Στα δημαγωγικά τερτίπια που επιδίδεται η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό -εν όψει και των επικείμενων εκλογών- ξεχωριστή θέση κατέχουν οι εξαγγελίες για τα εργασιακά. Στο επίκεντρό τους τελευταία βρέθηκαν οι άνεργοι. Η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου, ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες 11 νέα προγράμματα για 88.500 ανέργους συνολικού προϋπολογισμού 632,5 εκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξη Τύπου παρουσίασε αναλυτικά τα 5 πρώτα από αυτά, που θα τεθούν σε εφαρμογή άμεσα, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2019. Σύμφωνα με την κυβέρνηση, πρόκειται για προγράμματα επικεντρωμένα σε νέους επιστήμονες (έως 29 ετών), σχεδιασμένα για την καταπολέμηση της ανεργίας και την ανάσχεση της μετανάστευσης επιστημονικού δυναμικού (το λεγόμενο brain drain ) προς χώρες του εξωτερικού προς αναζήτηση εργασίας.

Έτσι, το κράτος θα επιδοτεί επιχειρήσεις σε “κλάδους υψηλής παραγωγικότητας” με ποσό μέχρι 800 ευρώ προκειμένου να καλύψει το 50% του μισθολογικού κόστους των νέων εργαζομένων για χρονικό διάστημα 12 μηνών. Ο εργαζόμενος θα λαμβάνει, σύμφωνα πάντα με την Υπουργό, μισθό 1.600 ευρώ, αισθητά μεγαλύτερο από τον σημερινό κατώτατο.

Αν προσπαθήσουμε να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις, θα δούμε ότι τα πράγματα μόνο έτσι δεν είναι για τους χιλιάδες ανέργους της χώρας. Κατ’ αρχάς, η κυβέρνηση, όπως όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια, μιλάει για επιδοτήσεις επιχειρήσεων και όχι εργαζομένων, δηλαδή καταπολεμά την ανεργία με προγράμματα ενίσχυσης των εργοδοτών. Οι λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» διοχετεύουν εκατ. ευρώ στις επιχειρήσεις και κάνουν τη ζωή των εργοδοτών ευκολότερη και πολύ αποδοτική για την τσέπη τους: τους παρέχουν φτηνό, εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και εκτινάσσουν τα κέρδη τους με δημόσιο χρήμα. Να σημειώσουμε εδώ μια λεπτομέρεια: ότι η ανακοίνωση της Υπουργού μιλάει για 1.600 ευρώ μισθολογικού κόστους, ήτοι ακαθάριστη αμοιβή, κάτι που στην πράξη μπορεί να σημαίνει μισθός κάτω των 1.000 ευρώ. Η υπουργός Εργασίας χρησιμοποιεί ηχηρά νούμερα για να δημιουργήσει εντυπώσεις, τα οποία κανένα αντίκρυσμα δεν έχουν στην πραγματικότητα, γιατί το τι αμοιβή θα δώσουν οι εργοδότες σε όσους προσλαμβάνουν το καθορίζουν αυτοί. Δεν τους δεσμεύει καμιά κυβερνητική εξαγγελία για “μισθό 1600 ευρώ”. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το μισό από τους μισθούς που θα έπρεπε οι ίδιοι να δώσουν στους εργαζόμενους να το πληρώσει το κράτος -δηλαδή, σε τελική ανάλυση, κυρίως τα φορολογούμενα λαϊκά στρώματα-, έτσι ώστε το ποσό που πληρώνουν οι ίδιοι για μισθό να τους κατέβει στο μισό και μ’αυτό τον τρόπο να αυξάνονται ανάλογα τα κέρδη τους!

Την ίδια στιγμή, η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα και χιλιάδες άνεργοι αποκλείονται από το επίδομα ανεργίας. Συγκεκριμένα, μόνο 15% λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας (ύψους 360 ευρώ μηνιαίως) καθώς η συντριπτική πλειονότητα δεν πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει ο ΟΑΕΔ. Υπενθυμίζουμε ότι για τον ΟΑΕΔ, αρκεί να δουλεύει κάποιος 1 ώρα την εβδομάδα για να θεωρείται εργαζόμενος και όχι άνεργος!

Δεύτερον, οι άνεργοι των νέων αυτών προγραμμάτων προβλέπεται να απασχοληθούν είτε σε συγκεκριμένους κλάδους (που βαφτίζονται «δυναμικοί παραγωγικοί κλάδοι», όπως η ανάπτυξη λογισμικού, τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνίας, αγροδιατροφή, τουρισμός κτλ.) με βάση τις ανάγκες των βιομηχάνων και των μεγαλοεπιχειρηματιών,  είτε σε Δημόσιες Υπηρεσίες, αναλαμβάνοντας συγκυριακές ανάγκες, (π.χ. ψηφιοποίηση συσσωρευμένων ασφαλιστικών φακέλων των ασφαλισμένων). Δεν αφορούν, λοιπόν, παρά ελάχιστους κλάδους.

Επίσης, είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όλα τα προγράμματα αναφέρονται σε εργασία ορισμένης διάρκειας, χωρίς ουσιαστική πρόβλεψη ή υποχρέωση για συνέχιση των προσλήψεων μετά το πέρας των επιδοτήσεων. Με αυτό το δεδομένο, ποιο κίνητρο δίνει τελικά η κυβέρνηση στους νέους προκειμένου να μην φύγουν από τη χώρα; Μια κακοπληρωμένη (για το επίπεδο σπουδών και εξειδίκευσης) πρόσκαιρη και με μειωμένα δικαιώματα θέση εργασίας αρκεί για να τους κρατήσει εδώ; Η φυγή 400.000 νέων (κυρίως επιστημόνων) έχει γίνει ενώ οι πολιτικές “ενεργητικής απασχόλησης” ήταν σε ισχύ και, προφανώς, γιατί αυτές όχι μόνο δεν έδωσαν διέξοδο για το άνεργο δυναμικό, αλλά αντίθετα συντέλεσαν και συντελούν ώστε νέοι άνθρωποι να ψάχνουν λύσεις επιβίωσης μεταναστεύοντας. Και φαίνεται ότι έπεται συνέχεια.

Συνεπώς, αυτό που παρουσίασε η Υπουργός Εργασίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας μηχανισμός προσωρινής απασχόλησης των ανέργων και ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός που προβλέπει επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις ασφαλιστικών εισφορών και άλλα “κίνητρα” στο μεγάλο κεφάλαιο. Η “δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη” που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση δεν αφορά στους εργαζόμενους,  αλλά στην εργοδοσία, με προγράμματα σαφώς προσαρμοσμένα στις ανάγκες του κεφαλαίου. Το Υπουργείο Εργασίας, ακολουθώντας πιστά τις πολιτικές της ΕΕ, δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας συνολικά, αλλά παρουσιάζει πυροτεχνήματα των 1.600 ευρώ, προωθεί με έμμεσο τρόπο τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και ανακυκλώνει τους ανέργους. Κι ο πραγματικός στόχος παραμένει ο ίδιος: η πλασματική μείωση του ποσοστού ανεργίας λίγο πριν τις εκλογές, η καλλιέργεια εντυπώσεων και προσδοκιών σε χιλιάδες νέους…

πηγή: εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος