|γράφει ο Jon Schwarz
(αρθρογράφος για μια μικρή ιστορία πανεπιστημιακών διδάκτρων σε New Yorker, the New York Times, The Atlantic, the Wall Street Journal, Mother Jones, Slate και Intercept)
Mετάφραση – Επιμέλεια: Γεωργία Μυλωνάκη
Το 1970, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν ήταν υποψήφιος για να επανεκλεγεί κυβερνήτης της Καλιφόρνια. Είχε κερδίσει για πρώτη φορά το 1966 με συγκρουσιακή ρητορική προς το δημόσιο σύστημα πανεπιστημίων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και ήρθε σε αντιπαραθέσεις με αυτά όταν ήταν στην εξουσία. Τον Μάιο του 1970, ο Ρέιγκαν είχε κλείσει και τις 28 πανεπιστημιουπόλεις του UC εν μέσω φοιτητικών διαδηλώσεων ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ και τον βομβαρδισμό της Καμπότζης από τις ΗΠΑ. Στις 29 Οκτωβρίου, λιγότερο από μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ο εκπαιδευτικός του σύμβουλος Roger A. Freeman μίλησε σε συνέντευξη Τύπου για να τον υπερασπιστεί.
Οι παρατηρήσεις του Freeman αναφέρθηκαν την επόμενη μέρα στο San Francisco Chronicle με τίτλο «Ο καθηγητής βλέπει τον κίνδυνο στην εκπαίδευση». Σύμφωνα με το άρθρο του Chronicle, ο Freeman είπε: «Κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε ένα μορφωμένο προλεταριάτο. … Αυτό είναι δυναμίτης! Πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί σε ποιον επιτρέπουμε [να πάει στο Πανεπιστήμιο]». “We are in danger of producing an educated proletariat. … That’s dynamite! We have to be selective on who we allow [to go to college].”
«Αν όχι», συνέχισε ο Φρίμαν, «θα έχουμε έναν μεγάλο αριθμό άριστα εκπαιδευμένων και ανέργων».
Ένα βασικό θέμα της πρώτης εκστρατείας του Ρέιγκαν για την κυβερνητική εξουσία το 1966 ήταν η δυσαρέσκεια προς τα δημόσια κολέγια της Καλιφόρνια, ιδιαίτερα το UC Berkeley, με τον Ρέιγκαν να ορκίζεται επανειλημμένα «να καθαρίσει το χάος» εκεί. Το Μπέρκλεϊ, τότε σχεδόν ελεύθερο να παρακολουθήσουν οι κάτοικοι της Καλιφόρνια, είχε γίνει εθνικό κέντρο οργάνωσης ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η βαθιά ανησυχία για αυτό έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο John McCone, ο επικεφαλής της CIA, ζήτησε μια συνάντηση με τον J. Edgar Hoover, επικεφαλής του FBI, για να συζητηθεί η «κομμουνιστική επιρροή» στο Μπέρκλεϊ, μια κατάσταση που «απαιτούσε οπωσδήποτε κάποια διορθωτική δράση».
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 1966, ο Ρέιγκαν επικοινωνούσε τακτικά με το FBI σχετικά με τις ανησυχίες του σχετικά με τον Κλαρκ Κερ, τον πρόεδρο ολόκληρου του συστήματος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Παρά τις πιέσεις του Χούβερ, ο Κερ δεν είχε πατάξει τους διαδηλωτές του Μπέρκλεϊ. Μέσα σε λίγες εβδομάδες από την ανάληψη των καθηκόντων του Ρέιγκαν, ο Κερ απολύθηκε. Ένα μεταγενέστερο σημείωμα του FBI ανέφερε ότι ο Ρέιγκαν ήταν «αφιερωμένος στην καταστροφή ανατρεπτικών στοιχείων στις πανεπιστημιουπόλεις της Καλιφόρνια».
Ο Ρέιγκαν πίεσε να περικόψει την κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια κολέγια της Καλιφόρνια, αλλά δεν αποκάλυψε τα ιδεολογικά του κίνητρα. Αντίθετα, είπε, το κράτος έπρεπε απλώς να εξοικονομήσει χρήματα. Για να καλύψει το έλλειμμα χρηματοδότησης, ο Ρέιγκαν πρότεινε ότι το δημόσιο κολέγιο της Καλιφόρνια θα μπορούσε να χρεώσει δίδακτρα στους κατοίκους για πρώτη φορά. Αυτό, κατήγγειλε, «οδήγησε στη σχεδόν υστερική κατηγορία ότι αυτό θα στερούσε ευκαιρίες εκπαίδευσης σε εκείνους με τα πιο πενιχρά μέσα. Αυτό είναι προφανώς αναληθές. …
Ξεκαθαρίσαμε ότι τα δίδακτρα πρέπει να συνοδεύονται από επαρκή δάνεια που πρέπει να επιστραφούν μετά την αποφοίτηση».
Η επιτυχία των επιθέσεων του Ρέιγκαν στα δημόσια κολέγια της Καλιφόρνια ενέπνευσε συντηρητικούς πολιτικούς σε όλες τις ΗΠΑ. O Νίξον αποδοκίμασε την «εξέγερση της πανεπιστημιούπολης». Ο Spiro Agnew, ο αντιπρόεδρός του, διακήρυξε ότι χάρη στις πολιτικές ανοιχτής εισαγωγής, «οι ανειδίκευτοι φοιτητές παρασύρονται στο κολέγιο στο κύμα του νέου σοσιαλισμού».
Επιφανείς συντηρητικοί διανοούμενοι ανέλαβαν επίσης την ευθύνη. Ένας ανησυχούσε ότι η δωρεάν εκπαίδευση «μπορεί να παράγει μια θετικά επικίνδυνη ταξική κατάσταση» αυξάνοντας τις προσδοκίες των μαθητών της εργατικής τάξης. Ένας άλλος αναφέρθηκε στους φοιτητές ως «ένα παράσιτο που τρέφεται με την υπόλοιπη κοινωνία» που επέδειξε «αδυναμία κατανόησης και εκτίμησης του κρίσιμου ρόλου που διαδραματίζει η δομή ανταμοιβής-τιμωρίας της αγοράς». Η απάντηση ήταν «να κλείσουμε την παρασιτική επιλογή».
Στην πράξη, αυτό σήμαινε για την National Review, ένα «σύστημα πλήρων διδάκτρων που συμπληρώνεται από δάνεια που πρέπει να πληρώσουν οι φοιτητές από το μελλοντικό τους εισόδημα».
Εκ των υστέρων, αυτή η περίοδος ήταν το σαφές σημείο καμπής στις πολιτικές της Αμερικής προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για δεκαετίες, υπήρχε μια ενθουσιώδης δικομματική συμφωνία, ότι οι πολιτείες θα έπρεπε να χρηματοδοτούν δημόσια κολέγια υψηλής ποιότητας, έτσι ώστε η νεολαία τους να μπορεί να λάβει τριτοβάθμια εκπαίδευση δωρεάν ή σχεδόν. Αυτό έχει πλέον εξαφανιστεί.
Το 1968, οι κάτοικοι της Καλιφόρνια πλήρωναν 300 δολάρια ετησίως για να παρακολουθήσουν το Μπέρκλεϊ, που ισοδυναμεί με περίπου 2.000 δολάρια τώρα. Τώρα τα δίδακτρα στο Μπέρκλεϋ είναι $15.000 για τους κατοίκους της Καλιφόρνια, με το συνολικό ετήσιο φοιτητικό κόστος να φτάνει σχεδόν τα $40.000 (είναι πανάκριβα τα ενοίκια) -για τους μη Καλιφορνέζους μόνο τα δίδακτρα είναι πάνω από 40.000 δολάρια.
Το χρέος των φοιτητών, το οποίο είχε διαδραματίσει δευτερεύοντα ρόλο στην αμερικανική ζωή μέχρι τη δεκαετία του 1960, αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Ρέιγκαν και στη συνέχεια εκτινάχθηκε μετά τη Μεγάλη Ύφεση του 2007-2009, καθώς οι πολιτείες έκαναν τεράστιες περικοπές στη χρηματοδότηση για τα κολεγιακά τους συστήματα.
*****
Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, που αρχικά αποτελούνταν αποκλειστικά από την πανεπιστημιούπολη του Μπέρκλεϊ, ήταν το πρώτο δημόσιο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Κατά την έναρξή του δεν υπήρχαν δίδακτρα για τους κατοίκους της Καλιφόρνια. Με την πάροδο των χρόνων τα δίδακτρα των φοιτητών αυξήθηκαν και από τη δεκαετία του 1970 το πανεπιστήμιο κατάργησε τα δωρεάν δίδακτρα για τους κατοίκους της πολιτείας. Ακολουθεί μια αναδρομή του κόστους της εκπαίδευσης από τη δημιουργία του πανεπιστημίου.
1868: Ο Οργανικός Νόμος εισηγείται το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Δημιουργεί το Συμβούλιο Αντιβασιλέων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ως διοικητικό συμβούλιο και περιγράφει χονδρικά τις οικονομικές αρμοδιότητες και τις ευθύνες του συμβουλίου. Αναφέρει: «Επί του παρόντος μπορεί να απαιτούνται για κάθε μαθητή ένα τέλος εισδοχής και τα δίδακτρα όπως εκτιμά το Συμβούλιο και μόλις τα έσοδα του Πανεπιστημίου το επιτρέψουν, η εισαγωγή και το τέλος θα είναι δωρεάν για όλους τους κατοίκους της Πολιτείας».
1897: Εισάγεται η οικονομική βοήθεια για «τους φοιτητές που βρίσκονται σε ανάγκη και το αξίζουν».
1921: Αν και τα δίδακτρα εξακολουθούν να είναι δωρεάν, οι κάτοικοι της Καλιφόρνια οφείλουν πλέον να πληρώνουν ένα «τέλος» της τάξης των 25 δολαρίων ετησίως για να καλυφθούν υπηρεσίες που δεν σχετίζονται με την εκπαίδευση. Τα δίδακτρα για τους μη κατοίκους της Πολιτείας ορίζονται σε 75 δολάρια ετησίως.
1956: Το ετήσιο τέλος ορίζεται στα 84 δολάρια το χρόνο. Για τους φοιτητές εκτός Πολιτείας είναι 300 δολάρια το χρόνο. Τα δίδακτρα εξακολουθούν να είναι «δωρεάν» για τους κατοίκους της Καλιφόρνια.
1960: Το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Καλιφόρνια, που σχεδιάστηκε κυρίως από τον Κλαρκ Κερ, υποστηρίζει τη συνέχιση των δωρεάν διδάκτρων για τους κατοίκους της Καλιφόρνια, αλλά υποστηρίζει ότι θα πρέπει να χρεώνονται τέλη για την κάλυψη δαπανών που προέρχονται από τομείς όπως τα εργαστήρια, η υγεία και ο αθλητισμός.
1968: Το τέλος εγγραφής είναι πλέον 300 δολάρια ετησίως για όλους τους φοιτητές. Τα δίδακτρα για τους μη κατοίκους της Πολιτείας είναι 1.200 δολάρια το χρόνο. Τα δίδακτρα εξακολουθούν να είναι δωρεάν για όλους τους κατοίκους της Καλιφόρνια.
1970: Σε μια συμβολική κίνηση απομάκρυνσης από τα δωρεάν δίδακτρα για τους κατοίκους, επιβάλλεται ένα επιπλέον «εκπαιδευτικό τέλος». Το τέλος είναι 150 δολάρια ετησίως για τους προπτυχιακούς φοιτητές και 180 δολάρια ετησίως για μεταπτυχιακούς φοιτητές.
1974: Το κράτος χρηματοδοτεί περίπου το 32% του συνολικού προϋπολογισμού του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.
1975-76: Τα ετήσια δίδακτρα και τέλη για τους κατοίκους προπτυχιακούς φοιτητές ορίζονται στα 630 δολάρια. Το αντίστοιχο ποσό για τους μη κατοίκους της Καλιφόρνια προπτυχιακούς φοιτητές ανέρχεται στα 2.130 δολάρια.
1985-86: Τα ετήσια δίδακτρα και τέλη για τους κατοίκους προπτυχιακούς φοιτητές ορίζονται στα 1.296 δολάρια. Το αντίστοιχο ποσό για τους μη κατοίκους της Καλιφόρνια προπτυχιακούς φοιτητές
ανέρχεται στα 5.112 δολάρια.
1995-96: Τα ετήσια δίδακτρα και τέλη για τους κατοίκους προπτυχιακούς φοιτητές ορίζονται στα 4.354 δολάρια. Το αντίστοιχο ποσό για τους μη κατοίκους της Καλιφόρνια προπτυχιακούς φοιτητές
ανέρχεται στα 12.053 δολάρια.
2004: Ο τότε κυβερνήτης Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ και ο τότε πρόεδρος του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Ρόμπερτ Ντάινς και ο τότε πρύτανης Τσαρλς Ριντ υπογράφουν μια ιδιωτική συμφωνία, το
Σύμφωνο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, για να αυξηθεί η εξάρτηση από τα δίδακτρα των ιδιωτικών φοιτητών.
2004-05: Το κράτος χρηματοδοτεί περίπου το 16% του συνολικού προϋπολογισμού του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.
2005-06: Τα ετήσια δίδακτρα και τέλη για τους κατοίκους προπτυχιακούς φοιτητές ορίζονται στα 7.434 δολάρια. Το αντίστοιχο ποσό για τους μη κατοίκους της Καλιφόρνια προπτυχιακούς φοιτητές
ανέρχεται στα 25.254 δολάρια.
2009: Το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ψηφίζει την αύξηση των διδάκτρων κατά 32%, ανεβάζοντας το ετήσιο κόστος σε πάνω από 10.000 δολάρια. Οι φοιτητές διαμαρτύρονται καταλαμβάνοντας κτίρια.
2011: Το κίνημα Occupy ταρακουνάει τις αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις. Στο μήνυμα του Occupy ενσωματώνεται η δυσαρέσκεια με τις περικοπές στον προϋπολογισμό και την αύξηση των διδάκτρων.
2011: Για πρώτη φορά το συνολικό ποσό που πληρώνουν σε δίδακτρα οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ξεπερνά το ποσό χρηματοδότησης του πανεπιστημίου από το κράτος.
2011-12: Τα ετήσια δίδακτρα και τέλη για τους κατοίκους προπτυχιακούς φοιτητές ορίζονται στα 14.460 δολάρια. Το αντίστοιχο ποσό για τους μη κατοίκους της Καλιφόρνια προπτυχιακούς φοιτητές ανέρχεται στα 37.338 δολάρια.
2012-13: Το 42% των προπτυχιακών φοιτητών του Μπέρκλεϊ λαμβάνουν δάνεια, με μέσο ποσό δανείου τα 4.867 δολάρια. Οι προπτυχιακοί φοιτητές οφείλουν κατά μέσο όρο 19.468 δολάρια κατά την αποφοίτηση.
2012-13: Τα δίδακτρα είναι πλέον «η μεγαλύτερη ενιαία πηγή βασικών λειτουργικών κεφαλαίων». Οι φοιτητές συμβάλλουν σχεδόν 3 δισεκατομμύρια δολάρια σε δίδακτρα και τέλη, έναντι του κράτους που δίνει 2,38 δισεκατομμύρια δολάρια.
2013: Σχεδόν το 64% των προπτυχιακών φοιτητών του Μπέρκλεϊ λαμβάνουν οικονομική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων επιχορηγήσεων, υποτροφιών, εργασίας κατά τις σπουδές και δανείων.
Τώρα (το άρθρο είναι γραμμένο το 2014): Ύστερα από ένα τριετές πάγωμα των διδάκτρων, το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ψήφισε στις 20 Νοεμβρίου την αύξηση των διδάκτρων κατά 5% για την ερχόμενη πενταετία.
e-prologos.gr
