Το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ (28/2), παρά τις κρίσιμες συνθήκες στις οποίες πραγματοποιήθηκε, εξελίχθηκε σε μια προσυμφωνημένη και ναρκοθετημένη διαδικασία, υπονομευτική από κάθε άποψη για το συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους. Με ευθύνη όλων των βασικών και κυρίαρχων δυνάμεων (παρατάξεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ-ΠΑΜΕ) και την κοινή στάση που έχουν υιοθετήσει όλο αυτό το διάστημα στην ΑΔΕΔΥ, το ΓΣ δεν κατέληξε σε καμία ουσιαστική απόφαση εκτός από το να ορίσει μια απεργία στις 6 του Απρίλη σε συνεννόηση με το ΕΚΑ. Πρόκειται βέβαια για απόφαση που έχει ξαναληφθεί και που με τις γνωστές μεθοδεύσεις δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Στην πιο κρίσιμη μεταπολιτευτικά περίοδο για τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, σε μια φάση που ο ελληνικός λαός αναμετριέται με τις ολέθριες συνέπειες μιας βάρβαρης εγκληματικής πολιτικής, με τη σκιά του πολέμου να πέφτει βαριά πάνω στους λαούς της Ευρώπης και την επικίνδυνη εμπλοκή τις χώρας στον πόλεμο της Ουκρανίας, οι βασικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουν κηρύξει υποχώρηση και απεργιακή σιγή. Αυτό επιχείρησαν και σχεδόν επέβαλαν σε ένα ακόμη ΓΣ που έγινε με διαδικασίες fast track, χωρίς καν να υπάρχει δυνατότητα πραγματικής συζήτησης και με την αποκρουστική πια συνεννόηση-συμπόρευση όλων αυτών των παρατάξεων που έρχονται στις διαδικασίες με προσυμφωνημένους επί της ουσίας ρόλους. Χαρακτηριστικά τα όσα έγιναν και ακούστηκαν για μια ακόμη φορά για το νόμο Χατζηδάκη. Οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού και του ΠΑΜΕ σε απόλυτη σύμπνοια ανέβαλαν για μια ακόμη φορά μια αναγκαία απόφαση.

Απόφαση για νόμο Χατζηδάκη: Νέα αναβολή και νομικές αυταπάτες

Βασικό ζήτημα της περιόδου -και σίγουρα ζωτικής σημασίας για το συνδικαλιστικό κίνημα- η οριστική απόφαση απόρριψης όλων των διατάξεων του νόμου Χατζηδάκη. Με δεδομένο μάλιστα ότι πολλές ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία πρόκειται να πραγματοποιήσουν τις εκλογές τους αυτό το διάστημα, τα ερωτήματα και τα αιτήματα για να ληφθεί μια αναγκαία απόφαση, που με αστείες προφάσεις αναβάλλεται από το καλοκαίρι, έφταναν εδώ και καιρό στην ΑΔΕΔΥ.

Για την ιστορία, η απόφαση για τη μη καταγραφή στο ηλεκτρονικό μητρώο ΓΕΜΗΣΟΕ παραπέμπεται από τις αρχές Οκτώβρη πάντα σε μια… επόμενη διαδικασία. Ορίστηκε μια σύσκεψη της ΑΔΕΔΥ με τις ομοσπονδίες για αυτό το σκοπό, το Νοέμβρη στην Καλαμάτα! Απόφαση όμως δεν λήφθηκε ούτε εκεί. Παραπέμφθηκε στο ΓΣ, που με τη δέσμευση όλων θα πραγματοποιούνταν τις αμέσως επόμενες μέρες. Μετά από διαρκείς αναβολές με τη συμφωνία όλων των παραπάνω παρατάξεων, κατέληξε ένα ΓΣ που θα γινόταν αρχές Δεκέμβρη να γίνει 28 Φλεβάρη. Και πάλι όμως οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΜΕ ήθελαν χρόνο. Για να «προσθέτουν δυνάμεις», όπως λένε όλοι μαζί. Για να «μπορέσει να περάσει» αυτή η απόφαση. Και τώρα όλοι μαζί πάλι ξεφούρνισαν ότι πρέπει να περιμένουν την απόφαση των δικαστηρίων στις 29/3 και να ληφθεί η απόφαση μετά! Πρόκειται πραγματικά για ακατάληπτα «επιχειρήματα», που σαφώς καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες για το ρόλο των δικαστηρίων και των νόμων.

Για τη «νέα συμμαχία» και τα «ερείσματά» της

Τα όσα συμβαίνουν στην ΑΔΕΔΥ και στο συνδικαλιστικό κίνημα τα τελευταία χρόνια αποτελούν στην πραγματικότητα τη συνέχεια της πολιτικής τής ανοχής, της προσαρμογής και της συμμόρφωσης όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων στην πολιτική που επέβαλε και επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ εδώ και δυόμισι χρόνια, αξιοποιώντας και χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα και την πανδημία. Η στάση όλων αυτών των δυνάμεων απέναντι στην πολιτική της αστυνομοκρατίας, του αυταρχισμού και της καταστολής, η σιωπή απέναντι σε αυτή τη σαρωτική επίθεση καθόρισε και καθορίζει και την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος.

Όλο αυτό το διάστημα οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ έχουν αθόρυβα συγκροτήσει ένα μπλοκ δυνάμεων που κινείται με ομόνοια και πάντως με αυστηρή πειθαρχία, σε όλα τα καίρια ζητήματα της περιόδου. Όλοι αυτοί μαζί μίλησαν για την ανάγκη συνολικής απόρριψης του ν. Χατζηδάκη και όλοι μαζί πρότειναν την αναβολή αυτής της απόφασης τον Οκτώβρη. Όλοι μαζί κινήθηκαν για την Καλαμάτα και όλοι μαζί διαμόρφωσαν τις διαδικασίες μιας σύσκεψης που οδήγησε σε νέα αναβολή. Όλοι μαζί έφεραν το νέο ΓΣ τέλος Φλεβάρη, για να πουν για μια ακόμη φορά ότι χρειάζεται χρόνος! Έτσι αφού και στις 28/2 όλοι αυτοί επανέλαβαν την τοποθέτηση για την ταφόπλακα που επιχειρείται να μπει στο συνδικαλιστικό κίνημα, εισηγήθηκαν… νέα αναβολή.

Για μια ακόμη φορά την ζήτησε ο Μπράτης (ΔΗΣΥ). Και για μια ακόμη φορά την έκανε δεκτή ο Αρβανιτίδης (ΠΑΜΕ). Για μια ακόμη φορά ΠΑΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέθεσαν και δεν ψήφισαν την πρόταση που κατατέθηκε για συνολική απόρριψη όλων των διατάξεων του νόμου, …«επειδή μπορεί να μην περάσει»!

Αν για όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις όλα αυτά θεωρούνται αναμενόμενα, είναι σίγουρο ότι η στοίχιση του ΠΑΜΕ με την αντίληψη της «πρόσθεσης δυνάμεων» και του «να πάμε όλοι μαζί», για όσους δεν παρακολουθούν την πολιτική του ΚΚΕ ηχεί παράταιρη.
Εδώ και δέκα μήνες το ΚΚΕ, για χάρη της ενότητας, δεν κατεβάζει πρόταση για συνολική απόρριψη του νόμου στην ΑΔΕΔΥ και τώρα δεν ψηφίζει και αυτές που κατατίθενται. Το κόμμα -και η παράταξη- που ούτε να βρεθούν στην ίδια πλατεία με τους άλλους απεργούς δεν δέχεται, που εδώ και χρόνια κατέβαζε το πλαίσιό του και σήκωνε μπουχό καταγγελιών για όσους δεν το ψήφιζαν, τώρα για να «προσθέσει δυνάμεις» δεν κατεβάζει καν αυτό που ισχυρίζεται ότι πρέπει να γίνει!

Στο τελευταίο ΓΣ, όπου παίχτηκε στην πραγματικότητα η τελευταία πράξη του έργου, ζήτησε τη νέα αναβολή της απόφασης για να δούμε «τι θα γίνει και στις 29 Μάρτη» που εκδικάζεται η προσφυγή του ΕΚΑ. Αυτό πρότεινε το ΠΑΜΕ σε συντονισμό με τους υπόλοιπους. Λες και το θέμα του νόμου Χατζηδάκη θα το απαντήσουν οι δικηγόροι και τα δικαστήρια. Αλλά ακόμη και έτσι να ήταν, τι ακριβώς εξυπηρετεί η μετάθεση της απόφασης μετά την απόφαση των δικαστηρίων; Εξυπηρετεί την υπονόμευση του αγώνα ενάντια στον νόμο. Εξυπηρετεί τη δημιουργία τετελεσμένων ώστε να μην ληφθεί ποτέ. Αυτό και τίποτα άλλο.

Τέλος, τους ίδιους ακριβώς στόχους εξυπηρετεί και το ευφυολόγημα, ότι δεν κατεβάζω τη θέση που πιστεύω, επειδή καταλαβαίνω ότι δεν θα περάσει ή ότι μπορεί να μην περάσει. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Από πότε αποτελεί επιχείρημα και τι επιχείρημα είναι όταν το επικαλούνται όλοι αυτοί (ΠΑΜΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΣΥ) που, αν το έθεταν και το ψήφιζαν, θα πέρναγε! Από πότε η αριστερά στο συνδικαλιστικό κίνημα θέτει στη δοκιμασία της ψηφοφορίας τις θέσεις της μόνο όταν είναι βέβαιη ότι «θα περάσουν»; Έφτασαν μάλιστα ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ και ΔΗΣΥ να εγκαλούν τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και το ΜΕΤΑ που επέμειναν να θέσουν σε ψηφοφορία το θέμα, ότι αυτοί θα έχουν την ευθύνη αν δεν περάσει! Πλήρης αναστροφή της πραγματικότητας δηλαδή.

Όμως οι προτάσεις που μπήκαν σε αντιπαράθεση ήταν δύο. Η πρόταση για συνολική απόρριψη των διατάξεων του νόμου και η πρόταση για να ξανασυζητηθεί το θέμα μετά τις 29/3. Και εκτός όλων των άλλων, ούτε το ΠΑΜΕ ψήφισε τη συνολική απόρριψη του νόμου Χατζηδάκη. Αυτό κατέγραψε η ιστορία. Μετρήθηκαν μόνο οι ψήφοι των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και του ΜΕΤΑ. Και είναι πολύ σοβαρό το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ. Γιατί τελικά δεν ψήφισαν την πρόταση για συνολική απόρριψη του νόμου -αν όντως το θέλουν- και «ας μην περνούσε»; Ας περνούσε η πρόταση για μετάθεση της απόφασης μετά τις 29.

Είναι φανερό ότι πίσω από αυτές τις αστείες προφάσεις δεν κρύβεται η αγωνία να προστεθούν δυνάμεις. Κρύβεται η μεθόδευση για να οδηγηθούν στην προσαρμογή και στη συμμόρφωση, κρύβεται η έλλειψη πίστης και τελικά η άρνηση της αγωνιστικής αντιπαράθεσης με ένα νόμο που επιχειρεί να κηρύξει το τέλος των συνδικάτων. Κρύβεται η πολιτική που «προσθέτει δυνάμεις» στο άρμα του ρεφορμισμού και της υποταγής.

Ήταν τόσο βέβαιοι όλοι αυτοί για την διαδικασία και το αποτέλεσμά της, που δεν μπήκαν στον κόπο να παρευρεθούν όλοι. Σε αυτό το ΓΣ, ειδικά για τις παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού οι απουσίες που καταγράφηκαν ήταν πολλές.
Παρά τα πολύ σοβαρά ζητήματα της περιόδου, μοναδική ψηφοφορία έγινε για την απεργία του Απρίλη. Ούτε καν χρόνο για να βγει ένα ψήφισμα για τον πόλεμο δεν έδωσαν. Με στρατιωτική πειθαρχία, μόλις ο Μπράτης κήρυξε τη λήξη, αποχώρησαν όλοι από την αίθουσα. Όμως την επόμενη, με πραξικοπηματικό τρόπο, ανάμεσα σε πολλά ακόμη εκδόθηκε ως απόφαση του ΓΣ μια άθλια για την μονομέρειά της απόφαση για τον πόλεμο.

Οι δυνάμεις της ΕΡΓΑΣ και του ΕΟ μπροστά στις ανάγκες της περιόδου, άνοιξαν όλα τα ζητήματα πρώτα στην εσωτερική συζήτηση των Παρεμβάσεων. Τοποθετήθηκαν καθαρά για την πολιτική επικαιρότητα, για την ακρίβεια, την φτώχεια και την ανεργία, για την εγκληματική πολιτική της πανδημίας και τις εξελίξεις στο ΕΣΥ, για την επίθεση στα συνδικαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, για την δημόσια εκπαίδευση και τη μάχη της αξιολόγησης, τον ΕΦΚΑ και την πρόνοια και για το μεγάλο ζήτημα του πολέμου. Καταθέτοντας κείμενα τοποθετήσεων και σχετικό ψήφισμα για τον πόλεμο έκαναν ό,τι ήταν δυνατό στο μέτρο των δυνάμεών τους για να υπάρξουν αποφάσεις. Ξεχωριστό ψήφισμα κατέθεσαν και για το πολύ σοβαρό ζήτημα των 7000 αναστολών υγειονομικών και των επικείμενων απολύσεων.

Είναι φανερό ότι οι βασικές δυνάμεις του σ.κ. θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε το επόμενο ΓΣ να διεξαχθεί όταν ειδικά στο ζήτημα του ΓΕΜΗΣΟΕ και των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών θα έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα. Τα οποία και θα επικαλούνται προβάλλοντας ευθέως την ανάγκη της συμμόρφωσης. Από αυτή την άποψη, το ΓΣ της 28/2 και η μη λήψη έστω και την ύστατη στιγμή μιας καθαρής απόφασης καταγράφεται ως μια ακόμη πράξη υπονόμευσης.

Η ΕΡΓΑΣ και ο ΕΟ καλούν όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμβάλουν με κάθε τρόπο ώστε να δώσουν τη μάχη της συνολικής απόρριψης του ν. Χατζηδάκη. Να οργανώσουν τους αναγκαίους αγώνες ενάντια στον πόλεμο, τη φτώχεια και την ακρίβεια. Μα παλέψουν ενάντια στις αρνητικές εξελίξεις που δρομολογούνται σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, ενάντια στις αναστολές και τις απολύσεις. Καλούν και δίνουν την μάχη ώστε να σπάσει η απεργιακή σιωπή που έχουν κηρύξει όλες οι βασικές δυνάμεις του σ.κ. σε αυτές τις πολύ κρίσιμες συνθήκες.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος