Είναι σαφές: αν δεν πεθάνεις από τον ιό, θα πεθάνεις από το άγχος της κλεισούρας, την αγωνία της ανεργίας, την πείνα και τις συνέπειες του εγκληματικού πραξικοπήματος να μη διενεργούνται χειρουργεία για άλλες παθήσεις.

ΜΕΘ ζητήσαμε, 15άρια τμήματα ζητήσαμε, προσλήψεις υγειονομικών ζητήσαμε. Τι πήραμε; ξύλο από τα ΜΑΤ. Εκχωρήσαμε δικαιώματα και ελευθερίες στο όνομα του ιού, βάλαμε τη ζωή μας στο γύψο, ψηφίστηκαν νομοσχέδια-καταπέλτες για το περιβάλλον, την Παιδεία, τα εργασιακά.

Και να λοιπόν η δημοσιογραφία την εποχή