Εμπορευματοποίηση και Ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του Covid-19: Περίληψη έρευνας του Education International[1]
Ben Williamson & Anna Hogan, July 2020
Εισαγωγή, απόδοση στα ελληνικά Λ. Φρυδά

Εισαγωγή

Στο διάστημα των δέκα περίπου μηνών που οι χώρες παγκοσμίως -αντιμέτωπες και με αφορμή την πανδημική υγειονομική κρίση– εφάρμοσαν η μια μετά την άλλη λοκ ντάουν σε πλήθος δραστηριοτήτων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής -με τα σχολεία να κλείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα- η συζήτηση για το μέλλον της εκπαίδευσης καταλαμβάνει κυρίαρχο ρόλο.

Οι κυβερνήσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, καθ’ υπόδειξη και των μεγάλων διεθνών οργανισμών, ήρθαν να εφαρμόσουν κάτι που σταδιακά είχε ήδη αρχίσει να λειτουργεί με τη μορφή μικτών μοντέλων σε μια σειρά από αναπτυγμένες χώρες, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση (σύγχρονη ή ασύγχρονη). Στην αρχή με δειλές προτροπές και στη συνέχεια με τρόπο επιτακτικό που να μην επιτρέπει την παραμικρή αμφισβήτηση από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, (μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς), πρόβαλαν την χρήση της ως τη ΛΥΣΗ του προβλήματος, με βασικό επιχείρημα την υγεία και την ασφάλεια της εκπαιδευτικής κοινότητας στο σύνολό της, καθώς και το αναφαίρετο δικαίωμα των παιδιών στη μάθηση.

Σχετικά με την παιδαγωγική ορθότητα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, πολύ μελάνι έχει χυθεί για τη συγγραφή επιστημονικών άρθρων, και πάμπολλες μελέτες έχουν διεξαχθεί στα πεδία της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας. Η άποψη πως η εξ αποστάσεως μόνο επικουρικά ως εργαλείο και για σύντομο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να υποκαταστήσει τη δια ζώσης εκπαίδευση είναι η επικρατούσα ανάμεσα στα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας[2].

Το εκπαιδευτικό κίνημα, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, έχει πάρει θέση ενάντια στην προσπάθεια επιβολής της γενικευμένης χρήσης της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, ξεδιπλώνοντας ποικίλες αρνητικές πτυχές του ζητήματος και καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις που την υιοθέτησαν παρά την αντίθεσή τους.

Η αλλαγή του ρόλου και του περιεχομένου της εκπαίδευσης, η υπονόμευση της καθολικότητάς της και η μετάθεση της ευθύνης για την εκπαίδευσή του στο ίδιο το άτομο, η εστίαση στην πληροφορία, η ποσοτικοποίηση και τυποποίηση της γνώσης, ο προσανατολισμός της προς την απόκτηση δεξιοτήτων και την κατάρτιση, που δεν συμβάλλει στο ελάχιστο στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και στη δημιουργία σκεπτόμενων ανθρώπων επισημαίνονται ως μερικά μόνο από τα αρνητικά αποτελέσματα που θα επιφέρει η εξ αποστάσεως εκπαίδευση στα εκπαιδευτικά συστήματα.

Το πλήγμα που θα επέλθει στις διαπροσωπικές σχέσεις εκπαιδευτικών και μαθητών, θα αποτελέσει πλήγμα και για την παιδεία καθ’ εαυτή, αφού αποδεδειγμένα η σχέση μεταξύ εκπαιδευτικού και εκπαιδευόμενου αποτελεί προϋπόθεση για τη μάθηση[3].

Επιπλέον, αντίθετα με όσα ισχυρίζονται οι κρατούντες, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση οδηγεί σημαντικά στην ανισότητα στο δικαίωμα πρόσβασης στην εκπαίδευση για τους μαθητές που προέρχονται από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, όπως επισημαίνουν οι Διεθνείς Οργανισμοί και συμπερασματικά καταλήγουν έρευνες που έγιναν στο πεδίο το τελευταίο διάστημα διεθνώς[4].

Σε εργασιακό επίπεδο εξ άλλου είναι αυταπόδεικτο πως η μη ύπαρξη ενός «συλλογικού» χώρου εργασίας και η έλλειψη προσωπικής επαφής μεταξύ συναδέλφων, καθιστά αν όχι αδύνατη σίγουρα εξαιρετικά δυσχερή την ανάπτυξη κοινωνικών δεσμών μεταξύ τους και κατ’ επέκταση την αλληλεπίδραση πολιτικών ιδεών/απόψεων, την ανταλλαγή προβληματισμών, και τη συγκρότηση δεσμών αλληλεγγύης. Θεωρείται, λοιπόν, δεδομένο για το εκπαιδευτικό κίνημα και τα σωματεία πως η πολιτική επιλογή της εφαρμογής μιας εκπαίδευσης από απόσταση προωθεί την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.

Ο  περιορισμός του δημοσιονομικού κόστους για τη δημόσια εκπαίδευση (π.χ. αντικατάσταση διορισμών με πρόσληψη τηλε-εργαζόμενων, μείωση των δαπανών για λειτουργικά έξοδα των σχολείων κ.λπ.) έρχεται με τη σειρά της να κουμπώσει σε αυτήν την επιλογή και αποτελεί άλλη μια πτυχή του ζητήματος που καταλαμβάνει σημαντικό μέρος της δημόσιας συζήτησης σ’ αυτήν την, τόσο πρωτόγνωρη και γεμάτη αβεβαιότητες, εποχή.

Μία τελευταία πτυχή του ίδιου ζητήματος αποτελεί και το άνοιγμα τη δημόσιας εκπαίδευσης σε επιχειρήσεις τεχνολογίας και πληροφοριακών συστημάτων, σε νέα πεδία κερδοφορίας (χρήση συστημάτων τηλεκπαίδευσης, ηλεκτρονικά διαγνωστικά τεστ, cyber schools), με την ταυτόχρονη ιδιωτικοποίηση μέρους ή του συνόλου της. Ενδελεχής προσέγγιση αυτής της πτυχής παρουσιάζει έρευνα του παγκόσμιου συνδικάτου εκπαιδευτικών Education International[5], περίληψη της οποίας δημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα του Σελιδοδείκτη, σήμερα. Από αυτήν την έρευνα προκύπτει αβίαστα και χωρίς καμιά αμφιβολία, πως ο περιορισμός του δημοσιονομικού κόστους για τη δημόσια εκπαίδευση που εφαρμόζουν διεθνώς οι κυβερνήσεις, μεταξύ αυτών και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, γίνεται στην πλάτη των εργαζόμενων (εκπαιδευτικών, ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, βοηθητικό εκπαιδευτικό προσωπικό, προσωπικό καθαριότητας κ.ά.) και των φτωχών οικογενειών, χαρίζοντας τεράστια κέρδη στους επιχειρηματικούς και εμπορικούς κολοσσούς.

Περίληψη της έρευνας

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω του Covid-19 έχει επηρεάσει τα εκπαιδευτικά συστήματα παγκοσμίως. Η στροφή στην διαδικτυακή μάθηση και την «εξ αποστάσεως διδασκαλία σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» έχει καταστήσει την εκπαιδευτική τεχνολογία (edtech) αναπόσπαστο στοιχείο της εκπαίδευσης, παγκοσμίως, φέρνοντας τον ιδιωτικό τομέα και τις εμπορικές επιχειρήσεις στην καρδιά των βασικών φορέων εκπαίδευσης.

Οι επιδράσεις ενδέχεται να συνεχιστούν, κατ’ αρχάς με προσωρινά μικτά μοντέλα φοίτησης «φυσικής αποστασιοποίησης», για την περίοδο ανάκαμψης από την πανδημία, και, για μεγαλύτερο διάστημα, με υβριδικές προσεγγίσεις, όπου η εκπαιδευτική τεχνολογία (edtech) θα είναι ενσωματωμένη στο πρόγραμμα σπουδών, στην παιδαγωγική, στην αξιολόγηση και στην διοίκηση του σχολείου.

Η παρούσα έρευνα χαρτογράφησε το πώς προχώρησε η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης κατά την πανδημία του 2020, εστιάζοντας ιδιαίτερα στις εκπαιδευτικές τεχνολογίες. Περιλάμβανε χαρτογράφηση των δραστηριοτήτων μιας σειράς οργανισμών και σχέσεων, μελετώντας τις επιπτώσεις τους στο μέλλον της εκπαίδευσης μετά την κρίση, και τον εντοπισμό βασικών ζητημάτων που πρέπει να μελετηθούν, καθώς τα εκπαιδευτικά συστήματα μπαίνουν σε διαδικασία ανάκαμψης.

Τα ευρήματα περιλαμβάνουν:

1. Παγκόσμια Εκπαίδευση

    Βιομηχανική Λύση

Η εκπαιδευτική τεχνολογία (Edtech) ως μακροπρόθεσμη λύση για την εκπαίδευση

Μια παγκόσμια εκπαιδευτική βιομηχανία ιδιωτικών και εμπορικών οργανισμών έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών κατά τη διάρκεια της κρίσης Covid-19, σε τοπική, εθνική και διεθνή κλίμακα προκειμένου να εισάγει την εκπαιδευτική τεχνολογία (edtech) σε εκπαιδευτικά συστήματα και πρακτικές. Συχνά έβαζε την ατζέντα, πρόσφερε τεχνικές λύσεις που θα έπρεπε να ακολουθήσουν τα υπουργεία παιδείας των κυβερνήσεων και αυτή τη στιγμή επιδιώκει ενεργά μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις με τις οποίες ιδιωτικές εταιρείες τεχνολογίας θα ενσωματωθούν στα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα, κατά τη διάρκεια της ανάκαμψης από τον Covid-19 και μετά ​​από αυτήν σε νέα μοντέλα υβριδικής διδασκαλίας και μάθησης.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αυτή η ενσωμάτωση της παγκόσμιας εκπαιδευτικής βιομηχανίας παρήγαγε και διακίνησε ισχυρές ιδέες για τον Covid-19, ως μια νέα ευκαιρία για «επαναπροσδιορισμό» της εκπαίδευσης, αντιμετώπισε την κατ’ οίκον μάθηση ως τον μικρόκοσμο ενός ψηφιακού μέλλοντος για μικτές μορφές εκπαίδευσης, και ενθάρρυνε τον «πειραματισμό» και την «καινοτομία» για τη διαμόρφωση μελλοντικών εκπαιδευτικών συστημάτων. Η Παγκόσμια εκπαιδευτική βιομηχανία καθιέρωσε την κρίση ως μια ευκαιρία καταλυτική για τον μετασχηματισμό της εκπαίδευσης.

2. Δημιουργία Συνασπισμού Covid

Ενίσχυση του ρόλου των συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα στην εκπαιδευτική πολιτική

Ο ρόλος των εμπορικών παρόχων  έχει υποστηριχθεί, προωθηθεί και αναβαθμιστεί από μια σειρά οργανισμούς που καλύπτουν δημόσιους, ιδιωτικούς και άλλους τομείς. Μερικοί από τους πιο σημαντικούς υποστηρικτές λύσεων εκπαιδευτικής τεχνολογίας (edtech) κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι διεθνείς οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΟΟΣΑ και η ΟΥΝΕΣΚΟ, που σε πολλές περιπτώσεις δραστηριοποιούνται σε παγκόσμιους πολυτομεακούς συνασπισμούς για την προώθηση «βέλτιστων πρακτικών», προκειμένου αυτές να υιοθετηθούν από τα κέντρα χάραξης πολιτικής.

Εμπορικοί πάροχοι εκπαιδευτικής τεχνολογίας (edtech) και υποστηρικτικοί οργανισμοί έχουν επίσης δημιουργήσει ισχυρά δίκτυα και συνασπισμούς για να αναδείξουν και να προωθήσουν προϊόντα edtech για τη χρήση τους από σχολεία, εκπαιδευτικούς και γονείς. Αυτοί οι συνασπισμοί απεικονίζουν τη δημιουργία νέων μορφών πολυτομεακών συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και δικτύων πολιτικής που σχετίζονται με την επέκταση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας και τον αναβαθμισμένο ρόλο του ιδιωτικού τομέα στην παροχή εκπαίδευσης και στον έλεγχό της.

3. Η «Φιλανθρωπία» της Πανδημίας

Η ατομική τεχνολογική αφθονία ως πηγή για τον επανασχεδιασμό της εκπαίδευσης

Οικονομική στήριξη και πολιτική συνηγορία για λύσεις εκπαιδευτικής τεχνολογίας στο κλείσιμο των σχολείων κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχουν παράσχει «χορηγοί τεχνολογίας», όπως το Ίδρυμα Gates και η Πρωτοβουλία Chan Zuckerberg. Έχοντας διαθέσει νέα κονδύλια πολλών εκατομμυρίων δολαρίων σε μια σειρά προγραμμάτων edtech, επιδιώκουν να εδραιώσουν τον μακροπρόθεσμο ρόλο του ιδιωτικού τομέα και της εμπορικής τεχνολογίας στη δημόσια εκπαίδευση. Μεμονωμένοι πλούσιοι «χορηγοί τεχνολογίας» έχουν επίσης τοποθετηθεί σε θέσεις εξουσίας ως εμπειρογνώμονες στον «επανασχεδιασμό» της εκπαίδευσης του μέλλοντος, με τρόπους που αντικατοπτρίζουν τους πάγιους στόχους τους, την οικονομική στήριξη τους σε μοντέλα εκπαίδευσης που έχουν ως επίκεντρο την τεχνολογία, και τις προσπάθειές τους να επηρεάσουν πολιτικές.

4. Διαμόρφωση της αγοράς στον τομέα της εκπαιδευτικής τεχνολογίας (Edtech)

Το επιχειρηματικό κεφάλαιο και οι επενδύσεις επιρροής καταλύτες της αξίας της εκπαιδευτικής τεχνολογίας

Χρηματοοικονομικοί οργανισμοί, υπηρεσίες ενημέρωσης για την κατάσταση της αγοράς (market intelligence agencies), επιχειρηματικά κεφάλαια και επενδυτές με επιρροή έχουν επιδιώξει να κεφαλαιοποιήσουν την πανδημία.

Με τις επενδύσεις edtech να βρίσκονται ήδη σε υψηλά επίπεδα, ειδικά στις ΗΠΑ και τη Νοτιοανατολική Ασία, έχουν γίνει προβλέψεις για την τόνωση των κεφαλαιαγορών, με τον Covid-19 να αντιμετωπίζεται ως καταλύτης στην αξιοποίηση της απότομης αύξησης της χρήσης τεχνολογιών στην εκπαίδευση. Χρηματοοικονομικά μοντέλα που περιλαμβάνουν επιχειρηματικά κεφάλαια, ιδιωτικά κεφαλαία, επενδύσεις κοινωνικού αντικτύπου και κοινωνικά ομόλογα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση εκπαιδευτικών τεχνολογιών κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι προβλέψεις της αγοράς για την αξία των ψηφιακών εργαλείων μάθησης κατά την επόμενη δεκαετία είναι πιθανό να προσελκύσουν περαιτέρω επενδυτές που αναζητούν κέρδος από νέα ρηξικέλευθα για τη δημόσια εκπαίδευση μοντέλα.

5. Ιδιωτική Επανα-διάρθρωση υποδομών

Εταιρείες τεχνολογίας που προωθούν ευρέως ψηφιακές λύσεις στο σύνολο της εκπαίδευσης

Μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες τεχνολογίας, όπως η Google, η Microsoft και η Amazon έχουν δει τεράστια αύξηση της ζήτησης για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους, λόγω της ικανότητάς τους να παρέχουν λύσεις σε παγκόσμια κλίμακα, ταχύτατα και δωρεάν. Υποστηριζόμενες από διεθνείς οργανισμούς που επηρεάζουν πολιτικές και από κυβερνήσεις, οι εταιρείες αυτές έχουν ενσωματώσει σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές στα παγκόσμια συστήματα cloud και τις διαδικτυακές πλατφόρμες εκπαίδευσης, αυξάνοντας την προοπτική μακροπρόθεσμων εξαρτήσεων των δημόσιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από ιδιωτικές τεχνολογικές υποδομές.

Οι πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, όπως το YouTube και το TikTok, έχουν επίσης επιδιώξει να αυξήσουν την παρουσία τους στην εκπαίδευση, μέσω συνεργασιών παραγωγής εκπαιδευτικού υλικού για μαθητές που διδάσκονται κατ’ οίκον, αυξάνοντας τα έσοδά τους, προσελκύοντας διαφημιστές και μετατρέποντας την εκπαίδευση σε όχημα για την βιομηχανία της εμπορικής διαφήμισης.

6. Επέκταση της εκπαιδευτικής επιχειρηματικότητας (Edu-business)

Επέκταση της εμβέλειας των διαδικτυακών σχολείων, Τεχνητή Νοημοσύνη και παρακολούθηση των μαθητών

Εκπαιδευτικοί οργανισμοί διαφόρων τύπων – από παγκόσμιες επιχειρήσεις εκπαίδευσης, όπως η Pearson, έως νεοσύστατες επιχειρήσεις – εμπορεύονται και προωθούν ταχύτατα τα προϊόντα τους για χρήση από σχολεία, συχνά δωρεάν ή επιδοτούμενα, για ένα προσωρινό χρονικό διάστημα. Διαδικτυακές πλατφόρμες σύγχρονης εκπαίδευσης προωθούνται από πολλές επιχειρήσεις, ως μακροπρόθεσμα εναλλακτικά μοντέλα εκπαίδευσης. Τεχνολογίες Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) σημείωσαν επίσης σημαντική ανάπτυξη, ιδιαίτερα στην Κίνα, η οποία οφείλεται στην ικανότητά τους να παρέχουν «εξατομικευμένη» εκπαίδευση χωρίς την παρουσία εκπαιδευτικών, ενώ έχουν υιοθετηθεί τεχνολογίες παρακολούθησης των μαθητών, για να ελέγχουν την παρουσία τους στην εξ’ αποστάσεως, την αξιολόγηση της κοινωνικής-συναισθηματικής μάθησης και ευημερίας τους και για τη διασφάλιση της εσωτερικής ασφάλειας των σχολείων. Η ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών θα επεκτείνει την εμβέλεια της εκπαιδευτικής επιχειρηματικότητας σε νέους τομείς της σχολικής φοίτησης και θα αυξήσει την μακροπρόθεσμη επιρροή τους στις σχολικές τάξεις.

Προτάσεις για περαιτέρω έρευνα

Τα βασικά ζητήματα που προκύπτουν από τη χαρτογράφηση της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του Covid-19 αναδεικνύουν ορισμένες επείγουσες ερευνητικές προτεραιότητες:

1. Να διερευνήσουμε σε ποιο βαθμό τα σχολεία εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την εκπαιδευτική τεχνολογία, και πέραν της περιόδου του λοκ-ντάουν, και πώς αυτό επηρεάζει βασικές σχολικές πρακτικές αλλά και τη δουλειά του εκπαιδευτικού που περιλαμβάνει την παράδοση της ύλης, την παιδαγωγική, την αξιολόγηση και τη διαχείριση της μάθησης.
2. Διαρκής έρευνα σχετικά με την προώθηση, την ανάπτυξη και την υιοθέτηση εκπαιδευτικών τεχνολογιών και συναφών πρακτικών κατά τη διάρκεια της πανδημίας σε χώρες χαμηλού εισοδήματος και σε διεθνή αναπτυξιακά πλαίσια, με λεπτομερή εστίαση στην επιρροή αναπτυξιακών φορέων και διεθνών οργανισμών.
3. Συνεχής ανάλυση της εξέλιξης των ανά χώρα εκπαιδευτικών πολιτικών και των αλλαγών όσον αφορά την εμπορευματοποίηση, την ιδιωτικοποίηση και την τεχνολογία της εκπαίδευσης, καθώς οι χώρες επιστρέφουν στην ενδοσχολική εκπαίδευση, που να περιλαμβάνει μελέτες των βασικών κυβερνητικών προτεραιοτήτων και της εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα στη χάραξη των πολιτικών και προσοχή εστιασμένη στα δυναμικά των «διασυνοριακών πολιτικών» που ταξιδεύουν από χώρα σε χώρα.
4. Έρευνα στην αναδιαμόρφωση της Παγκόσμιας εκπαιδευτικής βιομηχανίας σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, ιχνηλάτηση νέων συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, νέων πηγών επιρροής και εμπειρογνωμοσύνης, νέων προτεραιοτήτων όσον αφορά την εκπαιδευτική τεχνολογία, στο πλαίσιο ποικίλλων χώρων άσκησης πολιτικής.
5. Μελέτες πάνω στην αυξανόμενη εμπλοκή παγκόσμιων επιχειρήσεων τεχνολογίας στην δημόσια εκπαίδευση ((Microsoft, Google, Amazon), εστιάζοντας στον ανταγωνισμό τους για δομική κυριαρχία στη σχολική υποδομή, στις πρακτικές συλλογής και επεξεργασίας δεδομένων.
6. Έρευνα για τις προτεραιότητες που εμφανίζονται στην ανάπτυξη της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, ιδιαίτερα στην Τεχνητή Νοημοσύνη και στις τεχνολογίες διασφάλισης της ασφάλειας και της κοινωνικής-συναισθηματικής μάθησης που έχουν εξαπλωθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας και για την επίδρασή τους στις σχολικές πρακτικές και μετά από αυτήν την περίοδο.
7. Λεπτομερής ανάλυση οικονομικών μοντέλων και πρακτικών, ιδιαίτερα του επιχειρηματικού κεφαλαίου, των φιλανθρωπικών και με κοινωνικό αντίκτυπο επενδύσεων που αναπτύχθηκαν και επεκτάθηκαν για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης της εκπαιδευτικής τεχνολογίας και τη διάδοσή της κατά τη διάρκεια της κρίσης, και των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων τους, για τις οποίες η τεχνολογία χρηματοδοτείται και/ή αναβαθμίζεται.
8. Έρευνα για το αναδυόμενο φαινόμενο της ιδιωτικής σύγχρονης κατ’ οίκον διδασκαλίας ως νέο πρότυπο της «σκιώδους εκπαιδευτικής βιομηχανίας», διερεύνηση των κινήτρων των γονέων να συνεχίσουν να καταβάλουν συνδρομές για προϊόντα edtech και διερεύνηση των στρατηγικών μάρκετινγκ αυτών που τα παράγουν, αποκομίζοντας κέρδος από τις αγορές των γονέων καταναλωτών.

Έρευνες

Ben Williamson & Anna Hogan (July, 2020) Commercialisation and privatisation

in/of education in the context of COVID-19, Education International.

International Literacy Centre (Sept, 2020) COVID-19 research at UCL Institute of Education, London: UCL Institute of Education. (δείτε επίσης: Responding to COVID-19, Briefing Note 1: Primary Assessment and COVID, Responding to COVID-19, Briefing Note 2: Learning after lockdown, Responding to COVID-19, Briefing Note 3: Resetting educational priorities in challenging times)

Σημειώσεις

[1] Commercialisation and Privatisation in/of education in the context of Covid-19

[2] Η σχετική επιχειρηματολογία έχει ήδη συνοψιστεί σε άρθρα που δημοσιεύτηκαν στον Σελιδοδείκτη. Γιώργος Γρόλλιος, Εξ αποστάσεως εκπαίδευση, παιδαγωγική και νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση.

[3] Π. Παυλίδης, Μεθοδολογικά ζητήματα του σχολείου των κοινωνικών αναγκών και του έργου των εκπαιδευτικών, Σελιδοδείκτης, 5 Οκτωβρίου 2020

[4] Χαρακτηριστικά είναι τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήγαγε το Ινστιτούτο Εκπαίδευσης του University College London σύμφωνα με τα οποία οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε ποσοστό που ανέρχεται έως και το 84%, θεωρούν ότι αν η εξέταση και η επιθεώρηση σε εθνικό επίπεδο συνεχιστούν κανονικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, οι μαθητές στις φτωχότερες περιοχές που επλήγησαν πολύ περισσότερο από την πανδημία, θα τιμωρηθούν αδίκως. Σημειώνουμε ότι η χρηματοδότηση των σχολείων γίνεται με βάση τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την αξιολόγηση των μαθητών. International Literacy Centre (Sept, 2020) Responding to COVID-19, Briefing Note 1: Primary Assessment and COVID. London: UCL Institute of Education.

Τραϊανού Άννα, Σκοτεινό το μέλλον της  προσχολικής εκπαίδευσης στην Αγγλία, Σελιδοδείκτης, 15 Νοεμβρίου 2019

[5] Ben Williamson & Anna Hogan, Commercialisation and privatisation in/of education in the context of COVID-19, Education International, July 2020

ΠΗΓΗ: ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗΣ