Το ένα πράγμα είναι η Γκρέτα Τούνμπεργ, αυτιστική (με Asperger). Με μια “εμμονή” στο συγκεκριμένο, στο ειδικό, στο ζωντανό, στο άμεσο που βλέπει πράγματα που εμείς ως νευροτυπικοί (μη αυτιστικοί) δε μπορούμε να “δούμε”. Συνεπώς ο συγκλονιστικός τρόπος που μιλάει, χωρίς μεσολαβήσεις (ένοιακή/κατηγορική σκέψη), είναι αυθεντικός, το ζει. Αυτό είναι απόρροια αυτής της “διαφορετικότητας” (διαφορετική λειτουργία του εγκεφάλου) και όχι θεατρινισμός.

Το άλλο είναι η εργαλειοποίηση μιας κατάστασης, ενός ατόμου, -δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία για τις κοινωνίες μας- που λειτουργεί ως άλλοθι για το καπιταλισμό που καταστρέφει ανθρώπους, περιβάλλον, κοινότητες, κλίμα. Τα υπόλοιπα τα είπε ο Πρόεδρος της Βολιβίας, ο Έβο Μοράλες, στην ίδια σύνοδο για το κλίμα, στον ΟΗΕ.

Ίσως το καλό αυτής της ιστορίας με την Γκρέτα, είναι πως πέρα από τις αναλύσεις “κατηγορικού”, “αφηρημένου” τύπου για το περιβάλλον και την ιδεολογία, που είναι άκρως αναγκαίες, είναι πως θα βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα και ένα “πρόβλημα” που είναι δίπλα μας. Θα μας κάνει να σκεφτούμε την πραγματικότητα και από μια άλλη οπτική, από αυτή των αυτιστικών κ.ά..

Θανάσης Αλεξίου (από το fb)