ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ –ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 16 ΜΑΡΤΗ

Ένα ακόμη μεγαλύτερο κύμα οργής, αγανάκτησης και κατακραυγής για το αποτρόπαιο κρατικό έγκλημα στα Τέμπη γέμισε σήμερα την πλατεία του αγώνα, την κεντρική πλατεία Ελευθερίας της πόλης του Ηρακλείου, όπου απεργοί και διαδηλωτές από όλους τους χώρους του νομού ενώθηκαν-με τη φωνή, τα συνθήματα, τα μαζικά μπλοκ και τα πανό τους –σε ένα συγκινητικά διεκδικητικό συλλογικό σώμα πάλης που επιβεβαίωνε, με τον πιο πειστικό τρόπο, ότι το ..ποτήρι ξεχείλισε.

Πράγματι, ενώ η κυβέρνηση της καταστολής, των πολιτικών εγκλημάτων και της λαϊκή ληστείας προσδοκούσε και προετοίμαζε τον κατευνασμό της λαϊκής οργής και την πεσμένη, συγκριτικά με την προηγούμενη απεργία, συμμετοχή των εργαζομένων, η πραγματικότητα ήρθε αμείλικτη να διαψεύσει αυτές τις κυβερνητικές προσδοκίες. Γιατί σήμερα η πλατεία δεν ήταν απλώς γεμάτη. Υπερχείλιζε από κόσμο και θυμό. Οι ψύχραιμοι υπολογισμοί μιλούν με σιγουριά για κόσμο πάνω από 8.000 χιλιάδες, ενώ η σύνθεση του κόσμου της πλατείας είχε επίσης αισθητή διαφοροποίηση από εκείνη της προηγούμενης απεργιακής συγκέντρωσης. Στην προηγούμενη συμμετείχαν πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι και μαθητές, εκπαιδευτικοί, αρχαιολόγοι και βέβαια εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οικοδόμοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, συνταξιούχοι. Στη σημερινή όμως συγκέντρωση συμμετείχαν και αγρότες, σεισμόπληκτοι, σύλλογοι επιστημονικοί, όλες οι συνταξιουχικές οργανώσεις και βέβαια περισσότερα σωματεία του ιδιωτικού χώρου και συγχρόνως τα δυο εκπαιδευτικά σωματεία (ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ) επιβεβαίωσαν τη σταθερή παρουσία τους. Ήταν όμως αισθητά μικρότερη τώρα η συμμετοχή των μαθητών, πιθανώς και λόγω του απαράδεκτου νομοσχεδίου που χαρακτηρίζει τις μαθητικές κινητοποιήσεις ως μορφή σχολικής βίας… Λόγω της πληθώρας των φορέων και των σωματείων υπήρξε το αδιαχώρητο στην κοσνόλα, με αποτέλεσμα αρκετοί φορείς να αναφερθούν απλώς, χωρίς να χαιρετίσουν από μικροφώνου

Για τη μαζικότητα και τον αγωνιστικό παλμό αυτής της συγκέντρωσης, καταθέσαμε όλες τις προηγούμενες μέρες τις δυνάμεις ως ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας από τη θέση της προεδρίας της ΕΛΜΕ, σε δύσκολες συνθήκες αναμέτρησης με μια βάρβαρη πολιτική τους επιθεωρητισμού, του εκφοβισμού και της τρομοκράτησης. Ακολουθήσαμε πιστά και τηρήσαμε την αρχή του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ τόσο με την ΑΔΕΔΥ, όσο και με το ΕΚΗ, ώστε από κοινού να διαμορφωθεί ένα κοινό πλαίσιο προπαγάνδισης της σημασίας της συμμετοχής στην απεργία. Και ενώ υπήρξε η απαιτούμενη επικοινωνία, ωστόσο η ηγεσία του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ(ΣΥΝΕΚ) δεν ενημέρωσε(!), όπως όφειλε, για την κοινή συνέντευξη τύπου– επιδιώκοντας προφανέστατα την αποφυγή της καταδίκης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ- με αποτέλεσμα η συνέντευξη την Τρίτη(15/3) να δοθεί μόνο από τα σωματεία του ΕΚΗ. Ελέγξαμε και κριτικάραμε αυτήν την αρνητική στάση της διοίκησης του Ν.Τ της ΑΔΕΔΕ, αλλά παρακάμψαμε την συγκεκριμένη αρνητική συμπεριφορά, γιατί ο στόχος ήταν άλλος: η μαζικότητα της συγκέντρωσης και η συμμετοχή στην απεργία. Και ο στόχος αυτός, στη δοσμένη στιγμή, υλοποιήθηκε. Δώσαμε βαρύτητα στις επαφές μας στα σχολεία, στην επικοινωνία με τους συναδέλφους, στην προπαγάνδα, (δυο ραδιοφωνικές συνεντεύξεις το πρωϊ της απεργιακής μέρας), αλλά και στους όρους οργάνωσης της συγκέντρωσης, ώστε να έχουμε ένα μαζικό και ειρηνικό συλλαλητήριο.

Στη συγκέντρωση συμμετείχαμε, μαζί με πλήθος συναδέλφων, στο μπλοκ της ΕΛΜΕ και στοιχηθήκαμε πίσω από το πανό της, ενώ η πρόεδρος-που συνδιαχειριζόταν το μικρόφωνο μαζί τρεις άλλους εκπροσώπους σωματείων-ανέβαζε τον αγωνιστικό παλμό με σύντομες τοποθετήσεις, καταγγελίες των βάρβαρων μέτρων, διεκδικήσεις και συνθήματα. Στην τοποθέτησή της ως εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ καταδίκασε την εγκληματική κρατική πολιτική που σφραγίστηκε με το αίμα αθώων, κυρίως, νέων στα Τέμπη, απέδωσε τα αίτια αυτής της εγκληματικής πολιτικής στις γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και των προκατόχων της (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ), στην πολιτική των μνημονίων και των δεσμεύσεων έναντι της εγχώριας ολιγαρχίας και του ξένου κεφαλαίου.Παράλληλα καταδίκασε την πολιτική της Ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων με το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο, συνδεόντάς το με τον αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη, ενώ ανέδειξε την ανάγκη της συνέχειας και κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στην ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ σχολείων και εκπαιδευτικών, δίδοντας βαρύτητα στην έκκληση προς τους νεοδιόριστους να ΜΗΝ σκύψουν μπροστά στους νέους επιθεωρητές και να πιστέψουν στον αγώνα για τη ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ τους Ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσε και στη βάρβαρη πολιτική της ιδιωτικοποίησης και του νερού, που συνδέεται με την ιδιωτικοποίηση των μουσείων, του ΕΣΥ και γενικώς όλων των βασικών κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών. Στ ίδιο πνεύμα και με το ίδιο περιεχόμενο έκανε δηλώσεις και στα τοπικά ΜΜΕ.

Μετά το τέλος των τοποθετήσεων ακολούθησε πορεία που πλημμύρισε τους κεντρικούς δρόμους, ώστε να μη διακρίνεται στην κεντρική οδό ούτε η αρχή ούτε το τέλος της πορείας. Τα συνθήματα τώρα σε όλα τα μπλοκ ηχούσαν πολύ πιο δυνατά, καταδικάζοντας τη βαρβαρότητα της πολιτικής της ΝΔ και όλων των κομμάτων της ιμπεριαλιστικής υποτέλειας και της λαϊκής εξαθλίωσης. Στο τέλος της πορείας, ο βασικός κορμός της στάθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο που βρίσκεται δίπλα στην πλατεία της συγκέντρωσης, όπου και διαλύθηκε ειρηνικά το ογκώδες και δυνατό στο μήνυμά του συλλαλητήριο, το οποίο δε μπόρεσε να αμαυρώσει ένα μικρό και ασήμαντο επεισόδιο των αναρχικών, το οποίο έμεινε σχεδόν άγνωστο στη συντριπτική πλειονότητα των ειρηνικών διαδηλωτών. Το σημαντικό γεγονός το ανέδειξε η μεγαλειώδης πορεία: Ο λαός, όταν αποφασίσει να κατέβει στο δρόμο της διαμαρτυρίας, μπορεί να αναδείξει το δίκιο του και να το περιφρουρήσει.

Αυτή τη λαϊκή δύναμη εμπιστευόμαστε και για την έκφρασή της θα συνεχίσουμε αδιάλειπτα να καταθέτουμε τις δικές μας δυνάμεις σε κάθε μετερίζι αγώνα.

Παραθέτουμε συνέντευξη της προέδρου της ΕΛΜΕ, Αρετής Σπαχή, στον 9,84 για την απεργία.