Η παραχάραξη της ιστορίας, η διαστρέβλωσή της και η κατασκευή ή η απόκρυψη ιστορικών γεγονότων από τους κυρίαρχους του κόσμου, με στόχο την κατασυκοφάντηση και την αμαύρωση του Κομμουνισμού, της Αριστεράς και των αγώνων της, περνάει περιόδους έξαρσης και ύφεσης σε σχέση αντιστρόφως ανάλογη με την υποχώρηση ή την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος.

Οι σημερινές συνθήκες, ανόδου της ακροδεξιάς και των νεοφιλελεύθερων ιδεών και υποχώρησης του εργατικού αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, στρώνουν γόνιμο έδαφος στους κάθε λογής εκπροσώπους της αστικής εξουσίας του ευρωπαϊκού και Αμερικανικού ιμπεριαλισμού για να ανασκευάζουν την ιστορία κατά πως τους βολεύει. Να στήνουν μία προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία τα πρώην σοσιαλιστικά καθεστώτα αναφέρονται ως δικτατορίες και οι ηγέτες τους ως δικτάτορες. Να ρίχνουν τόνους λάσπης σε όλα όσα συνδέθηκαν ιστορικά με τον κομμουνισμό. Να φτιάχνουν με άλλα λόγια την λεγόμενη «κυρίαρχη» προπαγάνδα. «Κυρίαρχη» γιατί ακριβώς έχει τη δύναμη ή τη δυνατότητα να κυριαρχεί στις πλατιές μάζες ασκώντας τεράστιες πιέσεις ακόμα και σε πολιτικά ρεύματα που αναφέρονται στην αριστερά και τον κομμουνισμό και όμως όχι μόνο αδυνατούν να αντικρούσουν τη κυρίαρχη προπαγάνδα αλλά καταλήγουν να την αφομοιώνουν.

Οι δύο ολοκληρωτισμοί, αυτός του Χίτλερ και αυτός του Στάλιν και άλλων ηγετών, οι δικτατορίες των κομμουνιστικών καθεστώτων και τα εγκλήματα του Σταλινισμού, η παρουσίαση του συμφώνου μη επίθεσης Ρίμπεντροπ-Μολότοφ ως συμφωνίας μοιράσματος του κόσμου ανάμεσα στα δύο καθεστώτα, που αναφέρονται μέσα στο ψήφισμα, είναι σημεία στα οποία συναντιούνται πολλά πολιτικά ρεύματα. Η σοσιαλδημοκρατία και ο Ευρωκομουνισμός, ρεύματα τα οποία άλλωστε έχουν αποδείξει ότι υπηρετούν πιστά την αστική πολιτική και τον ιμπεριαλισμό, ο αναρχισμός ο οποίος αγκαλιάζει κάθε τι αντικομμουνιστικό, οι οργανώσεις του τροτσκισμού που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αναπαράγουν ατόφια τη κυρίαρχη προπαγάνδα, ενώ όσον αφορά το ΚΚΕ, στα χρόνια της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση, τότε που οι ηγέτες της έριχναν τόνους λάσπης στο πρόσωπο του Στάλιν και την περίοδο σοσιαλιστικής οικοδόμησης που αυτός υπηρέτησε, ήταν εκεί δίπλα τους… να τους στηρίζει σε αυτό το «ηράκλειο» έργο τους..! Στην πραγματικότητα αν θέλουμε να μιλήσουμε για την Ελλάδα εκεί συναντιούνται όλα τα πολιτικά ρεύματα με εξαίρεση το Μαρξιστικό Λενινιστικό ρεύμα.

Οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού που συντάσσουν και ψηφίζουν αυτό το κείμενο γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι «ολοκληρωτισμοί» της σοβιετικής ένωσης του Στάλιν και ολόκληρου του σοσιαλιστικού μπλοκ εκείνης της περιόδου αποτέλεσαν φάρο για όλες τις μικρές και μεγάλες κατακτήσεις του παγκόσμιου εργατικού, λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος, καθώς και για όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα. Δεν είναι ανιστόρητοι, πολύ μεθοδευμένα επιχειρούν να αμαυρώσουν στις συνειδήσεις των λαών αυτή τη περίοδο και τους ηγέτες της. Όπως ακριβώς μεθοδεύεται και η ανακατασκευή της ιστορίας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στην Ελλάδα με στόχο να αποσυνδεθεί από τον ΕΛΑΣ το ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ.

Από την άλλη οι οργανώσεις του τροτσκισμού όπως και του αναρχισμού προφανώς δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς λένε όταν μιλάνε για ολοκληρωτισμούς και δικτατορίες, αναφερόμενοι στα σοσιαλιστικά καθεστώτα, ή όταν αναφέρονται σε «σταλινογενή εθνικισμό» ή στα «θύματα ή τα εγκλήματα του σταλινισμού», ή όταν χρησιμοποιούν τον όρο «Σοβιετία» ταυτίζοντάς τον με την καταπίεση και πολλά άλλα… Και δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς λένε γιατί αφενός αν είχαν συνείδηση των λόγων τους, τότε η στάση τους απέναντι στις μαρξιστικές λενινιστικές οργανώσεις και τα μέλη τους θα ήταν αντίστοιχη με αυτή που κρατάνε απέναντι σε ακροδεξιές για να μην πούμε φασιστικές οργανώσεις και δεν θα υπήρχε καμία συνομιλία και καμία συμπόρευση.

Δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς λένε γιατί καπηλεύονται ήρωες του κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος που όχι απλά δεν στάθηκαν απέναντι αλλά πλάι στους υποτιθέμενους «δικτάτορες». Όπως συμβαίνει με τον Τσε Γκεβάρα που όχι απλά δεν ήταν πολέμιος του Στάλιν αλλά, αντιθέτως, του τροτσκισμού. Για να μη μιλήσουμε για την καπηλεία του Άρη Βελουχιώτη ηγέτη του ΕΛΑΣ, από το τροτσκιστικό ρεύμα το οποίο όμως τη περίοδο εκείνη στάθηκε ενάντια στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα μιλώντας για τη φιλία που πρέπει να αναπτυχθεί μεταξύ των εργατών φαντάρων προσφέροντας τελικά τις υπηρεσίες του (ανεξαρτήτως προθέσεων) στα κατοχικά στρατεύματα.

Δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς λένε γιατί τελικά δεν συνειδητοποιούν ότι η προπαγάνδα που αναμασούν και αναπαράγουν, συμβάλλει στον αφοπλισμό του αριστερού και προοδευτικού κόσμου μπροστά σε τέτοια ψηφίσματα, που θέτουν ως στόχο την απαγόρευση «των συμβόλων του κομμουνισμού καθώς και των οργανώσεων-ομάδων που αναπαράγουν ριζοσπαστικές ιδέες ή που εξαίρουν και εξυμνούν κάθε μορφή ολοκληρωτισμού»- αφού πρώτα σε όλο το κείμενο όλα τα σοσιαλιστικά καθεστώτα χαρακτηρίζονται ως ολοκληρωτισμοί.

Στην πραγματικότητα η αναπαραγωγή τη κυρίαρχης προπαγάνδας με τις ίδιες ακριβώς λέξεις και τους ίδιους χαρακτηρισμούς «ολοκληρωτισμοί, δικτατορίες, δικτάτορες κλπ.» είναι αποτέλεσμα των τεράστιων πιέσεων που έχει τη δυνατότητα να ασκεί η δημαγωγία και η ρητορική των κυρίαρχων του κόσμου! Και απέναντι σε αυτές ακριβώς τις πιέσεις αυτά τα ρεύματα έχουν αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι είναι ευάλωτα καταλήγοντας σε όλες τις κρίσιμες φάσεις να αφομοιώνουν την προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών. Πρόσφατο παράδειγμα ο πόλεμος στη Συρία με αυτά τα ρεύματα να καταλήγουν να υποστηρίζουν το υποτιθέμενο κίνημα αντιπολίτευσης απέναντι στον Άσαντ το οποίο στήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από τους Αμερικάνους για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους, αντίστοιχη ήταν και η στάση τους απέναντι στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και τον «σφαγέα» -σύμφωνα με την κυρίαρχη προπαγάνδα- Μιλόσεβιτς, ενώ στον πόλεμο του Ιράκ κράταγαν ίσες αποστάσεις.

Αναφερόμαστε σε εκείνους τους «ορκισμένους πολέμιους του συστήματος» που μιλούν στο όνομα της επανάστασης αλλά αδυνατούν να κρίνουν τα γεγονότα και τη σημασία τους στο ιστορικό τους πλαίσιο, αδυνατούν να καταλάβουν τη βαρύτητα πολιτικών εννοιών και λέξεων, αδυνατούν να σταθούν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις επεμβάσεις του κρατώντας πολλές φορές ίσες αποστάσεις η ακόμα γέρνοντας προς τη πλευρά των ιμπεριαλιστών. Σε αυτούς που μετά την κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης δυσκολεύτηκαν να υψώσουν τη κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο και έκαναν λόγο για ένα νέο αριστερό ρεύμα. Σε αυτούς που τελικά αδυνατούν να κρατήσουν κόντρα στη κυρίαρχη προπαγάνδα και τελικά καταλήγουν να την αφομοιώνουν και να την αναπαράγουν.

Σε αυτούς που τελικά ταυτίζονται με πολλά σημεία από αυτά που αναφέρονται στο αντιδραστικό ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου δηλαδή των ιμπεριαλιστών, συμβάλλοντας έτσι στην εξοικείωση των συνειδήσεων του κόσμου, με τη θεωρία των δύο άκρων με την αμαύρωση και κατασυκοφάντηση του κομμουνιστικού κινήματος με την ταύτιση των ναζιστών με τους κομμουνιστές που έδωσαν το αίμα τους για την αποτίναξη του φασισμού και την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας.

Απέναντι σε αυτό το αντιδραστικό και κατάπτυστο ψήφισμα και τις επιδιώξεις της κυρίαρχης τάξης και των ιμπεριαλιστών που θέλουν διακαώς να ξεμπερδέψουν με τις επαναστατικές ιδέες που ταρακούνησαν και γκρέμισαν και που ακόμα και σήμερα απειλούν τις καρέκλες της αυτοκρατορίας τους δεν χωράνε μισόλογα και ναι μεν αλλά… γιατί τότε συνεισφέρεις και συμβάλλεις στους στόχους και τα σχέδια τους!

Νίκη Πετράκη

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Πορεία που κυκλοφορεί.