Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ένα μέρος των πάγιων και διαρκών αναγκών των Δήμων της χώρας καλύπτονται από τους εργαζόμενους των προγραμμάτων Κοινωφελούς Εργασίας του ΟΑΕΔ.

Πρόκειται για προγράμματα που στην ουσία «ανακυκλώνουν» την ανεργία και διαιωνίζουν τις ελαστικές συνθήκες εργασίας στους Δήμους και στους ΟΤΑ, καθώς οι άνθρωποι αυτοί δουλεύουν για ένα οχτάμηνο κι έπειτα γυρνούν πάλι στην ανεργία χωρίς να δικαιούνται ούτε καν το επίδομα ανεργίας!

Σχετικά  με αυτό το ζήτημα τον Ιούλιο προκλήθηκε έντονος θόρυβος στο Δήμο Πατρέων με την Δημοτική Αρχή (Λαϊκή Συσπείρωση) και την Αντιπολίτευση να ανταλλάσσουν κατηγορίες και ο καθένας να προσπαθεί να επιρρίψει ευθύνες στον άλλον.

Το πρόβλημα των ανθρώπων που απασχολούνται στον Δήμο Πατρέων με αυτά τα προγράμματα δεν είναι καινούργιο. Κάθε φορά που πλησιάζει η λήξη της σύμβασης τους παρατηρεί κανείς διαμαρτυρίες είτε έξω από το Δημαρχείο είτε στα δικαστήρια. Χωρίς αμφιβολία, την βασική ευθύνη για τις ελαστικές συνθήκες εργασίας στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα δεν έχει ο Δήμος, αλλά οι κυβερνήσεις που από τη μία πλευρά έχουν μειώσει δραματικά τα κονδύλια προς του Δήμους και από την άλλη περνούν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των αρμοδιοτήτων του Κράτους σε αυτούς. Πράγματι, αποτελεί πρόκληση οι δημοτικές παρατάξεις της Αντιπολίτευσης που ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο με την εκάστοτε κυβέρνηση να προσποιούνται τους υπερασπιστές των εργαζομένων. Γνώμονας όλων αυτών που έχουν συμβάλει στον εργασιακό μεσαίωνα είναι να εκμεταλλευτούν μικροπολιτικά το πρόβλημα, για να πλήξουν την Δημοτική Αρχή.

Από την άλλη πλευρά, όμως αξίζει να εξετάσουμε την στάση των δυνάμεων του ΚΚΕ στην Πάτρα, όπου έχουν την πρωτοκαθεδρία τόσο στο Δήμο, όσο και στο Εργατικό Κέντρο. Καταρχάς, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι οι εργαζόμενοι αυτοί δεν είναι ένα ενιαίο σώμα. Κυρίως προσδιορίζονται σε ομάδες ανάλογα με τον χρόνο πρόσληψης, γι’ αυτό και το πρόβλημα έρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά που πλησιάζει η λήξη της σύμβασής τους. Είναι πασιφανές ότι από τους παραπάνω φορείς υπάρχει μία ώθηση να βρεθεί λύση στις δικαστικές αίθουσες. Αυτό βέβαια, άλλοτε έχει κάποιο πρόσκαιρο αποτέλεσμα και άλλοτε όχι. Αυτό που όμως είναι αξιοσημείωτο είναι ότι αντίθετα με το προπαγανδιστικό αφήγημα των δυνάμεων του ΚΚΕ για την φιλεργατική Δημοτική Αρχή και τον «σπουδαίο» Δήμαρχο Πατρέων, ακόμα και η δικαστική υποστήριξη των εργαζομένων δεν είναι πάντα σίγουρη και δεδομένη. Σε πολλές περιπτώσεις αυτή έρχεται μετά από διαμαρτυρία των εργαζομένων έξω από το Δημαρχείο, ενώ σε άλλες οι εργαζόμενοι εισπράττουν υποστήριξη μονάχα στα λόγια. Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση με ημερομηνία 05/03/2022 των 230 εργαζομένων στο πρόγραμμα για το 2020-2021, οι οποίοι καταγγέλλουν την Δημοτική Αρχή για εμπαιγμό, καθώς δεν παρέστη στα δικαστήρια του Πειραιά για να υποστηρίξει το αίτημα τους για μία μικρή παράταση εργασίας με στόχο να πάρουν το επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ.

Όμως ακόμα και όταν εξασφαλίζεται μετά από πιέσεις η παρουσία της Δημοτικής Αρχής στο δικαστήριο, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν την εξής σχιζοφρενική κατάσταση: Η Δημοτική Αρχή να εισηγείται θετικά και η Νομική Υπηρεσία του Δήμου αρνητικά! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η απόλυση 230 συμβασιούχων του Δήμου μετά από απόφαση Πρωτοδικείου Αθηνών τον Απρίλη του 2021. Όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι μάλιστα, στο δικαστήριο δεν εμφανίστηκε καν εκπρόσωπος του Δήμου παρά τις διαβεβαιώσεις που είχαν λάβει. Αντίστοιχα, τον Δεκέμβρη του 2021 στα ασφαλιστικά μέτρα 275 συμβασιούχων του Δήμου Πατρέων για μετατροπή της σύμβασης σε αορίστου χρόνου η Δημοτική Αρχή εισηγείται υπέρ τους στο δικαστήριο, ενώ η Νομική Υπηρεσία εναντίον τους!

Το πρόβλημα ήρθε ξανά στην επικαιρότητα λόγω της επιστροφής 714 συμβασιούχων στο δήμο μετά από δικαστικές αποφάσεις. Χωρίς αμφιβολία, ο Δήμος είναι στριμωγμένος ανάμεσα στην υποχρηματοδότηση και την πεισματική άρνηση της κυβέρνησης να αναλάβει την μισθοδοσία αυτών των ανθρώπων. Όμως, είναι άξιο απορίας αν ο επίλογος της δήλωσης του Δημάρχου Κώστα Πελετίδη στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 11/07/2022 διέπεται από μία λογική αγωνιστική ή από μια λογική ελεεινής συνδιαχείρισης:

«Με βάση αυτά, η Δημοτική Αρχή, με αίσθημα ευθύνης προς τους εργαζόμενους και τον πατραϊκό λαό, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχουν χρήματα για την κάλυψη της μισθοδοσίας και των ασφαλιστικών εισφορών τους, δεν μπορεί να συναινέσει να επανέλθουν στις θέσεις τους οι 315 συμβασιούχοι εργαζόμενοι του ΟΑΕΔ.

Σε περίπτωση άλλης απόφασης, πρέπει να προσδιοριστεί επακριβώς από το Δημοτικό Συμβούλιο από πού θα προέλθουν τα 715.000€ κάθε μήνα, για να καλυφθεί η μισθοδοσία αυτών των εργαζομένων, καθώς και τα επιπλέον χρήματα που χρειάζονται για την εξασφάλιση υλικών, εφοδίων κτλ, ώστε στοιχειωδώς να αιτιολογείται η εργασία τους στο Δήμο».

Χωρίς αμφιβολία, αυτή η τακτική της Λαϊκής Συσπείρωσης έχει δώσει άλλοθι και πεδίο δράσης στην Αντιπολίτευση να φαίνεται ως δήθεν φιλεργατική, καθώς υπερψηφίστηκε η πρότασή της τόσο να στηριχτούν στον δικαστικό αγώνα οι εργαζόμενοι, όσο και να γίνει μία διαμαρτυρία στην Αθήνα, όπως πρότεινε ο Δήμαρχος. Αξίζει να καταγράψουμε ότι στις 25/07/2022 μία αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου και του Εργατικού Κέντρου μαζί με τους εργαζόμενους πήραν με τη σειρά τα γραφεία των πολιτικών κομμάτων για να ζητήσουν την στήριξη τους στην κατάθεση μίας τροπολογίας την επόμενη ημέρα. Απευθύνθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΙΝΑΛ, στο ΚΚΕ, στο ΜΕΡΑ 25 και στην Ελληνική Λύση. Στις 26/07/2022 έλαβε χώρα μία διαμαρτυρία στο Σύνταγμα, ενώ οι υπουργοί της κυβέρνησης αρνήθηκαν επιδεικτικά οποιαδήποτε συνάντηση με τους εκπροσώπους της πόλης. Η όλη κινητοποίηση τελείωσε με την κατάθεση της τροπολογίας από τους βουλευτές του ΚΚΕ, η οποία όπως αναμενόταν καταψηφίστηκε από την κυβέρνηση.

Για να συνοψίσουμε, οι δυνάμεις του ΚΚΕ στην Πάτρα μαζί με όλους όσους καταγγέλλει σε τοπικό επίπεδο συμπορεύτηκαν στα κομματικά γραφεία όλων όσων επίσης καταγγέλλει σε γενικό επίπεδο για να βρουν λύση. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το επιστέγασμα και η κορύφωση της διαμαρτυρίας ήταν η κατάθεση μίας τροπολογίας από το ΚΚΕ στη Βουλή που περίμεναν να καταψηφιστεί από την κυβέρνηση!!!

Τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της τακτικής του ρεβιζιονισμού σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο. Μία τακτική που δημιουργεί σύγχυση στους εργαζόμενους για τους εχθρούς και φίλους, που σκορπά αυταπάτες για τον ρόλο τόσο των αστικών κομμάτων, όσο και της ακροδεξιάς. Μία τακτική που χαρακτηρίζεται από δεξιό οπορτουνισμό και κοινοβουλευτικό κρετινισμό. Λες και πρόκειται ποτέ το πρόβλημα των ελαστικών μορφών εργασίας να λυθούν με μία απλή τροπολογία στο κοινοβούλιο. Μία τακτική που αντί να συσπειρώνει και να ωθεί σε μαζικούς αγώνες, ενισχύει τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες και κατά συνέπεια την απογοήτευση και την ηττοπάθεια. Μία τακτική που δεν έχει ίχνος ρεαλισμού, αλλά σκοπεύει να περισώσει τα προσχήματα για τις δυνάμεις του ΚΚΕ στο Δήμο Πατρέων και στο Εργατικό Κέντρο. Μία τακτική που στην τελική απενοχοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική, αφού στα μάτια των εργαζομένων στο όνομα του κόστους τα ίδια κάνει και η Λαϊκή Συσπείρωση σε τοπικό επίπεδο.

Κ.Ο. Πάτρας του Μ-Λ ΚΚΕ