…στο έδα­φος των αντα­γω­νι­σμών και των τυ­χο­διω­κτι­κών σχε­δί­ων των ιμπε­ρια­λι­στών

Στην επόμε­νη φάση κλι­μάκω­σης πέρα­σαν οι διαρ­κείς επεμ­βάσεις των ξένων ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυ­νάμε­ων με απώτε­ρο στόχο την εξα­σφάλι­ση των δι­κών τους γε­ω­πο­λι­τι­κών και οι­κο­νο­μι­κών συμ­φε­ρόντων στη Λι­βύη, που εξα­κο­λου­θούν να επι­ζη­τούν, οκτώ χρόνια με­τά την επί­θε­ση των ΗΠΑ – ΝΑ­ΤΟ και των συμ­μάχων τους, με απο­τέλε­σμα την ανα­τρο­πή και δο­λο­φο­νία του τότε Προ­έδρου της χώρας Μουα­μάρ Κα­ντάφι. Οκτώ χρόνια με­τά, έχουν γί­νει φύλ­λο και φτε­ρό τα πε­ρί «απο­κα­τάστα­σης της δη­μο­κρα­τί­ας», και έχει βγει στην επι­φάνεια ο αντα­γω­νι­σμός για τον τε­ράστιο ορυ­κτό πλού­το της χώρας, ενώ ο λα­ός της ζεί σε συν­θή­κες ανέχειας.

Σή­με­ρα, 8 χρόνια με­τά, ο λα­ός της Λι­βύ­ης εξα­κο­λου­θεί να βιώνει με τρα­γι­κό τρόπο το ότι ο τε­ράστιος ορυ­κτός πλού­τος της χώρας την έχει με­τα­τρέψει σε πε­δίο αντα­γω­νι­σμού ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυ­νάμε­ων, θέα­τρο συ­γκρού­σε­ων με­τα­ξύ ένο­πλων ομάδων κάθε λο­γής, «γή­πε­δο» τζι­χα­ντι­στών της «Αλ Κάι­ντα» και του «Ισλα­μι­κού Κράτους», άν­δρο λα­θρε­μπόρων όπλων και ορ­γα­νω­μένων δι­κτύ­ων δου­λε­μπο­ρί­ου, που θη­σαυ­ρί­ζουν, με τις ευ­λο­γί­ες της ΕΕ από την εκ­με­τάλ­λευ­ση των προ­σφυ­γι­κών ρο­ών.

Από τις 4 Απρί­λη, στην πρω­τεύ­ου­σα της χώρας, Τρί­πο­λη, γί­νο­νται σφο­δρές συ­γκρού­σεις ανάμε­σα στην ένο­πλη φρου­ρά του δο­τού πρω­θυ­πουρ­γού, Φα­γέτζ Σάρατζ, και τον «Εθνι­κό Λι­βυ­κό Στρα­τό» του απόστρα­του στρα­τη­γού Χα­λί­φα Χα­φτάρ, πρώην συμ­μάχου του Κα­ντάφι, με­τέπει­τα συ­νερ­γάτη της CIA, με σχέσεις και με τη Ρω­σία, που εκ­προ­σω­πεί το λι­βυ­κό Κοι­νο­βού­λιο που έχει την έδρα του στο Το­μπρούκ της ανα­το­λι­κής Λι­βύ­ης.

Η απόφα­ση του Χα­φτάρ να κα­τα­λάβει την Τρί­πο­λη, από τα ελάχι­στα εδάφη της χώρας που δεν ελέγ­χει, φαί­νε­ται πως προ­ε­τοι­μα­ζόταν και­ρό, πα­ρά την απρόθυ­μη συμ­με­το­χή σε «ει­ρη­νευ­τι­κές» συν­δια­σκέψεις που πραγ­μα­το­ποί­η­σαν κα­τά το πα­ρελ­θόν Γαλ­λία και Ιτα­λία, χώρες των οποί­ων τα ενερ­γεια­κά  μο­νο­πώλια «Τotal» και«Eni» αντί­στοι­χα δια­γκω­νί­ζο­νται για να βάλουν στο χέρι τον τε­ράστιο λι­βυ­κό ορυ­κτό πλού­το.

Πάντως οι αντι­δράσεις ορι­σμένων Ευ­ρω­παί­ων αξιω­μα­τού­χων «φω­το­γράφι­ζαν» τη Γαλ­λία πί­σω από την απόφα­ση του Χα­φτάρ να ξε­κι­νή­σει επι­χεί­ρη­ση  για την κα­τάλη­ψη της Τρί­πο­λης και την απόσπα­ση της πο­λι­τι­κής εξου­σί­ας από τον διο­ρι­σμένο από τον ΟΗΕ Σάρατζ.

Ωστόσο εί­ναι φα­νε­ρό ότι στη Λι­βύη, όπως και οκτώ χρόνια πριν, όταν ΗΠΑ – ΝΑ­ΤΟ – ΕΕ ξε­κι­νού­σαν την επέμ­βα­ση,  συ­γκρού­ο­νται ισχυ­ρά συμ­φέρο­ντα και δεν υπάρ­χει ενιαία στάση. Το σχέδιο κοι­νής δια­κή­ρυ­ξης που υπο­βλή­θη­κε  στη Σύ­νο­δο της ΕΕ απορ­ρί­φθη­κε από ορι­σμένες χώρες, με πρώτη τη Γαλ­λία, που φαί­νε­ται πως στη­ρί­ζει τον Χα­φτάρ προ­κει­μένου να εξα­σφα­λί­σει τα συμ­φέρο­ντά της στην ανα­το­λι­κή Λι­βύη. Στην «απένα­ντι» πλευ­ρά εί­ναι η Ιτα­λία, που φαί­νε­ται πως στη­ρί­ζει τον Σάρατζ ώστε να προ­ω­θή­σει τα δι­κά της συμ­φέρο­ντα στη χώρα και στην ευ­ρύ­τε­ρη λε­κάνη της Ανα­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου.

Αξί­ζει να ανα­φερ­θεί, πως η λι­βυ­κή Κρα­τι­κή Εται­ρεία Πε­τρε­λαί­ου (NOC) εξα­κο­λου­θεί έως σή­με­ρα να ελέγ­χει τις εξα­γω­γές του «μαύ­ρου χρυ­σού», να γε­μί­ζει με χρή­μα τα κρα­τι­κά τα­μεία και να το δια­νέμει για την πλη­ρω­μή δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων, του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού και δε­κάδων ένο­πλων ορ­γα­νώσε­ων, ανάμε­σά τους και ομάδες φα­να­τι­κών ισλα­μι­στών και αυ­το­νο­μι­στών που τάχα «απε­λευ­θέρω­σαν» τη χώρα από τον Κα­ντάφι. Σύμ­φω­να με δη­μο­σιεύ­μα­τα, το 2018 τα κέρ­δη από τις πω­λή­σεις πε­τρε­λαί­ου αυ­ξή­θη­καν κα­τά 80% (πε­ρί­που 24,6 δις δο­λάρια), ωστόσο δεν βελ­τί­ω­σαν το βιο­τι­κό επί­πε­δο του λα­ού, σε μία χώρα που δεί­χνει στα­θε­ρά εγκλω­βι­σμένη στη «φάκα» μιας εντει­νόμε­νης απο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης. Σ’ αυ­τό το κλί­μα, το «πάρ­τι» των πο­λυ­ε­θνι­κών του πε­τρε­λαί­ου και οι αντα­γω­νι­σμοί με­τα­ξύ με­γα­θη­ρί­ων, όπως οι «Total», ENI, BP, «ExxonMobil» και μι­κρότε­ρων, όπως η «Hess», συ­νε­χί­ζο­νται στις πλάτες του λι­βυ­κού λα­ού.

Γε­γο­νός πάντως εί­ναι πως οι γαλ­λο-ιτα­λι­κές κόντρες γί­νο­νται ολο­ένα και πιο έκ­δη­λες την τε­λευ­ταία διε­τία. Πέρα από τα αντα­γω­νι­στι­κά φόρουμ που στή­θη­καν με δή­θεν στόχο την «ει­ρή­νευ­ση» στη Λι­βύη, το 2017 στοε Πα­ρί­σι και τέλος του 2018 στο Πα­λέρ­μο, οι εν­δοϊμπε­ρια­λι­στι­κές τρι­βές ανα­δεί­χθη­καν τις τε­λευ­ταί­ες ημέρες από τον Ιτα­λό πρόε­δρο του Ευ­ρω­κοι­νο­βου­λί­ου, Αντόνιο Τα­γιάνι. Ο Τα­γιάνι κα­τη­γόρη­σε ανοι­χτά τη γαλ­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση, ότι ξε­κί­νη­σε τη στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση στη Λι­βύη για να εξυ­πη­ρε­τή­σει τα δι­κά της συμ­φέρο­ντα.

Οι εν­δοϊμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί εκ­δη­λώθη­καν και στην πρόσφα­τη συ­νε­δρί­α­ση του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ, όπου οι κόντρες ΗΠΑ – Ρω­σί­ας εμπόδι­σαν την έκ­δο­ση ψη­φί­σμα­τος που θα ζη­τού­σε ανάσχε­ση των εχθρο­πρα­ξιών και επί­λυ­ση των δια­φο­ρών με­τα­ξύ των αντι­μα­χόμε­νων πλευ­ρών στη συν­διάσκε­ψη που έχει συ­γκα­λέσει ο ΟΗΕ. Οι Αμε­ρι­κα­νοί και οι σύμ­μα­χοί τους Γάλ­λοι, Βρε­τα­νοί κ.λπ. απαι­τού­σαν το ψή­φι­σμα να ζη­τά τερ­μα­τι­σμό των επι­χει­ρή­σε­ων μόνο του Χα­φτάρ. Οι δε Ρώσοι απαί­τη­σαν να υπάρ­χει ανα­φο­ρά στον κα­θο­λι­κό τερ­μα­τι­σμό όλων των συ­γκρού­σε­ων με­τα­ξύ όλων των ένο­πλων δυ­νάμε­ων στη Λι­βύη.

Πέρα από την κόντρα στον ΟΗΕ, η ομάδα των επτά πλου­σιότε­ρων κα­πι­τα­λι­στι­κών χω­ρών (G7) και η ΕΕ ζή­τη­σαν «εκε­χει­ρία», εκ­φράζο­ντας υπο­κρι­τι­κά «βα­θιά ανη­συ­χία» για την κα­τάστα­ση στη Λι­βύη, σαν να μην προ­κάλε­σαν το ση­με­ρι­νό χάος οι δι­κές τους ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βάσεις εδώ και χρόνια. Επι­πλέον, ο Αμε­ρι­κα­νός υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών, Μάικ Πο­μπέο, ενα­ντιώθη­κε στην επι­χεί­ρη­ση του Χα­φτάρ, απαι­τώντας «να στα­μα­τή­σουν αμέσως οι στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις ενα­ντί­ον της λι­βυ­κής πρω­τεύ­ου­σας», όπου έχουν εγκα­τα­στα­θεί αμε­ρι­κα­νι­κές στρα­τιω­τι­κές δυ­νάμεις έχο­ντας τον άμε­σο έλεγ­χο των εξε­λί­ξε­ων. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση ο λα­ός της Λι­βύ­ης έχει να υπο­φέρει πολ­λά δει­νά ακόμη από τα αρ­πα­κτι­κά των ιμπε­ρια­λι­στών που εξα­κο­λου­θούν να τον κα­τα­σπα­ράζουν.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος