Κρατάτε βήμα σταθερό!

Κι έχουμε ακοίμητον εχθρό!

Μια νέα μέρα ξημερώνει για τη χώρα. Η σκοτεινή εποχή των μνημονίων είναι πια παρελθόν». Τάδε έφη ο ΣΥΡΙΖΑ την 21η Αυγούστου, από τα γραφεία του στην Αθήνα.

Με αυτόν το νεολογισμό, κάθε άλλη μέρα που θα ξημερώνει μετά από την 21η …θα ορίζεται πλέον ως παλιά, παρότι εξ ορισμού είναι νέα. Μια νέα μέρα λοιπόν και αερολογίες και αοριστολογίες θανατερής βαρεμάρας.

Από την Ιθάκη, (μα τι τους φταίνε τα νησιά;), την ίδια μέρα ο πρόεδρός του, Τσίπρας, ανακοίνωνε την έξοδο από τα μνημόνια δηλώνοντας: «έχουμε πλήρη επίγνωση ότι δεν τελειώσαμε εδώ». Η λογική απαιτεί: ή βγήκαμε από τα μνημόνια, ή δεν τελειώσαμε ακόμη! Επειδή ο Τσίπρας δεν είναι λωλός, αριβίστας είναι, απλά κράτησε πισινή, σαν πονηρούτσικος μικρέμπορος που γνωρίζει καλά το σκάρτο εμπόρευμα που προσπαθεί να πουλήσει, στα κορόιδα. Βρισκόμαστε στην εποχή των πισινών, όπως φιλοσοφημένα συμπέραινε η Ρένα Βλαχοπούλου, στην καλή, διαχρονική ταινία «Κάτω οι κλέφτες». Ξέρει καλά τι έχει ψηφίσει και βλέπει πως έρχεται η ώρα που θα εφαρμοστεί η διαβόητη «τήρηση στο ακέραιο των υποχρεώσεών μας», που τόσο συχνά επικαλείτο. Γι’ αυτό και κράτησε πισινή. Όταν θα τον κατηγορούν για τον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων που γίνονται χειροπιαστά, θα απαντά: Σας το είπα δεν τελειώσαμε ακόμα.

Στο μεταξύ απαρατήρητη πέρασε η απουσία του πρωθυπουργικού ζεύγους μετά το διάγγελμα. Η στήλη έχοντας αξιόπιστες πηγές, δηλαδή πιο αξιόπιστες δεν γίνεται, σας αποκαλύπτει την παρουσία του ζεύγους στην παραλία του νησιού «Γιδάκι». Μα το θεό υπάρχει τέτοια παραλία στο νησί, απλώς δεν είμαστε σίγουροι αν επιλέχτηκε για σημειολογικούς λόγους. Να τονιστεί δηλαδή ότι η πολιτική της κυβέρνησης, είναι για γίδια. Ας μείνουμε με την απορία προς το παρόν και συνεχίζουμε αποκαλύπτοντάς σας, τα συμβεβηκότα: το πρωθυπουργικό ζεύγος ξεκαρδισμένο στα γέλια, παρακολούθησε μια επετειακή παρέλαση. Η πρωθυπουργική σύζυγος το είχε δηλώσει, άλλωστε, πως θα γελάσει τον Αύγουστο. Ο πρωθυπουργός, πάλι, μπορεί να διασκέδαζε το γεγονός ότι κατόρθωσε να έχει τη μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση.

Πολύχρωμο, άγημα γραβατών με διμοιρίτη τη γραβάτα του Ζαππείου, τη γραβάτα της …μείωσης του χρέους της χώρας, με σταθερό βήμα και άνεση κίνησης. Στην πρώτη σειρά διέκρινες το δώρο- γραβάτα του Γιούνκερ, το δώρο- γραβάτα του Ιταλού πρώην ομόλογου, Ρέντσι και δίπλα τους το δώρο- γραβάτα του Ζάεφ, της ξέρεις ποιας.

Ακολουθούσε άγημα με τα ΦΕΚ του τρίτου μνημονίου, με βαριές μπότες που χτυπούσαν συντονισμένα και ρυθμικά πάνω στο χώμα.

Πλακάτ με συνθήματα όπως Go back κυρία Μέρκελ, Go back κύριε Σόιμπλε, πεντοζάληδες και λύρες, αποτελούσαν το τρίτο άγημα.

Σε άηχους, (απολύτως αθόρυβους), αλλά εντυπωσιακούς σχηματισμούς τα νταούλια που θα βαράγαμε στις αγορές και αυτές θα χόρευαν, έκαναν χαμηλές πτήσεις πάνω από την όμορφη παραλία. Η ανυπαρξία ήχου από τη μεριά των νταουλιών, οφειλόταν στο γεγονός πως την τελευταία τριετία είχαν χτυπηθεί πολύ και απόκαμαν. Τα χτυπούσαν οι αγορές και χορεύαμε εμείς.

Η όλη παρέλαση, έγινε υπό τους ήχους του τραγουδιού του Λέοναρντ Κοέν: First we take Manhattan, then we take Berlin and then, μας πήρανε τις σκελέες, που μεταφρασμένο σε άψογη γλώσσα πλατείας Ομονοίας σημαίνει: Πρώτα θα πάρουμε το Μανχάταν, μετά θα πάρουμε το Βερολίνο και μετά …μας πήρανε τις σκελέες.

★★★

Στην άλλη όχθη, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το γουρλό, γνωστό και ως Κούλης, υποσχέθηκε προεκλογικά: «Ο συνδυασμός της μείωσης φόρων και της έκρηξης επενδύσεων στο πρόγραμμα της Ν.Δ. οδηγούν σε 600.000 νέες θέσεις εργασίας. Μπορώ να δεσμευτώ, λοιπόν, για πραγματική μείωση της ανεργίας κατά 7 μονάδες μέσα στην πρώτη τριετία». Καλά! Αυτή η έκρηξη σκοτώνει. Έκρηξη των επενδύσεων και τότε 600.000 νέες θέσεις εργασίας. Αν παρ’ ελπίδα δεν επισυμβεί η έκρηξη, τότε χαιρέτα μου την Αλεξάνδρεια και τις 600.000 νέες. Δε θα φταίει ο Κούλης που δεν έγινε η έκρηξη. Νάτη πάλι η πισινή. Θα μας λέει, δυστυχώς οι καιροί είναι παγκοσμίως δύσκολοι και δεν γίνονται επενδύσεις…

Είπαμε διανύουμε την εποχή των πισινών.

Τάνια Ζωγράφου