«Η Ευρωπαϊκή Ένωση  ως ένωση κρατών στηρίζεται στη συνεργασία των μελών της σε κοινά θέματα, όπως η ειρήνη, η οικονομική και κοινωνική ευημερία, η ασφάλεια, η δημοκρατία, η σταθερότητα, η δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη».
Βιβλίο δημοτικού
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) είναι μια οικογένεια ευρωπαϊκών δημοκρατικών χωρών, οι οποίες έχουν δεσμευτεί να συνεργάζονται για την ειρήνη και την ευημερία….Οι ιστορικές ρίζες της Ε. Ε. ανάγονται στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ιδέα για την ένωση αυτή γεννήθηκε από την αποφασιστικότητα των Ευρωπαίων να αποτρέψουν την επανάληψη ενός παρόμοιου αιματηρού και καταστροφικού πολέμου…».
Βιβλίο μαθητή Γεωλογίας-Γεωγραφίας β γυμνασίου
Αυτή είναι η κυρίαρχη προπαγάνδα που αναπαράγεται μέσα από τα σχολικά βιβλία τον δημόσιο λόγο τα Μ.Μ.Ε., προκειμένου να εμπεδωθεί το αφήγημα για μία «πολιτισμένη», «δημοκρατική» Ευρώπη και την αναγκαιότητα της ένταξής μας σε αυτήν.

Όχι, η Ευρωπαϊκή ένωση δεν ιδρύθηκε με στόχο να αποτρέψει την επανάληψη ενός αιματηρού πολέμου

Η Ευρωπαϊκή ένωση αποτελεί έναν ιμπεριαλιστικό οργανισμό

Οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, Γαλλία και Δυτική Γερμανία, μαζί με Ολλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο, ιδρύουν (το 1951) την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ). Βασικός τους στόχος η ανασυγκρότηση των τσακισμένων από τον πόλεμο οικονομικών, ολιγαρχιών της Ευρώπης, όπως επίσης και η οχύρωση μπροστά στην απειλή της εξάπλωσης του σοσιαλισμού που τότε έφτανε μέχρι την Ανατολική Γερμανία, στενεύοντας δραματικά τα περιθώρια ανάπτυξης των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, ισχυροποιώντας τη δύναμη της εργατικής τάξης σε όλο τον πλανήτη και απειλώντας το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα με αφανισμό. Το 1957 οι ίδιες χώρες ιδρύουν την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) των 6, ο οποία στη συνέχεια γίνεται η ΕΟΚ των 12. Η ΕΟΚ μετεξελίσσεται σε ΕΕ και μετά και από την επίσημη κατάρρευση και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης ανοίγει ο δρόμος για την περαιτέρω ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων που διευρύνουν την αγορά τους προσαρτώντας και άλλες χώρες.
Το 1992 ψηφίζεται η συνθήκη Μάαστριχ, με την οποία επισφραγίζεται ο οικονομικός και πολιτικός έλεγχος των αδύναμων και εξαρτημένων χωρών, από τις ισχυρές οικονομικές δυνάμεις της ΕΕ. Επιβάλλεται κοινή πολιτική σε όλους τους τομείς σε όλες τις χώρες και με αυτόν τον τρόπο ορίζεται και ελέγχεται απόλυτα τι θα παράγει, τι θα εισάγει και τι θα εξάγει κάθε χώρα-μέλος της Ένωσης, εις βάρος πάντα των αδύναμων και εξαρτημένων χωρών και συνολικά των λαών της Ευρώπης. Ουσιαστικά μιλάμε για τη δημιουργία ενός γεωγραφικού χώρου στον οποίο διασφαλίζονται ευνοϊκοί όροι για την ασύδοτη δράση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και για το τσάκισμα των κατακτήσεων της εργατικής τάξης.

Η Ευρώπη της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας στραγγαλίζει οικονομικά χώρες και λαούς με χαρακτηριστικό παράδειγμα την χώρα μας

Οι συνέπειες της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ(1981), μετέπειτα ΕΕ, και στο ευρώ (2001) είναι οδυνηρές για τον Ελληνικό λαό και τη χώρα. Η Ενωμένη Ευρώπη των ιμπεριαλιστών, υπηρετώντας τα μονοπώλια και το μεγάλο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, επιδοτεί και επιβάλλει την καταστροφή της παραγωγής του αγροτικού τομέα, της κτηνοτροφίας, της αλιείας και της βιομηχανίας. 
Οι υποτελείς και ξενόδουλες Κυβερνήσεις που εναλλάσσονται όλα αυτά χρόνια στον τόπο μας, εφαρμόζοντας πιστά τις πολιτικές της ΕΕ, οδηγούν μια πλουτοπαραγωγική χώρα σε χώρα παροχής υπηρεσιών. Χιλιάδες στρέμματα παραγωγικών καλλιεργειών σε όλη τη χώρα καταστράφηκαν με τις οδηγίες της κοινής αγροτικής πολιτικής (ΚΑΠ). Μόνο τα τρία πρώτα χρόνια της ένταξης μας στην ΕΟΚ ενταφιάζονται 860.000 τόνοι εγχώριων φρούτων, λαχανικών, πουλερικών και αβγών. Επιβάλλεται περιορισμός στην παραγωγή ζάχαρης. Η καπνοκαλλιέργεια καταστρέφεται, η βαμβακοκαλλιέργεια συρρικνώνεται. Επιδοτείται το τσάκισμα αλιευτικών σκαφών. Η ΕΟΚ επιβάλλει ποσοτικούς περιορισμούς στη χαλυβουργία. Η υφαντουργία αφανίζεται. Το εξωτερικό χρέος εκτινάσσεται στα ύψη και η χώρα περνάει σε μία νέα φάση πλήρους οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης μέσα από υπέρογκους δανεισμούς και την επιβολή των μνημονίων! Μνημόνια που επιβλήθηκαν με όρους οικονομικής «κατοχής» από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης και κυρίως από την Γερμανία.
Ο απολογισμός των πολιτικών της ΕΕ και των βάρβαρων μνημονίων στη χώρα μας, που εφαρμόστηκε από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής του τόπου, η μετατροπή της Ελλάδας σε πεδίο ασύδοτης κερδοφορίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και ξένων αρπακτικών, η μετατροπή των εργαζομένων σε ένα φτηνό ευέλικτο αναλώσιμο δυναμικό χωρίς συνδικαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εκποίηση και η αρπαγή δημόσιου πλούτου, η εμπορευματοποίηση και διάλυση της παιδείας και της υγείας, το τσάκισμα λαϊκών κατακτήσεων, η εκτίναξη της ακρίβειας της φτώχειας και της ανεργίας, το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας μας από τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και το αλυσόδεμα της με δανειακές συμβάσεις και μνημόνια, που συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να οδηγούν το λαό σε οικονομική εξόντωση.

Η «φιλειρηνική» Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει τον έλεγχό της σε ξένες χώρες-κράτη μέσω ιμπεριαλιστικών πολεμικών επεμβάσεων

Από τη Γιουγκοσλαβία μέχρι τη Λιβύη και από το Μάλι και τη Μπουργκίνα Φάσο της Αφρικής μέχρι το Ιράκ και τη Συρία, οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν βουτηχτεί στο αίμα των λαών. Άλλοτε χέρι, χέρι με τους Αμερικάνους και άλλοτε χώρια οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές με τις κυρίαρχες δυνάμεις της Γερμανίας και της Γαλλίας έχουν στήσει ή στηρίξει πραξικοπήματα, έχουν αιματοκυλίσει χώρες όπως συνέβη στον πρόσφατο πόλεμο της Συρίας, έχουν υποδαυλίσει πολέμους όπως συνέβη με την Ουκρανία, έχουν προσφέρει την αμέριστη στήριξή τους στο δολοφονικό φασιστικό κράτος του Ισραήλ στην επιβολή από αυτό το κράτος ενός βάρβαρου καθεστώτος απαρτχάιντ στο οποίο ζει ο παλαιστινιακός λαός και τελικά έχουν στηρίξει την γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ, σκοτώνοντας μεταξύ χιλιάδων αμάχων και χιλιάδες παιδιά, αναγνωρίζοντας στο φασιστικό αυτό κράτος και τον κατοχικό Ισραηλινό στρατό το δικαίωμα της «αυτοάμυνας».

Η «φιλάνθρωπη» Ευρωπαϊκή Ένωση την ίδια στιγμή που εξαπολύει και συμμετέχει σε επεμβάσεις και πολέμους, την ίδια στιγμή εντείνει την αντιπροσφυγική-αντιμεταναστευτική της πολιτική

Τα εκατομμύρια προσφύγων, θύματα αυτών των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων είναι ανεπιθύμητα στην κατά τα άλλα «φιλάνθρωπη» ΕΕ, η οποία μπροστά στα πολύνεκρα ναυάγια, όπως αυτό της Πύλου που κόστισε τη ζωή σε πάνω από 600 ανθρώπους, ζητάει ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών φύλαξης συνόρων, χρηματοδότηση φραχτών αύξηση των απελάσεων, αδιαφορώντας για τον πνιγμό χιλιάδων ανθρώπων στα νερά της Μεσογείου. Στην πραγματικότητα οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, οι κατατρεγμένοι αυτού του κόσμου, είναι επιθυμητοί μόνο στον βαθμό που μπορούν να αποτελέσουν ένα εξευτελιστικά φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
Για την ΕΕ των αμέτρητων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που πνίγουν στο αίμα τους λαούς, για την ΕΕ που στηρίζει την γενοκτονία των παλαιστινίων από το φασιστικό κράτος του Ισραήλ «σφίγγοντας το χέρι» αυτών που δολοφονούν παιδιά κατά χιλιάδες, για την ΕΕ της φτώχειας, της πείνας και της ανεργίας, των εκατομμυρίων αστέγων, για την ΕΕ των ευρωτρομονόμων που ποινικοποιούν απεργίες και καταλήψεις και της αντικομμουνιστικής υστερίας, για την ΕΕ που επιβάλλει πολιτικές εξόντωσης όλων των εργασιακών και λαϊκών κατακτήσεων στην υπηρεσία των μονοπωλίων και των οικονομικών ολιγαρχιών του κεφαλαίου, δεν χωράνε μισόλογα και αυταπάτες. Αυτός ο ιμπεριαλιστικός μηχανισμός δεν εξωραΐζεται και δεν μπορεί να αλλάξει χαρακτήρα. Σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό η χώρα μας δεν μπορεί να έχει κανένα μέλλον. Ο αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία και τα αιτήματα για έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ παραμένουν επίκαιρα.
Το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, καπηλεύονται σήμερα δυνάμεις της ακροδεξιάς, οι οποίες όχι απλά δεν το υπηρέτησαν ποτέ, αλλά αντιθέτως, αποτέλεσαν διαχρονικά, πιόνια και υπηρέτες των γερμανών στην κατοχή (χίτες και δωσίλογοι) καθώς και των Αμερικάνων στην μεταπολεμική Ελλάδα, με την Αμερικανοκίνητη χούντα του Παπαδόπουλου υπηρετώντας πάντα τους ξένους δυνάστες του τόπους. Η καπηλεία αυτή, ενισχύεται και από την απεμπόληση του αιτήματος για εθνική ανεξαρτησία από τις δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ (αναφερόμαστε σε αυτό το κόμμα γιατί για πολλά χρόνια αναγνωρίζονταν ως «αριστερά») ουδέποτε αμφισβήτησε τον ρόλο της ΕΕ, την αναγκαιότητα ένταξης της χώρας μας σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό και τις υποχρεώσεις της Ελλάδας απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις της Γερμανίας, Γαλλίας, αλλά και Η.Π.Α. ένα κόμμα που δεν αμφισβητεί τον ρόλο του ιμπεριαλισμού και την βαθιά εξάρτηση της χώρας μας από αυτόν είναι καταδικασμένο παρά τις εξαγγελίες του (go back Merkel και κατάργηση μνημονίων με ένα νόμο) να υπηρετήσει ότι ακριβώς προστάξουν, οι δυνάστες του τόπου. Από την άλλη το ΚΚΕ όπως και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδίδονται σε ένα κούφιο αντικαπιταλισμό καθώς δεν αναγνωρίζουν την ολόπλευρη εξάρτηση της Ελλάδας από την ΕΕ και ακόμα και όταν προβάλλουν το αίτημα της εξόδου από την ΕΕ, το προβάλλουν ξέπνοα και ξεψυχισμένα, αποκομμένο από τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία της χώρας, αίτημα που το αρνούνται, διότι όπως λένε φέρνει το λαό «κάτω από ξένη σημαία».
Σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό κανένας λαός δεν μπορεί να βρει διέξοδο. Το σύνθημα «έξω η Ελλάδα από την ΕΕ» που προβάλλει η νεολαία της Πορείας, επίκαιρο σήμερα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να δυναμώσει και να αποτελέσει μοχλό πάλης για Εθνική ανεξαρτησία, ειρήνη και σοσιαλισμό.

Νίκη Π.

περιοδικό πορεία, τ. 57, που κυκλοφορεί