Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε νίκη του λαϊκού αντιφασιστικού κινήματος και της πίεσης που άσκησε όλα αυτά τα χρόνια για να οδηγηθεί η ναζιστική οργάνωση στα δικαστήρια και να καταδικαστεί για την εγκληματική και δολοφονική της δράση. Έχουμε τονίσει ξανά πως η πάλη ενάντια στον φασισμό, αλλά και ο συνολικός αγώνας ενάντια στις πολιτικές που θρέφουν το φασιστικό φίδι φυσικά δε θα κριθούν στις δικαστικές αίθουσες, αλλά θα ηττηθούν ολοκληρωτικά από τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες, από το εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Η εισαγγελική πρόταση για τις αναστολές των ποινών

Όπως είναι γνωστό, σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση η ΧΑ δεν έπρεπε να καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση και όλοι οι κατηγορούμενοι -πλην του Ρουπακιά- έπρεπε να αθωωθούν. Η απαράδεκτη πρόταση της εισαγγελέως, όμως, δεν έμεινε εκεί. Στη συνέχεια, αφού η ΧΑ καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση, πρότεινε να δοθούν ελαφρυντικά σε όλους τους καταδικασθέντες για διεύθυνση και συμμετοχή σε αυτήν, στη βάση του “πρότερου έντιμου βίου” και του “λευκού ποινικού μητρώου”, προκαλώντας τα δημοκρατικά και αντιφασιστικά αισθήματα του λαού μας, αλλά και προσβάλλοντας κάθε έννοια λογικής σκέψης. Πώς μπορεί άλλωστε να ισχύσει -νομικά και πολιτικά- το επιχείρημα του έννομου βίου για εκείνους που για χρόνια ηγούνταν σε μία οργάνωση που συστηματικά ξυλοκοπούσε και τρομοκρατούσε καθημερινά μετανάστες και αγωνιστές, που είχε ως στόχο την εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων;

Η επιμονή δε, της εισαγγελίας για να ισχύσουν τα ελαφρυντικά και για όσους είχαν αποδεδειγμένα ποινικό μητρώο, καθώς και οι απενοχοποιητικές προς τα στελέχη του ναζιστικού μορφώματος δηλώσεις, αποδεικνύει πως η Χρυσή Αυγή είχε και έχει ισχυρές συνδέσεις όχι μόνο με το παρακράτος, αλλά και με το δικαστικό σώμα. Οι διαφωνίες ανάμεσα στην εισαγγελέα και την πρόεδρο του δικαστηρίου, ανεξάρτητα από τις νομικές ακροβασίες που έφτασαν στα όρια της γελοιότητας από την πρώτη, για τις ποινές και τα ελαφρυντικά, αντανακλούν και ευρύτερες αντιπαραθέσεις στους κόλπους της μεγαλοαστικής τάξης και πιστοποιούν ότι η ΧΑ αποτέλεσε επιλογή αντιδραστικών μερίδων του μεγάλου κεφαλαίου. Οι διασυνδέσεις με υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης Σαμαρά, η διείσδυσή της στην αστυνομία, καθώς και η κρατική ανοχή απέναντι στην εγκληματική φασιστική δράση αποτελούν περίτρανη απόδειξη για το πόσο “κοντά ποδάρια” έχει εν τέλει η δήθεν “αντισυστημικότητα” της ΧΑ.

Η διαφυγή Παππά…

Από την άλλη, η διαφυγή του υπαρχηγού της ΧΑ, Χρήστου Παππά, αποδεικνύει πως οι δηλώσεις Χρυσοχοΐδη για την “αστυνομική ετοιμότητα” και την “αυστηρή επιτήρηση” δεν ήταν παρά ένα φιάσκο. Ένα φιάσκο, που στη συνέχεια ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη προσπάθησε να καλύψει με δηλώσεις όπως εκείνη στην οποία τόνιζε πως “η παρακολούθηση των καταδικασθέντων χρυσαυγιτών ήταν παράνομη”. Σε κάθε περίπτωση, η διαφυγή Παππά ρίχνει “στο καλάθι των αχρήστων” κάθε προσπάθεια των δικηγόρων υπεράσπισης να παρουσιάσουν τους χρυσαυγίτες ως “μη ύποπτους φυγής”. Ακόμα, εκθέτουν ανεπανόρθωτα την εισαγγελέα, που στη βάση “των μη ύποπτων φυγής” στήριξε την πρόταση για την αναστολή των ποινών των νεοναζί.

…και η ψευτοπαληκαριά των χρυσαυγιτών

Η υποτιθέμενη “αποχώρηση” Παππά από την ΧΑ το 2019 (η οποία ανακοινώθηκε ακριβώς μετά την καταδικαστική απόφαση) αποτελεί το λιγότερο κοροϊδία και πιστοποιεί αυτό που φάνηκε ήδη από την αρχή της δίκης. Ότι δηλαδή πίσω απ’ τις ψευτοπαληκαριές και τα μπραβιλίκια κρύβονται ανθρωπάκια που με κλάματα και πηγαινοφέρνοντας τους γονείς και τους συγγενείς τους στα δικαστήρια προσπαθούν να παρακαλέσουν για τη μείωση των ποινών τους. Ότι πίσω απ’την κάλπικη “μαγκιά” κρύβεται το πραγματικό πρόσωπο των φασιστών, εκείνο που τρομοκρατεί μετανάστες και αγωνιστές, αλλά σιωπά και στέκεται με παρακάλια και φόβο μπροστά στα αστικά δικαστήρια. Ότι, τέλος, η “πίστη στον αρχηγό” και η εθνικιστική και φασιστική ιδεολογία μετριούνται με εκλογικά ποσοστά, γι’ αυτό και παραπάνω από τα μισά στελέχη της ΧΑ την εγκατέλειψαν μετά την εκλογική της συντριβή.

Το φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί

Σε συνθήκες που η ξενοφοβία και η αντιπροσφυγική ρητορεία βρίσκονται σε έξαρση, που ο εθνικισμός αναπαράγεται στον δημόσιο πολιτικό λόγο, που η καταστολή, η αστυνομοκρατία και κάθε λογής αντιδημοκρατικά μέτρα ενισχύονται καθημερινά, με όχημα και άλλοθι τον κορονοϊό, γεννιέται καθημερινά το κοινωνικό και πολιτικό έδαφος για την καλλιέργεια των φασιστικών και ρατσιστικών απόψεων και ιδεών. Από την άποψη αυτή, αποτελεί ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα το δυνάμωμα των λαϊκών αγώνων ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που επιχειρεί να φορτώσει τα βάρη της νέας οικονομικής και υγειονομικής κρίσης στις πλάτες του λαού, ενάντια στην πολιτική που υποθάλπει, γεννά και τρέφει τον φασισμό.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος