Στο έδαφος του θανάτου φυτρώνουν φόβοι, εμμονές, παραλογισμοί και καταθλίψεις.
Η σημερινή άρρωστη συγκυρία είναι η ιδανική συνθήκη, ο ρώγος, για να φυτευτούν και να καρπίσουν όλα τα υπαρξιακά δαιμόνια που τσακίζουν την κοινή λογική.
Και πάνω σ’ αυτά να χτιστεί η υποταγή και η παραίτηση.
Επιπλέον, η γνώση, ή ακόμη και η διαίσθηση πως αυτοί που ορίζουν με πλήρη ανάθεση τις τύχες των ανθρώπων, το εξουσιοδοτημένο πολιτικό δυναμικό δηλαδή, είναι αγοραίος κατιμάς και προσανατολισμένο στη διαχείριση του θανάτου και όχι της ζωής, διογκώνει το φόβο σε τρόμο.
Αν σ’ αυτό προστεθεί ο βομβαρδισμός των ΜΜΕ με μακάβριες εικόνες και οι ‘εθελοντές’ θανατολόγοι στα μέσα δικτύωσης, το σκηνικό παίρνει τις διαστάσεις της κόλασης του Δάντη.
Η μια έκφραση της πανδημικής μεταφυσικής είναι η ταλιμπανική αναζωπύρωση της θρησκοληψίας.
Κανείς δεν θα μπορούσε, πριν λίγο καιρό, να φανταστεί εύκολα ένα νέο άνθρωπο να τρέχει κυνηγημένος από μπάτσους, όχι γιατί διαδήλωνε, αλλά γιατί επιχειρούσε να ρίξει το σταυρό στη θάλασσα. Το γεγονός δεν είναι εξοργιστικό, είναι βαθιά θλιβερό.
Η ‘κόντρα’ πολιτείας – εκκλησίας είναι μια στημένη παράσταση.
Οι μεταξύ τους δεσμοί είναι άρρηκτοι και τα συμπεφωνημένα αμοιβαίως σεβαστά και με καλές αποδόσεις στο χρηματιστήριο της χειραγώγησης. Η Θεία φαρσοκωμωδία ένα win-win κοντράτο.
Οι πολιτικοί αχυράνθρωποι κρατάνε για τον εαυτό τους την ‘υπευθυνότητα’ μιας συνολικά ξεκαρδιστικής διαχείρισης και την ‘πυγμή’, όση μπορεί να παραστήσει πως διαθέτει ένα σκιάχτρο. Οι ρασοφόροι ψευτοπαλλικάράδες κρατάνε για τον εαυτό τους τον προσπορισμό της μεταφυσικής αγωνίας που έχει διογκωθεί σε καταστάσεις κοσμογονίας, τη διαχείριση του ανθρώπινου φόβου, την ίδια τη διαιώνισή τους δηλαδή, και την αναγόρευση τους σε ‘ήρωες και αντάρτες’ μέσα στην έρημο της υγειονομικής νομιμοφροσύνης και της ψόφιας αντιπολίτευσης.
Ό,τι έμεινε κενό στο χώρο της συντετριμμένης κοινωνίας, η απουσία ενός αντίπαλου δέους ικανού να συσπειρώσει και να εξεγείρει, μπαζώθηκε από εξαπτέρυγα και μετά θάνατο προσδοκία.
Ο επιστημονισμός είναι η άλλη όψη στη μεταφυσική της πανδημίας.
Η θεοποίηση μιας επιστήμης, απόλυτα χειραγωγημένης από τις πολιτικές στοχεύσεις, που λειτουργεί κατά παραγγελία και αναγορεύεται από τους πολιτικούς προϊσταμένους της στη μόνη αδιαμφισβήτητη σωτηρία, σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, γίνεται η ‘άλλη θρησκεία’.
Ο άγριος νεοφιλελευθερισμός, που καμιά σχέση δεν έχει με το σεβασμό στην φύση και τον άνθρωπο αλλά αντίθετα βρωμίζει ανεπανόρθωτα τη Γη, ρημάζει τη φυσική ομορφιά και θεωρεί τον άνθρωπο απόλυτα αναλώσιμο, έχει εκμισθώσει μια επιστήμη που υπακούει απολύτως στις στοχεύσεις του.
Η αγοραία επιστήμη κονιορτοποιεί κάθε άλλη επιστημονική αμφισβήτηση, με όρους χυδαιότητας και νομιμοποιεί κάθε πολιτική αλητεία που εφαρμόζεται με όρους αδιαμφισβήτητης αυθεντίας, πάνω στο σώμα μιας συντετριμμένης, από τη φτώχεια, τη μοναξιά και την καταστολή, κοινωνίας.
Aπό καιρό ο Βάρναλης αναρωτιόταν, ‘Πότε θα σωθούμε απ’ τον ‘υπέρ πατρίδος των προδοτών και πότε από τους θεούς των άθεων και των ανθρωποφάγων;’
Ο νέος Μεσαίωνας έχει απ’ όλα. Τους αδηφάγους του πλούτου, την Ιερά του Εξέταση και μια παραφρασμένη ρήση του Γαλιλαίου ‘και όμως κινείται, όπως εμείς γουστάρουμε.’

Νίνα Γεωργιάδου