Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του Μ-Λ ΚΚΕ

Αν αναρωτηθεί κανείς, πώς τάχα αποδόθηκε η ευθύνη για τις δύο ζωές που χάθηκαν, τα σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα που κάηκαν μαζί με δεκάδες σπίτια, αυτοκίνητα και καλλιέργειες, η απάντηση είναι απλή: Με την πρόσφατη συνέντευξη του πρωθυπουργού.

Οι διαπιστώσεις Μητσοτάκη ήταν ανάλογες με την υπεροψία του. Ένα επιτελικό κράτος που συντόνισε την εκκένωση των περιοχών σώζοντας ζωές και περιουσίες, μία κυβέρνηση που με προτεραιότητα στην «πράσινη» ανάπτυξη δίνει διέξοδο στην κλιματική κρίση, ένας πρωθυπουργός που δικαιώνεται για την απολιγνιτοποίηση της ΔΕΗ και την επιθετική διείσδυση των ΑΠΕ, αυτά ήταν τα συμπεράσματα της συνέντευξης για τις πυρκαγιές, προς την πλειοψηφία των καλοταϊσμένων ΜΜΕ. Η κλιματική αλλαγή για τη Δεξιά, που κλίνεται σε όλες τις πτώσεις, αναγορεύεται σε πυξίδα που επιτάσσει την αλλαγή όλων των κανόνων που διέπουν τις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, στρατιωτικές πολιτικές και πρωτίστως την «ανεύθυνη» συμπεριφορά των πολιτών απέναντι στο περιβάλλον. Κατά συνέπεια, η «πράσινη» ανάπτυξη, για τη ΝΔ αλλά και τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, που είτε εκφράζουν τη μεγαλοαστική τάξη, είτε κινούνται μέσα στο αστικό περίγραμμα, αποτελεί την Λυδία λίθο για το πέρασμα σε μία άλλη «πραγματικότητα» του μέλλοντος!

Παρακάμπτοντας τα καμένα δάση, τα καμένα χωριά, το καμένο βιος, τις καμένες ζωές και εκφράζοντας προκλητικά τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και τις επιδιώξεις της ολιγαρχίας, ο Μητσοτάκης επισήμανε: «Η κλιματική κρίση επιβάλλει πλέον μία δραστικά διαφορετική αντιμετώπιση. Οι νέες συνθήκες δικαιώνουν τη δική μου επιλογή να καταστεί το περιβάλλον εθνικός στόχος προτεραιότητας. Η απολιγνιτοποίηση, οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης και το νέο ΕΣΠΑ μάς δίνουν πολύ ισχυρά χρηματοδοτικά εργαλεία. Και με τον νέο κλιματικό νόμο που θα ψηφιστεί εντός των επομένων μηνών, η Ελλάδα θα καταθέσει στα διεθνή φόρα τολμηρές προτάσεις».

Η «ρύπανση του περιβάλλοντος», όπως άλλωστε η «τρομοκρατία» ή η «μετανάστευση», γέννημα και θρέμμα του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος, προβάλλονται τώρα σαν επάρατες καταστροφικές αιτίες, που θα πρέπει άμεσα να χαλιναγωγηθούν ή να εξαφανισθούν. Το ίδιο το σύστημα δεν μπορεί πλέον να κρύψει τις αντιφάσεις του!

Προκειμένου να μπουν σε εφαρμογή, τα προαπαιτούμενα για τις «πράσινες» επενδύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, χρειάστηκε να αποψιλωθεί τόσο το  εργασιακό, όσο και το γεωφυσικό τοπίο με δεκάδες αντεργατικούς νόμους, ώστε να γίνει αποδεκτή από τους Ευρωπαίους επικυρίαρχους η υπογραφή του νέου Μνημονίου με το Ταμείο Ανάκαμψης. Στη δημιουργία του εργασιακού Μεσαίωνα και στον «κρανίου τόπο» συνέβαλαν καθοριστικά και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αποδοχή και όλων των αστικών κομμάτων.

Μία «νέα εποχή» ξημερώνει με την προώθηση των ΑΠΕ και κυρίως των ανεμογεννητριών (ηλεκτροκίνηση) με την Απόφαση του ΣτΕ 2499/12 (Εισηγήτρια η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Σακελλαροπούλου) για εγκατάσταση Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ), κατά παράκαμψη του άρθρου 117 του Συντάγματος. Η πανάκριβη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος -που εξαρτάται από την ύπαρξη ανέμου- προϋποθέτει: α) την απαγόρευση παραγωγής ρεύματος από λιθάνθρακα που κρίθηκε επιβαρυντικός για την εκπομπή ρύπων στο περιβάλλον και άρα υπόκειται σε βαριά πρόστιμα (εμπόριο ρύπων) που καλούνται να πληρώσουν –μέσα από τα τιμολόγια της ΔΕΗ- οι πολίτες , β) την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου με επιπλέον δασμούς και φόρους, με τη δικαιολογία της στενότητας των αποθεμάτων (Στα 100 € βενζίνης τα 60 € είναι δασμοί και φόροι), γ) την ανατίμηση της ηλεκτρικής ενέργειας στα ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια. Κι όλ’ αυτά προκειμένου η τιμή της αιολικής ενέργειας να γίνει ανταγωνιστική! Προφανώς, κάθε αύξηση της τιμής που θα προκύψει κατά την παραγωγή αιολικής ενέργειας (ή και άλλων μορφών), θα μετακυλύεται στο λαό με μορφή φόρων, δασμών κλπ. επιβαρύνσεων.

Το πρόγραμμα αντικατάστασης με την αιολική ενέργεια θα οξύνει τον ανταγωνισμό των παγκόσμιων μονοπωλίων και εφοπλιστικών εταιρειών, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο το κόστος μεταφοράς που θα συμπαρασύρει την -σταδιακά- ηλεκτροκίνητη Βιομηχανία και Γεωργία, με άμεση επίπτωση στα καταναλωτικά προϊόντα.

Για να κατευνάσει τις αντιδράσεις του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου και ιδιαίτερα στις χώρες που χτυπήθηκαν από πλημμύρες ή πυρκαγιές (Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ελλάδα κ.α.), το Ταμείο Ανάκαμψης ξεκίνησε τις εκταμιεύσεις για τις «επενδύσεις» των επιμέρους Σχεδίων Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με προϋπόθεση την εξασφάλιση των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων» (για την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχουν εγκριθεί συνολικά 30,5 δισ., τα 17,8 δισ. σε επιχορηγήσεις και τα 12,7 δισ. σε δάνεια) μέσω της «πράσινης» και της «ψηφιακής» τεχνολογίας. Από αυτές τις «αναδιαρθρώσεις», αλιεύουμε τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις, τις υπεραποσβέσεις, τα «πιο φιλικά εργαλεία» για τις επιχειρήσεις, τη βελτίωση της εισπραξιμότητας φόρων κλπ, δηλαδή επιδοτήσεις και ενισχύσεις μεγάλων ποσών, που με κάθε βεβαιότητα θα επιβαρύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά μέσω του κρατικού Προϋπολογισμού.

Έχοντας ψηφίσει εκατοντάδες νομοσχέδια για τα Εργασιακά, τα Ασφαλιστικά, τα Φορολογικά, τα της «προστασίας του πολίτη» κ.α., η Δεξιά φιλοτεχνεί μεθοδικά, κάτω από τις προσταγές των ξένων κέντρων, το αντιδραστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εγκλωβίσει τα εργατολαϊκά στρώματα για τις επόμενες δεκαετίες. Η αδύναμη παρουσία του εργατολαϊκού κινήματος, παρά την αγανάκτηση που ξεχειλίζει, ενισχύει αυτή την κατάσταση. Όμως το πρόβλημα που προκύπτει, είναι οι τεράστιες σε μέγεθος καταστροφές που προκάλεσε αφενός η πανδημία και αφετέρου οι πυρκαγιές, που απαιτούν σοβαρές οικονομικές ενισχύσεις που δεν υπάρχουν στα κρατικά Ταμεία. Τα πρώτα 4 δισ. € που εγκρίθηκαν, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ξεφύγουν από τα νύχια της ολιγαρχίας. Κατά συνέπεια, είναι πιθανόν να απαιτηθεί από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα μία  αναμόρφωση του ελληνικού πολιτικού σκηνικού και ενδεχομένως νέες εκλογές, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες αποπροσανατολισμού που να απορροφήσουν τη λαϊκή οργή που διαχέεται από κάθε γωνιά της χώρας, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη της ταξικής αντιπαράθεσης του εργατολαϊκού κινήματος με την αντιδραστική κυβερνητική πολιτική και τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα.