Εκτός από τη Σύγκλητο του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), που με μια κατάπτυστη απόφαση «κρίνει ότι η επικείμενη νομοθετική ρύθμιση, σχετικά με την ασφάλεια και την ελεγχόμενη πρόσβαση εντός των πανεπιστημιακών χώρων, έρχεται να καλύψει ένα αποδεδειγμένο κενό προστασίας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και της περιουσίας του Ιδρύματος και κινείται προς την σωστή κατεύθυνση», κανένα άλλο πανεπιστημιακό ίδρυμα δεν τόλμησε να στηρίξει ανοιχτά και απροκάλυπτα την απόφαση Μητσοτάκη-Κεραμέως να προχωρήσουν στην ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας εντός των ΑΕΙ.
Η Σύγκλητος του Οικονομικού Πανεπιστήμιου συμπεριφέρεται όχι ως σώμα πανεπιστημιακών δασκάλων, που γνωρίζουν καλά την ανάγκη για δημοκρατικά δικαιώματα, για πολιτική και συνδικαλιστική δράση, για Πανεπιστήμια-χώρους ανταλλαγής και ασύλου των ιδεών, όχι μόνο του φοιτητικού αλλά και του εργατικού και λαϊκού κινήματος, έννοιες που είναι συνυφασμένες με την ιδιότητα των ΑΕΙ, αλλά ως ένα σώμα μνησίκακων ανθρώπων, εκδικητικών απέναντι στη νεολαία, μακρύ χέρι τελικά της κυβέρνησης και του συστήματος, που επιδιώκουν το χτύπημα κάθε διεκδικητικού κινήματος, τη φίμωση κάθε φωνής που αντιστέκεται στα αντιδραστικά μέτρα που προωθούνται σε όλο το εύρος της Παιδείας και της κοινωνίας.
Θυμίζουμε ότι έχει, ακόμα και πολύ πρόσφατα, βεβαρυμένο παρελθόν
α) με συνεχή λοκ άουτ προβοκατόρικου αρώματος κάθε φορά που οι φοιτητές προγραμμάτιζαν συνελεύσεις για να αποφασίσουν τη διαχείριση των κινητοποιήσεων ενόψει του εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ενώ ταυτόχρονα οι μπάτσοι έστηναν σόου εισβολής στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ για να «ανακαλύψουν»… κάποια κράνη, κοντάρια και πυροσβεστήρες και να γίνει το απαραίτητο σόου για τα «άντρα της παρανομίας» και τα «ορμητήρια των αντιεξουσιαστών» και να επιβεβαιωθεί η «αναγκαιότητα» κατάργησης του ασύλου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και
β) με ανακοινώσεις ανάλογου ύφους και περιεχομένου, που αναφέρονται σε αγνώστους που χρησιμοποιούν το Πανεπιστήμιο ως ορμητήριο παράνομων ενεργειών και θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια φοιτητών και εργαζόμενων (ανακοίνωση 7/11)], προετοιμάζοντας τις εισβολές των ΜΑΤ στον χώρο του Ιδρύματος.
Ολα τα άλλα Πανεπιστήμια, ακόμη και η πρόσφατη έκτακτη Σύνοδος των Πρυτάνεων, έβγαλαν ανακοινώσεις ενάντια στην επιβολή πανεπιστημιακής αστυνομίας, «αναγνωρίζοντας» «την αναγκαιότητα μίας ουσιαστικής, ρεαλιστικής και αποτελεσματικής πρωτοβουλίας για την προστασία, ασφάλεια και φύλαξη των ιδρυμάτων», την οποία ανέθεταν σε ομάδες πανεπιστημιακής σεκιούριτι, που θα λογοδοτούν στα Πανεπιστήμια, ενώ θεωρούν ότι «το υπάρχον ποινικό νομοθετικό πλαίσιο είναι επαρκές». Εκείνο, που τελικά έμενε σαν άποψη των Πρυτάνεων στην «κοινή γνώμη», παρά τις χλιαρές ανακοινώσεις, ήταν ότι αυτοί αντιτίθενται στην επιβολή πανεπιστημιακής αστυνομίας. Πρόσφατα, μάλιστα, υπήρξε και η απόφαση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ (με δεξιόστροφη σύνθεση), που σημειώνει ότι η απόφαση της Κεραμέως είναι αντισυνταγματική: «Η ανάθεση της φύλαξης σε όργανα που δεν ανήκουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα και δεν ελέγχονται από αυτήν, αντιβαίνει στον συνταγματικά κατοχυρωμένο τρόπο διοίκησης του Πανεπιστημίου».
Παρόλ’ αυτά η κυβέρνηση και η Κεραμέως επιμένουν.
Εχουν αυταπάτες ότι μπορούν να κυκλοφορούν μέσα στα Πανεπιστήμια μπάτσοι, χωρίς να υπάρχουν καθημερινά αντιδράσεις των φοιτητών, ακόμη και συχνές καταδρομικές ενέργειες από αυτούς που επιδίδονται στο «άθλημα»;
Ακραίο μας φαίνεται, αν και ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις από την κυβέρνηση του Κούλη, που αντιγράφει τα πεπραγμένα του πατρός Μητσοτάκη, αγκαλιάζοντας όλα τα ακραία δεξιά στοιχεία και χρησιμοποιεί ειδικά την πανδημία για να περάσει διατάξεις χουντικής προέλευσης.
Περισσότερο, νομίζουμε, ότι τελικά το πράγμα οδηγεί σε δομή που θα επαναφέρει το περιβόητο «Σπουδαστικό της Ασφάλειας», που καταργήθηκε το 1975, μετά την πτώση της χούντας, όταν το λαϊκό και φοιτητικό κίνημα ανέπτυσσε ένα μαζικό διεκδικητικό κίνημα. Τότε το βρόμικο αυτό σώμα της αστυνομίας κρίθηκε από την μεταπολιτευτική κυβέρνηση «κόκκινο πανί», γι’ αυτό και καταργήθηκε. Θα καταγράφονται, δηλαδή, οι «ζωηροί» φοιτητές και θα φακελώνονται, ώστε με την πρώτη ευκαιρία σε περίπτωση κινητοποιήσεων να συλλαμβάνονται ή να παραπέμπονται στα πειθαρχικά συμβούλια, που θα φροντίζουν για τις ανάλογες ποινές (στέρηση εξεταστικών περιόδων ή και προσωρινή αναστολή της φοιτητικής ιδιότητας, έως και οριστική διαγραφή).
Σήμερα το κίνημα, τόσο έξω, στην εργαζόμενη κοινωνία, όσο και μέσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, δεν είναι πλειοψηφικό και γενικά είναι «στα κάτω του». Η πανδημία, δε, είναι το παραβάν πίσω από το οποίο κρύβεται η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα.
Η κυβέρνηση παραβιάζει ακόμη και τη στοιχειώδη δημοκρατική λειτουργία της αστικής δημοκρατίας. Κρατάει για τον εαυτό της αποκλειστικά το δικαίωμα να αποφασίζει και να νομοθετεί με τον κοινοβουλευτικό της λόχο, όταν η εργαζόμενη κοινωνία είναι αναγκαστικά «παράλυτη» λόγω της πανδημίας και δεν μπορεί να εκφράσει την αντίθεσή της με τρόπο αποτελεσματικό (μαζικές διαδηλώσεις, καταλήψεις, απεργίες, κ.λπ.).
Πηγή: Γιούλα Γκεσούλη – eksegersi.gr
e-prologos.gr
