Οι εργαζόμενοι του εργοστασίου της Λάρυμνας της ΛΑΡΚΟ συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους. Μετά την καθολική συμμετοχή στην απεργία της 21ης Μαΐου προχώρησαν, τη Δευτέρα 1 Ιουνίου το πρωί, σε τρίωρη συμβολική κατάληψη της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας στη Λαμία, διαμαρτυρόμενοι για τους χειρισμούς της κυβέρνησης σχετικά με την τύχη της ΛΑΡΚΟ.
Βρίσκονται με τους μισθούς πετσοκομμένους, τα εργασιακά τους δικαιώματα καρατομημένα. Το εργοστάσιο της Λάρυμνας και τα μεταλλεία υπολειτουργούν λόγω των κυβερνητικών χειρισμών, η τιμή του νικελίου σημειώνει πτώση και το πόρισμα του διαχειριστή δρομολογεί τις εξελίξεις για το μέλλον της επιχείρησης.
Σε συνάντησή τους με τον αντιπεριφερειάρχη (ο περιφερειάρχης απουσίαζε), έθεσαν τα προβλήματα που θα προκύψουν από το κλείσιμο ή την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας στις τοπικές κοινωνίες των όμορων νομών που δραστηριοποιείται η επιχείρηση και επέδωσαν ψήφισμα ζητώντας την συμπαράσταση της περιφέρειας στο δίκαιο αγώνα τους, που δίνουν αυτή την περίοδο.
Το συντονιστικό των σωματείων της ΛΑΡΚΟ σε συνεδρίαση στις 26 Μαΐου στην Λάρυμνα αποφάσισε ομόφωνα τη μετάθεση της 24ωρης απεργίας της 29ης Μαΐου για τις 13 Ιουνίου και την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα στις 11 π.μ., για να κάνουν γνωστό και να αναδείξουν πιο έντονα τον αγώνα τους.
Στην ανακοίνωσή τους κάνουν λόγο για φασιστικές πρακτικές του εκκαθαριστή και αδιαφορία από τα συναρμόδια υπουργεία για τις πρακτικές αυτές. Αναφέρουν τους κινδύνους για τη ζωή των εργαζομένων από την καμινάδα του εργοστασίου -καθώς πέφτουν κομμάτια μπετόν- και τις τραγικές, μεσαιωνικές συνθήκες στο τριβείο της Εύβοιας. Καταγγέλλουν τους πληρωμένους κονδυλοφόρους στο γραφείο τύπου του Χατζηδάκη που συκοφαντούν καθημερινά τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ και τις προσπάθειες για τη διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων.
Θέλοντας η Κομισιόν να σφίξει ακόμη περισσότερο τη θηλιά γύρω από την επιχείρηση, πιέζοντας την κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα, ανακινεί το θέμα των τάχα παράνομων κρατικών ενισχύσεων της ΛΑΡΚΟ ζητώντας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο να επιδικάσει ημερήσιο πρόστιμο για κάθε ημέρα που περνά και δεν εφαρμόζεται η απόφαση ανάκτησης των ενισχύσεων από το ελληνικό δημόσιο. Χωρίς ενδοιασμούς η ΕΕ, με τον αέρα του επικυρίαρχου, ενώ αρκετά Ευρωπαϊκά κράτη επιχορηγούν μεγάλες επιχειρήσεις για να τις σώσουν από την οικονομική κατάρρευση και μετά να τις παραχωρήσουν ξανά στο κεφάλαιο, εξαντλεί όλη την “αλληλεγγύη” της στην εξαρτημένη Ελλάδα των μνημονίων και των προθύμων υποτακτικών, απαιτώντας πρακτικά τη διάλυση της ΛΑΡΚΟ.
Πρέπει να τονιστεί ότι την περίοδο αυτή ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ γίνεται σε πιο δύσκολες συνθήκες από πριν. Οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων έχουν δρομολογήσει τις τρέχουσες εξελίξεις για την τύχη της εταιρείας.
Σε αυτό ευθύνη έχουν και οι κυρίαρχες συνδικαλιστικές παρατάξεις που δραστηριοποιούνται στα σωματεία των εργαζομένων της εταιρείας. Η τακτική των ενημερώσεων, συζητήσεων, συνδιαλλαγής με τοπικούς βουλευτές και κυβερνητικούς παράγοντες, η τάχα έλλειψη ενημέρωσης ή η “αστοχία” επιλογών στο θέμα της ΛΑΡΚΟ, αφήνοντας στο απυρόβλητο την πολιτική της ΕΕ και των εντολοδόχων ελληνικών κυβερνήσεων, καλλιεργούσαν αυταπάτες στους εργαζόμενους που από το περιθώριο παρακολουθούσαν τις εξελίξεις, για ένα θέμα που τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι ήταν ζήτημα επιβίωσης για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι με τέτοιου είδους παρεμβάσεις θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την πορεία της διάλυσης της εταιρείας. Με οδηγό τους αγώνες που έχουν κατά καιρούς δώσει οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και διακρίνοντας ποιοι βάζουν τροχοπέδη στους αγώνες τους πρέπει να προχωρήσουν όλοι ενωμένοι στον κοινό τους στόχο που είναι η λειτουργία της εταιρείας, η απόκρουση των σχεδίων ιδιωτικοποίησης, η διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και η υπεράσπιση των εργατικών τους δικαιωμάτων.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος