς που συμπαραστέκονται στους πρόσφυγες, δεν έχουν να πουν κουβέντα.

Σκεφτείτε. Αν ήταν η ΔΕΗ, που ο υπουργός Ανάπτυξης Χατζηδάκης σκοτώνεται να την παραδώσει στους «επενδυτές» το συντομότερο, να ακολουθήσει τον ΟΤΕ, θα βρεθούμε στη θέση των περιοχών της Καλιφόρνιας, στην Αμερική, που το 2000 έμειναν τρεις μήνες χωρίς ρεύμα, γιατί η ιδιωτική επιχείρηση που είχε αναλάβει την ηλεκτροδότηση δεν έφτιαχνε λόγω οικονομικών προβλημάτων τα δίκτυα. Και μιας και μιλάμε για τον… αξιότιμο κύριο Χατζηδάκη, ας θυμηθούμε πως το 2009, όντας ξανά υπουργός, ιδιωτικοποίησε την γεμάτη «τεμπέληδες» ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ με δυο επιχειρήματα. Το πρώτο ήταν πως έτσι θα γινόντουσαν φθηνότερα τα εισιτήρια, λόγω ανταγωνισμού. Το δεύτερο πως με τα χρήματα της (εξευτελιστικής) πώλησης, θα μπορούσαμε να χτίζουμε κάθε μήνα, ένα νοσοκομείο και τρία- τέσσερα σχολεία.
Αποτέλεσμα; Τα αεροπορικά εισιτήρια πήγαν στο θεό και ένα εισιτήριο εσωτερικού αξίζει τρεις και τέσσερεις φορές πάνω, από ένα εισιτήριο εξωτερικού. Όσο για τα νοσοκομεία και τα σχολεία που μας περίμεναν στη γωνία… να αρχίσουμε να μετράμε πόσα κλείσανε; Έκτακτα! Έκτακτα!

Εκτάκτως, έγειρε και το χριστουγεννιάτικο δένδρο της δυναστείας Μητσοτάκη. Σήμερα το ανάβουμε, το εγκαινιάζουμε και αύριο, το αναίσθητο, πάει και γέρνει. Έκτακτα!

Σκασίλα μας για τις, «υψηλής αισθητικής», φωταψίες στο κέντρο της Αθήνας και τις ανούσιες φαιδρολογίες περί τέχνης. Ή καλύτερα, το υψηλής αναισθησίας, ακριβά κοστολογημένο, πανηγύρι. Πόσοι από τους βρεγμένους, ζώντες μέσα στη λάσπη της κυβερνητικής αδιαφορίας και ανικανότητας, πρόσφυγες, θα μπορούσαν να βάλουν το κεφάλι τους κάτω από ένα κεραμίδι, με τα χρήματα των φωταψιών;

Τάνια Ζωγράφου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος