Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.

Η θειά Φόνη τράβηξε την καρέκλα από το τραπέζι της κουζίνας και κάθισε. Μόλις είχε τελειώσει τις λιγοστές δουλειές στο πατρογονικό σπίτι. Λιγοστές, μα κοπιαστικές για τα χρόνια που βάραιναν την πλάτη της. Άθροιζε πάνω από 95 χρόνια, μα το σπίτι ήταν πάντα πεντακάθαρο.

Γεννήθηκε στον απόηχο του «Γλωσσικού Ζητήματος», δηλαδή τη γνωστή διαμάχη για τη Δημοτική ή την Καθαρεύουσα. Και ο νονός της, καθαρευουσιάνος με περικεφαλαία, τη βάφτισε, Περσεφόνη. Το χωριό πάλι, μη έχοντας κανένα συγγένιο με την Περσεφόνη, τη θεά μάνα της, Δήμητρα και τον Πλούτωνα, (τον Άδη δηλαδή), την ψιλόκοψε, χαϊδευτικά, Φόνη.

Η Φόνη έπιασε στα χέρια της το φάκελο που μόλις είχε φέρει ο ταχυδρόμος. «Άντε πάλι!», αναστέναξε, αναγνωρίζοντας το σήμα της ΔΕΗ, πάνω του.

Άνοιξε το φάκελο και τα μάτια της καρφώθηκαν στην τελευταία κόκκινη γραμμή της πρώτης σελίδας: ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΟΣΟ ΠΛΗΡΩΜΗΣ 576,00 ευρώ. Μη νομίζετε, μπορεί η Φόνη να έμενε σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα «απομακρυσμένο» χωριό, αλλά από γράμματα κάτεχε. Πρώτη απ’ όλους ήταν στην τάξη της η Φόνη. Πρώτη από αγόρια και κορίτσια. Τότε μάλιστα που το χωριό είχε 5.000 ψυχές. Όχι σαν και σήμερα που έχει 20 ανθρώπους όλους κι όλους. Ο πατέρας όμως τη σταμάτησε από το σχολείο, όταν τέλειωσε το Δημοτικό. Τα γράμματα ήταν, τότε, μόνο για τα αγόρια βλέπεις. Τα κορίτσια στις δουλειές του σπιτιού και του χωραφιού. Στην παντρειά.

Και δούλεψε η Φόνη, σαν άντρας, και την πάντρεψαν και παιδιά έκανε. Και γραφή και ανάγνωση γνώριζε.
Αν κάτι νοιώσουμε όταν σταματήσει η γη να γυρίζει, θα είναι ακριβώς αυτό που ένοιωσε η δύσμοιρη Φόνη, βλέποντας το ποσό του λογαριασμού της ΔΕΗ. Το 576,00 ευρώ, χοροπήδαγε μπροστά στα μάτια της. Σε λίγο άρχισε να χοροπηδάει μπροστά της το 330 ευρώ της σύνταξης, το 210 ευρώ των φαρμάκων που χρειαζόταν κάθε μήνα. «Μα στη ΔΕΗ χρωστάω 28,60. Τι είν’ όλα τ’ άλλα»; Αναρωτήθηκε και βάλθηκε να διαβάζει με ευλάβεια κάθε μια χρέωση χωριστά, μπας και καταλάβει σε ποιον χρώσταγε.

-ΔΕΗ: 28,60
-ΑΔΜΗΕ Σύστημα Μεταφοράς Η/Ε: 2,56
-ΔΕΔΔΗΕ Δίκτυο Διανομής Η/Ε: 10,07
-ΕΤΜΕΑΡ: 7,23
-Λοιπές χρεώσεις: 0,03
-Διάφορα (ΕΦΚ(Ν.3336/05): 1,94
Ειδικό Τέλος 5% (Ν.2093/92) κλπ: 0,21
-Στρογγ/ση Πληρ.Ποσού: -0,03
-Ποσό Στρογγ.Προηγ.Λογ.: 0,22
-ΦΠΑ: 2,97
-Χρεώσεις ΔΗΜΟΥ – ΤΑΠ: 34,07
-ΕΡΤ: 5,13
-Προηγούμενο ανεξόφλητο ποσό: 484,00

Ποιο ανεξόφλητο ποσό; Αυτή τα πλήρωνε όλα. Ιδιαίτερη κατανάλωση δεν είχε κάνει το τελευταίο διάστημα. Να φανταστείς ούτε τα παιδιά για το Πάσχα δεν είχαν έρθει. Ο κορονοϊός βλέπεις.

Τα γράμματα, κεφαλαία και μικρά, άρχισαν να θολώνουν. Α, Δ, Ε, Στρογγ., ΕΤΜΕΑΡ, ΕΚΦ, λοιπές… Έτσι, με ένα μικρό αναστεναγμό, τριγυρισμένη από θολά γράμματα, η Φόνη πήρε το δρόμο προς τα πάνω, τον ουρανό, ή προς τα κάτω, τον Άδη, πάντα με προσδιοριστικό στοιχείο αρχής και τέλους τη στέρεα γη.

Ο εν ζωή γιος της αφού της έκανε την πρέπουσα κηδεία, αναζητώντας τα χρέη της μάνας που κληρονομούσε, απευθύνθηκε στη ΔΕΗ. «Πως βγήκε αυτό το ποσό των 484,00 € βρε παιδιά»; Μετά από επισταμένο, εμπεριστατωμένο, ενδελεχή και πολύ σχολαστικό έλεγχο, η εταιρεία με τις άφθονες χρεώσεις σε άγνωστα για το λαό αρκτικόλεξα, αποφάνθηκε: «Εκ παραδρομής, το κόμμα μετά το πρώτο 4, μπήκε στο δεύτερο 4. Έτσι το χρωστούμενο ποσό είναι 4,84 ευρώ και όχι 484,00 ευρώ Το σφάλμα θα διορθωθεί στον επόμενο λογαριασμό. Ευχαριστούμε»… Εκ παραδρομής. Η αγαπημένη ατάκα του ελληνικού κράτους, στην εποχή του δεύτερου κύματος του κορονοϊού. Λάθος κάναμε βρε παιδιά. Δεν έγινε και τίποτα.

Εκ παραδρομής σχετικής με την Η/Ε (Ηλεκτρική Ενέργεια) λοιπόν, αναχώρησε η δόλια η Περσεφόνη, για πάντα, προς τον Άδη, που τη διεκδικούσε για ολόκληρο το χρόνο και όχι το μισό, εδώ και 3.000 χρόνια τώρα.

Τάνια Ζωγράφου

πηγή: Λαϊκός Δρόμος