Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας

ποτίζουμε τη γης για να γεννά

καρπούς, λουλούδια, τ’ αγαθά του κόσμου ολόγυρά μας

φτωχή αλουλούδιαστη, άκαρπη μονάχα η αργατιά.

Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ίδρωτά μας

ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί.

Πιο δυνατά κι απ’ τα σπαθιά τα χέρια τα δικά μας,

και μ’ όλο τ’ αλυσόδεμα, σκάφτουν και η γης πλουτεί.

Στου κόσμου τους θησαυριστές το βιος σου, Εργάτη, νόμοι

στο τρών’ αδικητές χωρίς ντροπή!

Αγκαλιαστείτε, αδέλφια, ορθοί!

Με μια καρδιά, μια γνώμη.

-Δικαιοσύνη, βρόντηξε και λάμψε, Προκοπή!

(Γράφτηκε το 1913 σαν ύμνος του «Εργατικού Κέντρου Αθηνών» και μελοποιήθηκε από τον Μανώλη Καλομοίρη. Το 1944 μελοποιήθηκε και από τον Αλέκο Ξένο)