Η πανδημία του κορονοϊού έφερε στην επιφάνεια όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο σύστημα υγείας, εξαιτίας της πολιτικής της διάλυσης και της απαξίωσής του από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ένα χρόνο τώρα το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, δίνει ένα μεγάλο αγώνα όχι μόνο ενάντια στην πανδημία, αλλά και στις συνέπειες της εγκατάλειψης του ΕΣΥ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με ένα ιδιωτικό τομέα κλινικαρχών άφαντο και ανύπαρκτο σε ό,τι αφορά τη πανδημία και χρυσοπληρωμένο από την κυβέρνηση για τις ελάχιστες υπηρεσίες που προσφέρει. Η πανδημία ανέδειξε ότι μόνο ένα καλά οργανωμένο και πλήρως εξοπλισμένο εθνικό δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να αντιμετωπίσει τα υγειονομικά προβλήματα που προέκυψαν.
Το δημόσιο σύστημα υγείας αποτελεί μια πολύτιμη κατάκτηση μεγάλων και πολύχρονων εργατολαϊκών αγώνων που χτυπήθηκε και απαξιώθηκε δραματικά τα τελευταία χρόνια, από όλες τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, οι οποίες άσκησαν μια ακραία αντιλαϊκή πολιτική ασύδοτης εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών υγείας. Στην πραγματικότητα, η εγκαθίδρυση των δημόσιων εθνικών συστημάτων υγείας, ήταν μια υποχώρηση των μεγαλοαστικών τάξεων στα καπιταλιστικά κράτη, μπροστά στην άνοδο των λαϊκών κινημάτων και κάτω από την ακτινοβολία των σοσιαλιστικών συστημάτων. Γι’ αυτό σήμερα οι καπιταλιστές, με αιχμή τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις προσπαθούν να πάρουν τη ρεβάνς για οτιδήποτε θυμίζει δημόσιο.
Στη χώρα μας, με μια πολύχρονη, καταιγιστική προπαγάνδα κατασυκοφαντούν κάθε τι δημόσιο και τους δημόσιους υπαλλήλους συλλήβδην, ενώ ταυτόχρονα αποθεώνουν κάθε τι ιδιωτικό. Απαξιώνουν τη δημόσια υγεία και παιδεία, υπονομεύουν και ερειπώνουν ό,τι διαθέτει κοινωνικό πρόσημο και διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για την πιο εκτεταμένη, ασύδοτη και ανεξέλεγκτη δράση του κεφαλαίου. Σήμερα -με γελοίο και υποκριτικό τρόπο- ο Μητσοτάκης χτυπά στην πλάτη το δημόσιο προσωπικό των νοσοκομείων, αυτούς που προηγούμενα λοιδορούσαν, έφτυναν και τους έβγαζαν σε διαθεσιμότητα.
Το αίτημα της υπεράσπισης της δημόσιας δωρεάν υγείας και της παραπέρα ισχυροποίησης του δημόσιου τομέα υγείας εκφράζει τις ανάγκες και τους πόθους όλου του λαού, ιδιαίτερα σε στιγμές σαν τη σημερινή. Είναι αίτημα που συνενώνει υγειονομικούς και λαϊκές δυνάμεις, σε πανεθνική κλίμακα, και διευκολύνει την προοπτική ανάπτυξης μαζικών αγώνων. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να καταδειχτεί ότι το αίτημα της δημόσιας δωρεάν υγείας, όπως και της δημόσιας δωρεάν παιδείας, όπως και άλλα αιτήματα, δεν πρόκειται ποτέ σε κανένα αστικό σύστημα διαχείρισης να ικανοποιηθούν πλήρως. Και αν και όποτε κερδηθούν κατακτήσεις κάτω από την πίεση του κινήματος, αυτές έχουν ταβάνι, είναι προσωρινές, γίνονται με ελλείψεις και στρεβλώσεις, και μόνο σε ένα άλλο κοινωνικό σύστημα, στο σοσιαλιστικό, μπορούν να μπουν οι βάσεις και να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για μια πλήρη ικανοποίηση των μεγάλων αιτημάτων του λαού, που ανάμεσά τους βρίσκεται και το αίτημα για δημόσια δωρεάν υγεία.
Παναγιώτης Α.
e-prologos.gr
