Στη φωτογραφία σχολείο της Συρίας

Τον Μάρτη που μας πέρασε κάποιοι φιλόξενοι γονείς Σαμιώτες του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού Βαθέος, δεν έστειλαν τα παιδιά τους στο σχολειό. Τα έβαλαν να απέχουν. Αποχή. Να μείνουν σπίτι. Να μην πάνε. Ο λόγος; Κάτι μικρά προσφυγοπούλια, ναι, ναι, παιδιά πολέμων, φτώχειας, βίας και πείνας, παιδιά της ταλαιπωρίας, ναι, ναι, κείνα που πέρασαν με βάρκες επικίνδυνες διαδρομές, ναι, ναι, κείνα που δεν πνίγηκαν κι έφτασαν, θα φοιτούσαν στο σχολείο. Αν θυμάμαι καλά ήταν δεκατέσσερα παιδιά κι η διδασκαλία θα γινόταν μετά τη λήξη του ωραρίου, πράγμα που σημαίνει πως τα ελληνόπουλα δεν θα συναντιόντουσαν με τα “ξενάκια”. Όμως όχι. Δεν έπρεπε να μπουν στην ίδια τάξη, να καθίσουν στα θρανία των δικών τους παιδιών, να μοιραστούν τον ίδιο πίνακα. Προσφυγίτιδα τη λένε την ασθένεια και κάποιος είπε πως όποιος πάσχει από αυτήν βαριά νοσεί.

Πάμε τώρα στο σήμερα.

Ο Σύλλογος προχώρησε σε αγωγή εναντίον της δασκάλας που έκανε το αυτονόητο. Τη δουλειά της. Τη δουλειά της εκπαιδευτικού. Εκείνη τη δουλειά που δεν κοιτάει τα παιδιά βάση χρώματος, θρησκείας, οικονομικής κατάστασης κ.α. Έκανε απλά τη δουλειά της. Δεν υπερασπίστηκε μόνο τις σπουδές της, υπερασπίστηκε το παιδί, την ανθρωπότητα, την ειρήνη.

Όσο για σένα, φιλήσυχε Σαμιώτη, σου έχω νέα να ηρεμήσεις. Έγινε ναυάγιο σήμερα. Δώδεκα άνθρωποι πνίγηκαν. Σκαρφαλωμένοι σε μια μικρή λέμβο ανοικτά του Μποντρουμ βυθίστηκαν. Στην Κω ήθελαν να φτάσουν οι “ξένοι”. Ησύχασε, ησύχασε αυτοί οι “εισβολείς” δεν θα ‘ρθουν να ταράξουν την ησυχία σου μήτε τα παιδιά σου. Οι “λαθραίοι” δεν θα έρθουν. Πνίγηκαν. Μόνο άσε με λίγο να ρωτήσω. Πώς αντέχεις να κουβαλάς στο σαρκίο σου τόση σκληρότητα; 

Γιάννα Κουκά (fb)

————————-Δείτε και αυτό: