Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Μόνο τυχαία ή από υπερβάλλοντα ζήλο κάποιων «κρατικών λειτουργών» δεν είναι η διπλή επιδρομή του ΣΔΟΕ στα γραφεία της ΕΛΜΕ Πειραιά με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Με κλειστά γραφεία τη δεύτερη φορά «μπούκαραν» οι επιδρομείς του ΣΔΟΕ κατάσχοντας περιουσιακά στοιχεία. Τον έλεγχο διέταξε εισαγγελέας Πρωτοδικών Πειραιά, ύστερα από καταγγελία, το περιεχόμενο της οποίας παραμένει άγνωστο.

Πρόκειται, όχι για «πρωτόγνωρες», αλλά για παλαιότερες δοκιμασμένες μεθόδους της Ασφάλειας σκοτεινών εποχών (ζητούν μέχρι και μητρώο μελών, πρακτικά συνεδριάσεων ΔΣ και ΓΣ) που επανέρχονται αποτελώντας μια πρόβα για το μέλλον. Πρόκειται για ευθεία προσβολή ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων των μελών των συνδικάτων με στόχο την τρομοκράτηση και έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος σαρώνοντας συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα.

Πολιτικές ελευθερίες και συνδικαλιστικά δικαιώματα εν αναστολή!

Άλλωστε το τελευταίο διάστημα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την αξιωματική αντιπολίτευση, τη ΝΔ, Πρυτάνεις, Κοσμήτορες και καθηγητικό κατεστημένο ρίχνονται ευθείες βολές με στόχο την ανοιχτή υπονόμευση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τον χορό φέτος άνοιξε το «Πόρισμα της Επιτροπής Παρασκευόπουλου» με αποκορύφωμα την υφυπουργό πλέον Προστασίας του Πολίτη Κ. Παπακώστα, η οποία τάσσεται με την κατάργηση του ασύλου για να μην υπάρχει «άβατο» για την Ελληνική Αστυνομία. Πυκνά είναι τα κρούσματα διώξεων σε βάρος εργαζομένων που προβάλλουν αντίδραση στους εργασιακούς χώρους και στα κυβερνητικά μέτρα. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κινεζικής COSCO που μπροστά στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργατών, προχώρησε σε απανωτές δικαστικές αγωγές με την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη να τις χαρακτηρίζει «παράνομες». Πριν από λίγες μέρες, τη Δευτέρα 1η Οκτωβρίου, βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου 11 εργαζόμενοι συνδικαλιστές, μέλη της διοίκησης της ομοσπονδίας των εργαζομένων στους δήμους – ΠΟΕ ΟΤΑ, που κατηγορήθηκαν για «πρόκληση ρύπανσης του περιβάλλοντος» κατά τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων τον Ιούνιο του 2017. Οι συνδικαλιστικοί και κοινωνικοί αγώνες ποινικοποιούνται με χαρακτηριστική ευκολία.

Οι ευθύνες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι μεγάλες, αφού όσο εντείνεται η επίθεση εναντίον των εργαζομένων με την εφαρμογή εκατοντάδων μνημονιακών νόμων που επιτείνουν τη βίαιη φτωχοποίηση των εργαζομένων κάνοντας σκόνη και θρύψαλα τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη μετατροπή της χώρας σε μια μεγάλη αμερικανονατοϊκή βάση, τόσο θα εντείνεται ο αυταρχισμός και οι μεθοδεύσεις για τον έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από 11 μήνες, τον Δεκέμβρη του 2017 την κατάθεση της τροπολογίας για τις απεργίες και τη μετέπειτα απόσυρσή της. Η τροπολογία του υπουργείου Εργασίας προβλέπει πως για την κήρυξη απεργίας απαιτείται το 50% των οικονομικά ενεργών μελών πρωτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης. Φανερός στόχος της κυβέρνησης η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου προς το αντιδραστικότερο.

Οι επιθέσεις της κυβέρνησης και του κράτους επιδιώκουν να αξιοποιήσουν το γεγονός ότι ανάμεσα στη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων δεν υπάρχει θετική γνώμη για τους συνδικαλιστές και τα συνδικάτα εξαιτίας του χρόνιου εκφυλισμού τους από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, όσο και από τοπ γενικότερο κλίμα απολιτικοποίησης και στις νεότερες ηλικίες. Είναι επίσης ότι οι αντιδραστικές αλλαγές θα ντυθούν με το μανδύα της «εξυγίανσης» του συνδικαλιστικού κινήματος. Η επιδίωξη οικονομικού ελέγχου συνεπάγεται και τον πολιτικό έλεγχο και προσπάθεια ένταξης του συνδικαλισμού υπό τη σκέπη του κράτους. Κοινή συνισταμένη είναι η παρεμπόδιση της δράσης και της λειτουργίας των σωματείων, η υποβάθμιση του ρόλου τους, η δημιουργία προϋποθέσεων ώστε να αποτραπεί η συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία.

Οικονομικός και πολιτικός έλεγχος των συνδικάτων

Ειδικότερα η κρατική επιδρομή στην ΕΛΜΕ Πειραιά ένα μη κερδοσκοπικό, πρωτοβάθμιο σωματείο καθηγητών, με συνδρομές των μελών του 15 ευρώ τον χρόνο, από τα οποία μόλις 5 μένουν στο ταμείο της, ένα σωματείο το οποίο δεν έχει υπαλλήλους, δεν έχει εμπορική δραστηριότητα, δεν μισθώνει κτίριο, δεν έχει καμία οικονομική συναλλαγή με το κράτος, έχει ως στόχο να πλήξει την αξιοπιστία της. Την ίδια ώρα σύμφωνα με τα στοιχεία, η ετήσια απώλεια δημόσιων εσόδων από τη φοροδιαφυγή υπερβαίνει τα 7 δισ. ευρώ, η παραοικονομία υπερβαίνει τα 41 δισ. ευρώ και η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού στερεί από την οικονομία πόρους ύψους 21 δισ. ευρώ, ενώ οι παροχές και οι φοροαπαλλαγές προς το μεγάλο κεφάλαιο είναι προκλητικές.

Ακατανόητη είναι και η απαίτηση της δημόσιας αρχής, γράφει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ Άρις Καζάκος να της δοθούν στοιχεία για το ποια μέλη της οργάνωσης έχουν πάρει υλική βοήθεια από το ταμείο αλληλοβοήθειας της ΕΛΜΕ και αν επέστρεψαν τα χρήματα αυτά. Ας σημειωθεί ότι η υλική βοήθεια προς τα μέλη της ΕΛΜΕ προβλέπεται στο καταστατικό της, πρόνοια που ρητά επιτρέπει και ο νόμος. Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 2 ν. 1264/82, είναι νόμιμη η δημιουργία από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις ειδικών κεφαλαίων «για την εξυπηρέτηση ορισμένων εκτάκτων σκοπών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας των μελών τους».

Τα σωματεία στηρίζουν την αυτοτελή λειτουργία και δράση τους από τις συνδρομές των μελών τους, από το υστέρημα των εργαζομένων. Τα σωματεία δεν λογοδοτούν στο αστικό κράτος παρά μόνο στα μέλη τους και στους εργαζόμενους. Τα σωματεία έχουν Εξελεγκτική Επιτροπή, η οποία κάθε τέλος συνδικαλιστικής χρονιάς δημοσιοποιεί οικονομικό απολογισμό στη Γενική Συνέλευση. Ο οικονομικός αυτός απολογισμός είναι στον έλεγχο κάθε συναδέλφου και τίθεται σε δημόσια κρίση και κριτική.

Η ευθεία επίθεση ενάντια στην ΕΛΜΕ Πειραιά με στόχο να πληγεί η αξιοπιστία της, εξυπηρετεί αντικειμενικά ειδικότερους σχεδιασμούς της κυβερνητικής παράταξης στον χώρο των καθηγητών, τα ΣΥΝΕΚ που πριν από μερικούς μήνες έθεσαν ακόμα και θέμα διαγραφής από την ΟΛΜΕ. Κοινή συνισταμένη η στοχοποίηση και συκοφάντηση ενός σωματείου που δε συμμορφώνεται με την κυβερνητική πολιτική και καταγγέλλει τον αυταρχισμό και τις αυθαιρεσίες της Διοίκησης. Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι η κρατικοί «καταδρομείς» έκαναν την επίθεσή τους παραμονές εκλογών για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Μέτωπο αντίστασης

Μπροστά στην επίθεση που δέχεται το συνδικαλιστικό κίνημα οι εργαζόμενοι οφείλουν να προασπίσουν αποφασιστικά, μαζικά και μαχητικά τα σωματεία. Όλα τα σωματεία, η ΟΛΜΕ και η ΑΔΕΔΥ οφείλουν να συμπαρασταθούν αγωνιστικά οικοδομώντας ένα πλατύ μέτωπο συμπαράστασης και αντίστασης στον κρατικό έλεγχο του συνδικαλιστικού κινήματος. Απαιτείται συλλογικός αγώνας, μαζική αντίσταση για να βάλει φραγμό σε κάθε προσπάθεια φίμωσης και καθήλωσης των εργαζομένων μπροστά στην ανελέητη εκμετάλλευση που υφίστανται.

* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου και εκπρόσωπος στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής