Συμπληρώθηκε αυτές τις μέρες ένας χρόνος από την ανάδειξη της Φ. Γεννηματά στην ηγεσία του περιβόητου νέου φορέα με την ολόπλευρη στήριξη ισχυρών οικονομικοπολιτικών κέντρων εξουσίας, που πασχίζουν να νεκραναστήσουν τον αλήστου μνήμης χρεοκοπημένο πασοκισμό με όχημα το ΚΙΝΑΛ.

Η συμμετοχή των 210.000 «συνιδρυτών» στη διαδικασία εκλογής αρχηγού καλλιέργησε απατηλές -όπως αποδείχθηκε- προσδοκίες για τη δυναμική και τις προοπτικές του «ελπιδοφόρου εγχειρήματος». Η πολιτική συνύπαρξη των ετερόκλητων πασοκογενών και μη αρχηγίσκων – επίδοξων σωτήρων της κεντροαριστεράς υπό την μπαγκέτα της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ήταν ναρκοθετημένη εξαρχής εξαιτίας του ανταγωνισμού τους με επίδικο τη νομή των ηγετικών πόστων. Οι αλληλογρονθοκοπούμενες προσωπικές στρατηγικές των δελφίνων σχετικά με τον πολιτικό προσανατολισμό του Κινήματος Αλλαγής (αν θα μετατραπεί δηλαδή σε προνομιακό δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ), και οι αντίστοιχες αφόρητες πιέσεις των δύο κομμάτων εξουσίας, επέτειναν την κρίση και τα διαλυτικά φαινόμενα στην κομματική Βαβέλ της Γεννηματά. Η τρικυμιώδης πορεία του μεταμφιεσμένου ΠΑΣΟΚ σημαδεύτηκε από την αποχώρηση Θεοδωράκη που «γρήγορα διαπίστωσε πως κάποιοι είχαν στο νου τους την ηγεμονία». Τώρα, στην ενορχηστρώμενη προπαγανδιστική επιχείρηση φτιασιδώματος μιας εικόνας επίπλαστης ενότητας, πέρα από τις καθιερωμένες αβρότητες μεταξύ των δελφίνων που συναπαρτίζουν το Πολιτικό Συμβούλιο, κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε η έστω και «παγωμένη» χειραψία των Παπανδρέου-Βενιζέλου.

Κατά τα άλλα αν και η αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής κομπορρημονεί πως κινείται δήθεν στη γραμμή των «ίσων αποστάσεων» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, στην πράξη καταφέρθηκε με σαφώς πιο υψηλούς τόνους κατά του Τσίπρα με «το θολωμένο μυαλό και την κυνικότητα του χαρτοπαίκτη», και της κυβέρνησής του που «αποτελεί μια καιροσκοπική ομάδα…καταπάτησε αξίες και αρχές, έγινε βαρίδι της αριστεράς…Τσίπρας και εθνικό συμφέρον συγκρούονται».

Όσον αφορά τον Μητσοτάκη η Φ. Γεννηματά, λειαίνοντας τις αντιπολιτευτικές αιχμές, επισήμανε πως «παρακολουθεί τις υπόγειες διαδρομές του καραμανλισμού ως θεατής… στο όνομα του σύγχρονου, του νέου, του φιλελεύθερου, έχει επιβιβαστεί στο τιμόνι της δεξιάς παλινόρθωσης». Η πρόεδρος του κεντροαριστερού μορφώματος, παριστάνοντας τον κατήγορο που θέτει τάχα υπεράνω όλων το εθνικό συμφέρον, μέμφεται πως «με ευθύνη των Τσίπρα – Μητσοτάκη η αναγκαία εθνική συνεννόηση για τα μεγάλα θέματα του τόπου έχει πάει περίπατο παρά την επιμονή μας», δημαγωγεί για το «σχέδιο Ελλάδα», τον «γνήσιο” πασοκικό «πατριωτισμό» και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του κόμματός της. Παίρνει τον ίσκιο της για μπόι και προσπαθεί να αντιρροπήσει τις πιέσεις που δέχεται από ΣΥΡΙΖΑ (με τη στήριξη των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών) και ΝΔ, ανακαλύπτοντας πως «το ερώτημα με ποιον θα πάμε» είναι απόδειξη της ανασφάλειάς τους. Διαφημίζοντας ακόμα μια φορά «την υποτιθέμενη αυτοκάθαρση» που έκανε το κόμμα της, τόνισε πως «όποιος οραματίζεται να ολοκληρώσει αυτό που επιχειρήθηκε και απέτυχε το βρώμικο ’89, ματαιοπονεί».

Πηγή: Εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος