Με μια βαρυσήμαντη απόφαση η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε την επιβολή ελέγχων στα σύνορά της για έξι μήνες, βάζοντας σε αναστολή με μια μονοκοντυλιά την περίφημη συνθήκη Σένγκεν που προβλέπει την ελεύθερη μετακίνηση στο εσωτερικό της ΕΕ. Θρυαλλίδα των εξελίξεων αποτέλεσαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, όπου ο τρικομματικός κυβερνητικός συνασπισμός των σοσιαλδημοκρατών, των πρασίνων και των φιλελευθέρων καταβαραθρώθηκε με το συνολικό εκλογικό ποσοστό να φτάνει μετά βίας στο 31% (14%, 12% και 5% αντίστοιχα). Αποτέλεσαν ακόμη περισσότερο στη συνέχεια τα εκλογικά αποτελέσματα στα κρατίδια της Θουριγγίας και της Σαξονίας, όπου όχι μόνο και πάλι καταβαραθρώθηκαν τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (10,3 % και 15.3% αντίστοιχα) αλλά απογειώθηκαν και τα ποσοστά του ακροδεξιού AFD (32,8 –πρώτο κόμμα και 30,6 δεύτερο με μικρή διαφορά από τους χριστιανοδημοκράτες του CDU) και με πρόσχημα τη φονική επίθεση στο Zόλινγκεν η κυβέρνηση περνάει τώρα σε μια αντιδραστική κλιμάκωση ακροδεξιών και φασιστικών αντιμεταναστευτικών μέτρων.

Από το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία και την αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη, η Γερμανία και η ΕΕ μετατοπίζονται συνεχώς προς μια σκλήρυνση της μεταναστευτικής τους πολιτικής, υιοθετώντας ολοένα και περισσότερο την ακροδεξιά, αντιδραστική, αντιμεταναστευτική πολιτική. Τα υποκριτικά καλέσματα προς τα θύματα των πολέμων -που οι ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ προξενούν- τα κροκοδείλια δάκρυα για τους πρόσφυγες, τα ψεύτικα ανθρωπιστικά κηρύγματα, δίνουν τη θέση τους στη ρητορική του μίσους και της ξενοφοβίας και εντείνεται η πολιτική των τειχών, των κλειστών συνόρων, των επαναπροωθήσεων και των πνιγμών στους υγρούς τάφους της Μεσογείου, όπου πρωτοστατεί και η ελληνική κυβέρνηση.

Η γερμανική κυβέρνηση βλέπει το οικοδόμημα της οικονομίας της να τρίζει, κάτω από τα κολοσσιαία προβλήματα που προκλήθηκαν μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Ουκρανία, με πυρήνα το πρόβλημα της απώλειας της φθηνής ρωσικής ενέργειας και της πανάκριβης ενέργειας του υγροποιημένου αερίου που εξαναγκάζεται να πληρώνει και που φέρνει τη Γερμανία και όλη την ΕΕ σε δυσχερή θέση έναντι των παγκόσμιων ανταγωνιστών της, στη μέγγενη του ανταγωνισμού ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας.

Η γερμανική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την εκτίναξη του κόστους παραγωγής, με τη συρρίκνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας -της οποίας αποτέλεσε ατμομηχανή τα προηγούμενα χρόνια- αλλά και με την ασθμαίνουσα πράσινη μετάβαση που αποτέλεσε το νέο μεγάλο όραμα για κερδοφορία και που τώρα ξεθωριάζει. Παράλληλα, η «πολεμική οικονομία» που κήρυξαν οι ευρωπαίοι και γερμανοί ηγέτες μπροστά στις πολεμικές αναταράξεις του ουκρανικού μετώπου προϋποθέτουν την εκπλήρωση κολοσσιαίων εξοπλιστικών προγραμμάτων. Καθόλου τυχαία η μεγαλύτερη αυτοκινητoβιομηχανία της -και εμβληματική για το γερμανικό ιμπεριαλισμό-, η Volkswagen, ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες για πρώτη φορά κλείσιμο εργοστασίων και απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων.

Τόσο η ΕΕ όσο και η Γερμανία, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, βρίσκονται στην περιδίνηση μιας νέας κρίσης οικονομικής και κοινωνικής που γοργά μετασχηματίζεται και σε πολιτική κρίση.

Οι κινητοποιήσεις εργαζομένων, το ξέσπασμα των αγροτών, τα πρόσφατα αποτελέσματα της ευρωκάλπης, και τα αποτελέσματα στη Θουριγγία και τη Σαξονία, αλλά και οι δημοσκοπήσεις για τις εκλογές στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου αυτό καταμαρτυρούν. Με την κυβέρνηση της Γερμανίας να κατακρημνίζεται εκλογικά και να αποφασίζει τώρα το κλείσιμο των συνόρων ανοίγοντας το δρόμο προς την ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση της ακροδεξιάς.

Ο καγκελάριος Σολτς που πριν λίγο καιρό καλούσε σε συμμετοχή και κατέβαινε σε αντιφασιστικά συλλαλητήρια, τώρα κλιμακώνει την αντιμεταναστευτική του πολιτική, απελαύνοντας με ταχύτατες διαδικασίες ακόμη και σε εμπόλεμες περιοχές όπως το Αφγανιστάν και τη Συρία, γενικεύοντας την πολιτική των απελάσεων και στέλνοντας ένα γενικότερο τρομοκρατικό μήνυμα στους αραβικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Γερμανίας και της ΕΕ, ιδιαίτερα τώρα που εκδηλώνεται η αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό αγώνα.

Η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας δεν θίγει την ακροδεξιά και τα φασιστικά κόμματα αλλά τα δυναμώνει. Τους προσφέρει νομιμοποίηση και δικαίωση της πολιτικής τους. Τους καθιστά αξιόπιστη αντιπολίτευση και τους προσφέρει χώρο να ξεσαλώσουν. Τους φουσκώνει τα πανιά και τους φέρνει στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής. Είναι φανερό ότι η ρητορική κατά της ακροδεξιάς είναι προσχηματική και κάλπικη. Στην πραγματικότητα, αυτές οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και των πράσινων στη Γερμανία και αλλού και φυσικά και οι δυνάμεις της δεξιάς με τη φιλοπόλεμη πολιτική τους, με τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα, με τρομονόμους και την πολιτική του νόμου και της τάξης, με τον ακατάσχετο αντικομουνισμό τους και με την αντιμεταναστευτική πολιτική τους ενισχύουν την ακροδεξιά, μέσα στο γενικότερο τοπίο της ραγδαίας επιδείνωσης των μισθών και των λαϊκών εισοδημάτων και των μεγάλων περικοπών σε κάθε τομέα της κοινωνικής στήριξης.

Επί δεκαετίες οι λαοί της Ευρώπης βομβαρδίστηκαν με μια ατελείωτη προπαγάνδα για την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και των συλλογικών αποφάσεων, για την ΕΕ χωρίς εσωτερικά σύνορα, για τις ανοιχτές κοινωνίες, για την Ευρώπη του ανθρωπισμού και τη λεγόμενη πολυπολιτισμική Ευρώπη. Εν μια νυκτί, ο βασικός πυλώνας της ΕΕ, η Γερμανία, έρχεται μονομερώς και, γράφοντας απροσχημάτιστα στα παλιά της τα παπούτσια τα ευρωπαϊκά όργανα που υποτίθεται λαμβάνονται συλλογικά οι αποφάσεις, κουρελιάζει τη συνθήκη του Σένγκεν και την ελεύθερη μετακίνηση, υπό τις επευφημίες του Όρμπαν που κραυγάζει «Γερμανία, καλώς ήρθες στο κλαμπ!».

Από κοινού οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και των πρασίνων οι δυνάμεις της υποτιθέμενης πολυπολιτισμικότητας, των δικαιωμάτων και του ανθρωπισμού αγκαλιασμένες με τα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα σε μια πολιτική αγριανθρωπισμού και μισαλλοδοξίας, καλλιέργειας της έχθρας, του μίσους, του φόβου και των ξενοφοβικών ψυχώσεων.

Ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο και σε άλλες χώρες να πράξουν το ίδιο. Ήδη η κυβέρνηση της Ολλανδίας, που τον πρώτο λόγο έχει η ακροδεξιά, έσπευσε να εξαγγείλει μέτρα «… για να κάνουμε την Ολλανδία όσο το δυνατόν λιγότερο ελκυστική για τους αιτούντες άσυλο», δείχνοντας ότι άνοιξε ο ασκός του Αίολου που θα προξενήσει ακόμη μεγαλύτερους τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η περίφημη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη γίνεται θρύψαλα, καθώς η Γερμανία κλείνοντας τα σύνορά της προχωράει σε επαναπροωθήσεις όχι μόνο σε χώρες προέλευσης -όσο επικίνδυνο και αν είναι αυτό για τους μετανάστες- αλλά και στις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως είναι και η Ελλάδα με βάση και την κατάπτυστη συμφωνία του Δουβλίνου, που αποδέχτηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, ανοίγοντας ένα νέο γύρο αντιπαραθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ με τις χώρες του νότου.

Πριν από λίγους μήνες, στο πρόγραμμά της για τις ευρωεκλογές η ΝΔ έγραφε πως: «Τα τελευταία χρόνια, με επίμονη δουλειά, η Ελλάδα έχει πετύχει την αναγνώριση ότι τα σύνορα της πατρίδας μας είναι σύνορα της Ευρώπης».

Και πριν από λίγες μέρες, στις 15/9, η υφυπουργός μετανάστευσης η Βούλτεψη, μετά την απόφαση της Γερμανίας έγραφε σε άρθρο της: «Η ΕΕ απαραδέκτως αποδέχεται εδώ και χρόνια την κατά περίπτωση κατάργηση της Σένγκεν και την επαναφορά των εσωτερικών ελέγχων στα σύνορα».
Είναι αφόρητα και κραυγαλέα τα παραμύθια και τα ψέματα που μπουκώνουν τον ελληνικό λαό.

Τώρα, η ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να διαχειριστεί τις αποφάσεις των ιμπεριαλιστικών αφεντικών της, που μπροστά στην κρίση που απλώνεται πρώτα-πρώτα κοιτούν να σβήσουν την πυρκαγιά που καίει στο δικό τους σπίτι.

Για το πώς θέλει να διαχειριστεί το μεταναστευτικό ζήτημα η κυβέρνηση από εδώ και πέρα, μίλησε ο Βορίδης σε συνέντευξή του στα παραπολιτικά του 90,1 στις 16/9, όπου καθώς η ακροδεξιά ψυχή του αναθάρρησε από τις αποφάσεις της Γερμανίας, βγήκε στη ρούγα για να πει πως: «το μεγάλο πλεονέκτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του είναι ότι σε αυτά τα ζητήματα είναι έτη φωτός μπροστά από τους Ευρωπαίους. Γιατί, όταν λέγαμε για το φράκτη και την περιοριστική μεταναστευτική πολιτική, κάποιοι πήγαιναν στην Ευρώπη να καταγγείλουν τον φράκτη και ζητούσαν να μη χρηματοδοτηθεί».

Και συνέχισε, εκφράζοντας το παράπονο του υποτελή μπροστά στο αφεντικό του, πως «με αυτού του τύπου τη μονομερή προσέγγιση που υιοθετεί η Γερμανία, δεν θα λύσει το θέμα της».

Και συνεχίζοντας στο κρεσέντο της ακροδεξιάς ματοβαμμένης και φασίζουσας πολιτικής πως «Εδώ θέλει να συμφωνήσουμε όλοι σε περιοριστική πολιτική, σε έλεγχο των ροών, χερσαίων και θαλασσίων, και σε αυτό να δώσουν και πόρους και στήριξη και προσπάθεια και θεσμικό πλαίσιο».

Αναθέστε μας, λοιπόν, εμάς θεσμικά το ρόλο του μαντρόσκυλου των συνόρων, χρηματοδοτήστε μας, και κάθε μέρα θα κάνουμε το Αιγαίο μια απέραντη Πύλο. Αυτό είναι το δόγμα των Βορίδηδων και των Μητσοτάκηδων.