ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!      

Η κυβέρνηση ΝΔ ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες

Οι νεοφιλελεύθεροι μάγοι της ΝΔ, επιζητούν «ειδικές συνθήκες» εκτάκτου ανάγκης, χωρίς αντιδράσεις για να περάσουν το πρόγραμμά τους, που είναι η αλφαβήτα των αμερικάνικων κολεγίων. «Ελεύθερη οικονομία» και «αυτορρυθμιζόμενη», «ελεύθερη λειτουργία» του μηχανισμού τιμών, το κράτος «φορέας ίσων ευκαιριών», ιδιωτικοποίηση των πάντων αφού οι κρατικές επιχειρήσεις δεν «μπορούν να κάνουν τον επιχειρηματία» και το δημόσιο να ξοδεύει για να κάνει κοινωνική πολιτική, ενώ μπορεί να δανείζει με αγύριστα τους «υγιείς ιδιώτες», αφεντικά με φοροαπαλλαγές και κίνητρα. Οι εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα και σχεδόν χωρίς μισθούς και ασφάλιση. Ό,τι κινείται και δεν κινείται ιδιωτικοποιείται! Φως, νερό, μέσα μαζικής μεταφοράς, εκτάσεις φιλέτα κ.ά., όσα περίσσεψαν στην λίστα ΤΑΙΠΕΔ-ΣΥΡΙΖΑ.

Βασικός μοχλός της πολιτικής τους είναι η αμφισβήτηση των σωματείων και της απεργίας, μαζί με την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Ο Μητσοτάκης μίλησε για μειοψηφίες, ξεχνώντας το 23% που πήρε στις τελευταίες εκλογές (40% της ΝΔ x 58% συμμετοχή=23,2%), αλλά και ότι η πολιτική δυναστεία και το είδος δεινοσαύρων που εκπροσωπεί, η οικονομική ολιγαρχία που ανήκει και διαπλέκεται με απευθείας αναθέσεις, με νομοθετικές ρυθμίσεις, με φοροαπαλλαγές στο παρασιτικό κεφάλαιο (εφοπλιστές κλπ), δεν ξεπερνά το 1% του πληθυσμού. Χαρακτηριστικό είναι το κόλπο των ιδρυμάτων και της ευεργεσίας που εκπίπτουν των φόρων. «Εγκαλεί» τους επαγγελματίες του συνδικαλισμού, τους κολλητούς του Παναγόπουλους, αυτούς που σαμποτάρουν ανοιχτά κάθε απεργία, συμφωνούν με τις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές, δεν σέβονται αποφάσεις συλλογικών οργάνων και ευθύνονται απολύτως για την κατάντια του επίσημου συνδικαλισμού. Σταμουλοκολλάδες, ας θυμηθούμε, ονόμαζε τους συνδικαλιστές ο πατέρας Μητσοτάκης και η «ιδιωτική τηλεόραση» όταν υπήρχε  μαζική εργατική κινητοποίηση.

Από την εποχή του Ελ. Βενιζέλου με το «Ιδιώνυμο», του Μεταξά που στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας εμφανίζεται ακόμα ως εθνοσωτήρας, του εμφυλίου, του μετεμφυλιακού κράτους και της Χούντας, οι απεργίες ήταν παράνομες και οι συνδικαλιστές, κομμουνιστές ή σοσιαλιστές, στέλνονταν εξορία. Εξαίρεση υπήρξε με την άνοδο των ταξικών αγώνων της περιόδου ΄60 με ΄67 και την επανάκαμψη της συνδικαλιστικής δράσης. Μετά τη μεταπολίτευση, ο «Νόμος 330 περί εργατικών οργανώσεων και συνδικαλιστικών ελευθεριών» του υπουργού εργασίας του Καραμανλή, Λάσκαρη, που δήλωνε το 1976 ότι «δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων», το αντιαπεργιακό άρθρο 4 του υπουργού του ΠΑΣΟΚ Β. Γιαννόπουλου που αποσύρθηκε, αλλά και το 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων για την απεργία της Αχτσιόγλου του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ως τώρα οι σοβαρότερες αντεργατικές ρυθμίσεις ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και την απεργία. Όμως, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης, Βρούτσης ξεσαλώνουν, φαλκιδεύοντας την απεργία με ηλεκτρονικό φακέλωμα και ψηφοφορία και επιτρέποντας στον εκάστοτε υπουργό ανεξέλεγκτα να μπορεί να ορίζει πώς θα λειτουργεί κάθε σωματείο!

Ο πάγιος ρόλος του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού συντελεί στην κατάργηση της δράσης των εργαζόμενων για άμεσα διεκδικητικά αιτήματα και για την αντίσταση στις πολιτικές Ε.Ε, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ και κεφαλαίου.  Γεννιέται, λοιπόν, το ερώτημα: αφού οι «ιδέες» των κυβερνώντων νίκησαν, όπως λένε, γιατί, για να τις υλοποιήσουν, προχωρούν σε περιορισμό των λαϊκών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών; Το πέρασμα των αντιλαϊκών πολιτικών και ο ειδικός ρόλος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και των συμφερόντων της στην ταξική διαστρωμάτωση συνδέονται άρρηκτα: οι εργαζόμενοι, όπως δείχνει και η ιστορία των ταξικών κοινωνικών αγώνων, που δεν διδάσκουν τα αμερικανικά κολέγια, θα βρουν άμεσα τον τρόπο και τις μορφές της δικής τους απάντησης και συνολικά τους δρόμους της λαϊκής κοινωνικής αντίστασης.

Κινητοποιήσεις χωρίς πλαίσιο και σχέδιο ανατροπής των αντιλαϊκών πολιτικών

Ως τώρα πραγματοποιήθηκαν 3 κεντρικές κινητοποιήσεις με απεργιακά, πανεργατικά και πανεκπαιδευτικά χαρακτηριστικά στις 24/9, τις 2/10 και τις 4/10 με στόχο επιμέρους μέτρα της κυβέρνησης της Ν.Δ. Στις 24 του Σεπτέμβρη έγινε η πρώτη μεγάλη 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση, μια συγκροτημένη αντίδραση των εργαζόμενων στο «αναπτυξιακό», αντεργατικό και αντισυνδικαλιστικό πολυνομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί, μέσα από ένα πλήθος αντεργατικών διατάξεων, να διαλύσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να καταστήσει πλήρως ανεξέλεγκτη την επέλαση του κεφαλαίου και να χειραγωγήσει απόλυτα τα σωματεία οδηγώντας τα στον παροπλισμό και την πλήρη διάλυση.  Στις κινητοποιήσεις αυτές έγιναν πορείες με αξιόλογη συμμετοχή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Είχαν προηγηθεί Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, ενημερωτικού χαρακτήρα, σε ασφυκτικό χρονικό ορίζοντα και με μικρή συμμετοχή.

Στις 2 του Οκτώβρη συνεχίστηκαν οι κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό και αντικοινωνικό πολυνομοσχέδιο. Όμως, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός ιδιαίτερα της ΓΣΕΕ, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, δεν σκόπευε με σαφές αντικυβερνητικό πλαίσιο και σχέδιο να συμβάλει στην απόσυρση του νόμου. Ενώ γνώριζαν για την διαδικασία προώθησης του νομοσχεδίου στην Βουλή, δεν ενημέρωσαν εγκαίρως τους εργαζόμενους και δεν συνέβαλαν αποτελεσματικά στην οργάνωση της απεργίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ στη δοτή διοίκηση της ΓΣΕΕ υπονόμευσε την απεργία στις 24/9! Κάποια Εργατικά Κέντρα διασπαστικά προκήρυξαν απεργία για τις 25 Σεπτέμβρη, που μετά από «συνεννοήσεις» και παλινωδίες έγινε στις 2/10. Στο κλίμα αυτό η ΑΔΕΔΥ προβαίνει στην προκήρυξη πανελλαδικής στάσης εργασίας για τις 2 Οκτώβρη, με την οποία συμπαρατάσσεται και η ΟΛΜΕ.

Οι Παρεμβάσεις είχαμε καταθέσει, από τις 12 Σεπτέμβρη, στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, ολοκληρωμένο σχέδιο με βάση την πρόταση αγώνα του 19^ου Συνεδρίου, συνεκτικό πλαίσιο και πρόγραμμα δράσης που περιελάμβανε Γ.Σ. ΕΛΜΕ και Γ.Σ.  προέδρων στις 28/9 για όλα τα κλαδικά ζητήματα αιχμής, αντισυνδικαλιστικό νόμο, κατάργηση ασύλου κλπ, ώστε να γίνει διάλογος και προετοιμασία για κινητοποιήσεις στον κλάδο. Κατόπιν, προέβλεπε συμμετοχή στην απεργία της ΑΔΕΔΥ για το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, πανελλαδική κινητοποίηση στις 4 Οκτώβρη στο ΥΠΑΙΘ με στάσεις εργασίας για τα αιτήματα αιχμής και για τους μαζικούς μόνιμους διορισμούς, νέες Γ.Σ. ΕΛΜΕ και προέδρων στις 19/10, με απεργία στη 1/11.

Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, στοιχιζόμενη, όπως πάντα, με ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, δηλώνει συμμετοχή στην απεργία της 24/9 και στη στάση της 2/10 και τελικά δέχθηκε την κινητοποίηση στις 4/10. Κι ενώ έχουν ληφθεί αποφάσεις από πρωτοβάθμια σωματεία, ΣΕΠΕ, ΕΛΜΕ και το Συντονιστικό των αναπληρωτών για συμμετοχή στην κινητοποίηση της 4/10 και έχει προκηρυχθεί στάση εργασίας από ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, το ΠΑΜΕ προσπαθεί να ιδιοποιηθεί την κινητοποίηση προκειμένου να ενισχύσει το γόητρό του και από Πανελλαδική πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στο ΥΠΑΙΘ και αλλού με στάσεις εργασίας, να την μετατρέψει σε συμβολική «ημέρα πανελλαδικής δράσης για τα προβλήματα των σχολείων».

Οι εκπαιδευτικοί και οι ΕΛΜΕ μπροστά

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνεχίζει και κλιμακώνει την αντεργατική και αντικοινωνική επίθεσή της. Και επειδή:

• το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο μάς αφορά όλους και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα,
• κατατίθενται άμεσα νέες αντιεκπαιδευτικές τροπολογίες (κατάργηση πράσινων τμημάτων εισαγωγής στα ΑΕΙ, αυτόματη εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων κολεγίων και δημόσιων ΑΕΙ, κατάργηση της κλήρωσης για σημαιοφόρους στα Δημοτικά, ενίσχυση προτύπων σχολείων, κατάργηση δωρεάν μεταπτυχιακών),
• επίκειται η ψήφιση πολυνομοσχεδίου για την επιλογή στελεχών, αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών, αλλαγές στις «εκπαιδευτικές δομές» κ.ά.,
• η συνδικαλιστική γραφειοκρατία προσπαθεί να αποσυμπιέσει την αγωνιστική κλιμάκωση σε σχέση με τον αντισυνδικαλιστικό νόμο, αλλά και στα εκπαιδευτικά, με αποτέλεσμα να μη διαμορφώνεται συνεκτικό και αγωνιστικό διεκδικητικό πλαίσιο ικανό να χαράξει την πορεία του εκπαιδευτικού κινήματος σε μια τόσο κρίσιμη καμπή.

Γι΄ αυτό οι εκπαιδευτικοί και οι ΕΛΜΕ πρέπει να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα χέρια μας, με οριζόντιο συντονισμό των σωματείων από τα κάτω, με κύριο μέλημα να μην περάσουν συνολικά οι αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις και νόμοι, με πανεκπαιδευτικό μέτωπο μαθητών, φοιτητών, γονιών και εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, μια και η επίθεση θίγει την Παιδεία συνολικά. Όμως, χρειάζεται και αγωνιστικό μέτωπο με τα πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού τομέα που δεν συναινούν στις αντεργατικές και αντισυνδικαλιστικές ρυθμίσεις και δεν θεωρούν ότι ήδη έχουν «περάσει», όπως κάνουν οι γραφειοκράτες, δεξιοί, κεντρώοι κι «αριστεροί».  

Στο πλαίσιο αυτό οργανώνουμε και υλοποιούμε:

• Καμπάνιες ενημέρωσης και περιοδείες των ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ στα σχολεία.
• Γ. Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ από 21/10 έως 1/11 με αποφάσεις για κλιμάκωση της αγωνιστικής δράσης και Γ.Σ. προέδρων στις 2/11.

Προτείνουμε:

• Συλλαλητήρια σε συντονισμό πανεκπαιδευτικό σε όλη την Ελλάδα (11/10 κλπ).
• Παραστάσεις σε ΥΠΑΙΘ, ΔΙΔΕ και ΠΔΕ για κενά, ολογομελή, συνδιδασκαλίες, ξενόγλωσσα, μαθ. δυσκολίες.
• Κοινές δράσεις με ΔΟΕ για το ζήτημα των μαζικών μόνιμων διορισμών.
• Κήρυξη 24ωρης απεργίας την ημέρα κατάθεσης του «αναπτυξιακού».
• Συλλαλητήριο ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα και για μαζικούς μόνιμους διορισμούς τη 1^η Νοέμβρη.
• Νέες Γ. Συνελεύσεις συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα.

Αγωνιζόμαστε για:

• Κάλυψη των τουλάχιστον 2500 λειτουργικών κενών με άμεση πρόσληψη αναπληρωτών τώρα!
• Μαζικούς διορισμούς στην ειδική αγωγή και τη γενική εκπ/ση τώρα! Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών αποκλειστικά με πτυχίο και προϋπηρεσία. Κατάργηση του προσοντολογίου. Πλήρη εργασιακά-ασφαλιστικά-συνδικαλιστικά δικαιώματα.
• 20 μαθητές/τμήμα, 15/ομάδες προσανατολισμού, 10/εργαστήρια. Επαναφορά  στο ωράριο προ του ‘13.
• Ουσιαστική ένταξη όλων των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στο πρωινό σχολείο με τη λειτουργία επαρκών τμημάτων υποδοχής και την άμεση και απρόσκοπτη μεταφορά τους.
• Όχι στην αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Απεργία – αποχή από κάθε διαδικασία της.
• Όχι στο Νέο Λύκειο των κανόνων της αγοράς και των εξεταστικών φραγμών. Όχι στα ΕΠΑΛ της υποβαθμισμένης εκπαίδευσης, της μαθητείας και της φτηνής κατάρτισης.
• Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κανείς κάτω από 1000 ευρώ καθαρά. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και όλων των απωλειών. Επαναφορά των Μ.Κ.
• Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών-αντισυνταξιοδοτικών νόμων Όχι στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης!
• Να μην περάσει ο αντισυνδικαλιστικός νόμος. Κάτω τα χέρια από τα σωματεία και τις απεργίες!

Παλεύουμε για Δημόσιο, Δωρεάν, Ενιαίο και Δημοκρατικό 12χρονο Σχολείο

και 2χρονη προσχολική αγωγή για όλους τους μαθητές και όλους τους εκπαιδευτικούς!

Με μαζικούς αγώνες και απεργίες θα ανατρέψουμε τις αντιλαϊκές πολιτικές!!!

9/10/19