“Ο ρους της ιστορίας δεν αλλάζει, όσος καιρός κι αν χρειαστεί ν’ απαλλαγεί ο τόπος μας απ’ την αποικιοκρατικής λογικής κυριαρχία που επιχειρεί να εδραιώσει στη ζωή του τόπου μας. Ο τόπος θα νικήσει”, με αυτά τα λόγια σχολιάζει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) να συνεχίσει τη διερεύνηση για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις εξαιτίας των εξορύξεων την περασμένη Δευτέρα, το συντονιστικό Ιερισσού Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.΄

Η επιτροπή είχε αποστείλει αναφορά στην Επιτροπή Αναφορών του ΕΚ, η οποία συζητήθηκε με δύο ακόμη αναφορές και με αυτό τον τρόπο ο φάκελος για τις εξορύξεις και τις αρνητικές τους συνέπειες στο περιβάλλον παραμένει ανοικτός. Φυσικά, πρέπει να διανυθεί μεγάλη απόσταση μέχρι να σταματήσουν τα καταστροφικά έργα, ωστόσο χάρη στην επιμονή τους, οι τοπικές κοινωνίες καταφέρνουν να επαναφέρουν το θέμα στο προσκήνιο και να βάζουν “δύσκολα” στις εταιρείες.

Η ανακοίνωση του Συντονιστικού Ιερισσού

Στις 18/11 2018 χαρακτηρίστηκε παραδεκτή η 0620/18 αναφορά μας στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία συζητήθηκε τη Δευτέρα 20/1 2020 στις Βρυξέλλες, μαζί με άλλες δύο αναφορές που αφορούσαν στο ίδιο θέμα – του Σωτήρη Αδαμόπουλου και του Ισπανού Ismael Antonio Lopez Perez. Μετά από την παρουσίαση στοιχείων από τους αναφερόμενους και εισηγήσεις Ευρωβουλευτών η επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα:

“Δεν μας αρέσει το γεγονός ότι η Επιτροπή [Κομισιόν] απλά κρύβεται, υπολογίζοντας σε τοπικές λύσεις. Πρέπει να δουλέψετε περαιτέρω. Η πρότασή μας είναι: Δεδομένου του μεγέθους του έργου και της πιθανότητας περιβαλλοντικού αντίκτυπου, ζητάμε από την Επιτροπή [Κομισιόν] να επανεξετάσει τους παλαιότερους και νέους ισχυρισμούς των αιτούντων, ιδίως να επανέλθει ενημερώνοντας μας για το κατά πόσον το έργο συμμορφώνεται με την Οδηγία 42/2001 – η οποία προβλέπει το σχεδιασμό στρατηγικής περιβαλλοντικής αξιολόγησης – και με τη Συνθήκη του Άρχους. Παρακαλούμε την Επιτροπή [Κομισιόν] να δώσει προσοχή σ’ αυτήν την ομόφωνη απόφαση της επιτροπής [Επιτροπή Αναφορών].”

(απομαγνητοφωνημένο κείμενο από τη συνεδρίαση της Επιτροπής Αναφορών)

Βέβαια, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι στρατηγική περιβαλλοντική αξιολόγηση ουδέποτε υπήρξε, και αυτό καταγγείλαμε στην επιτροπή.

Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούμε τα αυτονόητα.

Αυτοί που δεν μας έχουνε πάρει υπόψη μέχρι τα σήμερα οφείλουν να το ξανασκεφτούν πριν λογοδοτήσουν.

Οι επιθεωρητές περιβάλλοντος με τις πράξεις βεβαίωσης παραβιάσεων τους (Α.Π.14504-30.9.2015, Α.Π.14505-30.9.2015, Α.Π.4152-18.05.2018, Α.Π.641-30.01.2019) έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και αρκετό καιρό. Έχει ασκηθεί ποινική δίωξη εναντίων στελεχών της Ελληνικός Χρυσός για σωρεία κακουργηματικού χαρακτήρα παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, και αναμένουν δίκη τον Ιούνιο του 2020.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει ευθύνη για τις αποφάσεις του – οι πολίτες της χώρας προσβλέπουν στην τήρηση των νόμων και του συντάγματος ως προστασία από κάθε τι που μπορεί να ζημιώσει αμετάκλητα το δημόσιο συμφέρον, κι όχι την εφήμερη προστασία ιδιωτικών συμφερόντων και κυβερνητικών πολιτικών.

Φτάνει πια η επένδυση στην καταστροφή ενός τόπου.

Κυβερνήσεις έρχονται και φεύγουν – χωρίς να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον που υπαγορεύει η κοινή λογική: τα νερά, τα δάση, η υγεία των οικοσυστημάτων που μας περιβάλλουν και των οποίων είμαστε αλληλένδετο κομμάτι και το δικαίωμα να έχουμε εργασία που προάγει αντί να τα αφανίζει και να τα δηλητηριάζει είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες. Χωρίς να συνειδητοποιούν ότι συνάπτουν συμβάσεις κι εκδίδουν αδειοδοτήσεις με όρους που καταδικάζουν μια ολόκληρη περιοχή της Χαλκιδικής σε μεταλλευτική αποικιοκρατία και ερημοποίηση.

Μεταλλευτικές εταιρίες με διαφορετικά ονόματα έρχονται και φεύγουν – αλλά για δεκαετίες ολόκληρες εμείς οι κάτοικοι των χωριών της ΒΑ Χαλκιδικής αναφερόμαστε σ’ αυτές ως “η εταιρία”, κι αυτό κάτι λέει. Για δεκαετίες “η εταιρία” ασκεί πιέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις με στόχο να γίνει ο κυρίαρχος παίκτης που καθορίζει τις τύχες του τόπου. Έτσι αντιλαμβάνεται την περιβόητη “κοινωνική εταιρική ευθύνη”. Όσο προσπαθεί να γίνει “εταίρος” εκβιάζοντας πολιτικές και δικαστικές χάρες, αγοράζοντας δημοσιογράφους, συλλόγους και βραβεία οικολογικής συνείδησης, τόσο θα γεννά κοινωνικά κινήματα που δεν θα συναινούν στην αγοραία λογική της. Ο ρους της ιστορίας δεν αλλάζει, όσος καιρός κι αν χρειαστεί ν’ απαλλαγεί ο τόπος μας απ’ την αποικιοκρατικής λογικής κυριαρχία που επιχειρεί να εδραιώσει στη ζωή του τόπου μας. Ο τόπος θα νικήσει.

Συντονιστικό Ιερισσού ενάντια στην εξόρυξη χαλκού-χρυσού