Η αναβαθμισμένη αμερικανική επιχειρηματική παρουσία δίνει “αέρα στα πανιά” της κυβερνητικής προπαγάνδας για την “έξοδο από τα μνημόνια” και τη “δίκαιη ανάπτυξη”.

Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος κεντρικού άρθρου της Αυγής με τίτλο “83η ΔΕΘ: Η ελληνική οικονομία επιστρέφει” όπου γίνεται πανηγυρική αναφορά για την επιχειρηματική παρουσία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην έκθεση, ενώ και ο Αλ. Τσίπρας στις πρώτες του δηλώσεις στη ΔΕΘ δήλωσε ότι “η 83η ΔΕΘ αποτελεί το πέρασμα σε μια νέα εποχή”, χαρακτηρίζοντας πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η τιμώμενη χώρα στη φετινή ΔΕΘ είναι οι ΗΠΑ.

Η κυβέρνηση διαλαλώντας το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας χαρακτηρίζει τη χώρα ως “επενδυτική ευκαιρία” και προσδένεται στο άρμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, μετατρέποντας τη πατρίδα μας σε στρατιωτικό, ενεργειακό και επιχειρηματικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ.

Την ίδια ώρα που η αποβιομηχανοποίηση, η διάλυση της φτωχομεσαίας αγροτιάς, το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, η ανεργία και η φτώχεια έχουν τη σφραγίδα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, αποτελούν πρόκληση οι κυβερνητικές φιέστες.

Η υποκρισία της πολιτικής τους φαίνεται και από το γεγονός ότι ενώ γονυπετής ο πρωθυπουργός παρακαλά για μια “χούφτα” δολάρια, την ίδια ώρα εγκαταλείπει στο έλεος τους κραταιές δημόσιες ελληνικές επιχειρήσεις όπως είναι η ΛΑΡΚΟ, που οδεύει είτε στο κλείσιμο είτε στην εκποίηση, κάτω και από τη “δαμόκλειο σπάθη” των προστίμων εκατοντάδων εκατομμυρίων που έχει επιβάλει η ΕΕ, με το πρόσχημα των “κρατικών ενισχύσεων”.

Η ΛΑΡΚΟ η οποία έχει τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης, αφού είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και ένας από τους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς παγκοσμίως, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χρεωκοπία ως αποτέλεσμα της διαχρονικής κακοδιαχείρισης, της ρεμούλας, των σκανδάλων και της τεχνολογικής απαξίωσης.

Ενδεικτικό του μεγέθους που αποτελεί η ΛΑΡΚΟ είναι ότι κατέχει το 7% της ευρωπαϊκής αγοράς στην πώληση νικελίου και το 2-3% σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς είναι μία από τις λίγες εταιρείες του κλάδου με δικές της πηγές μεταλλεύματος. Διαθέτει μεταλλεία με μεγάλα αποθέματα λατερίτη στην Εύβοια, τη Βοιωτία, την Καστοριά και στα Σέρβια Κοζάνης, όπου επίσης διαθέτει και ένα λιγνιτωρυχείο.

Ιδιαίτερης αξίας είναι επίσης οι αδειοδοτήσεις που έχει λάβει η θυγατρική της ΛΑΡΚΟ (ΛΑΡΚΟ Ενεργειακή) σε συνεργασία με τα ΕΛ.ΠΕ., για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων αρκετών δεκάδων ΜW σε ιδιόκτητες εκτάσεις της στην Καστοριά, την Κοζάνη, τη Φθιώτιδα και τη Βοιωτία, που για πολλούς θεωρείται η σχετικά “άγνωστη” προίκα της εταιρείας.

Επίσης διαθέτει εγκεκριμένο ΧΥΤΑ στην περιοχή της Λάρυμνας, ο οποίος κατασκευάστηκε για την απόρριψη του υποπροϊόντος της “σκουριάς”, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμη αξιοποιηθεί.

Η “καρδιά” της εταιρείας χτυπά στο μεταλλουργικό εργοστάσιο στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, όπου απασχολείται και η πλειονότητα των εργαζομένων, που πλέον στο σύνολο των δραστηριοτήτων δεν ξεπερνούν τους 1.200.

Το 55,2% των μετοχών της έχει μεταβιβαστεί από το ελληνικό Δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ και πλέον στο Υπερταμείο, ενώ το 33,4% των μετοχών κατέχει η Εθνική Τράπεζα και το 11,4% η ΔΕΗ.

Αντί μια τέτοια δημόσια εταιρεία να αποτελεί αιχμή της βαριάς ελληνικής βιομηχανίας με καθετοποιημένη παραγωγή, μείωση του ενεργειακού κόστους, τεχνολογική αναβάθμιση κ.α, αφού σήμερα απλά μόνο τροφοδοτεί μονοπώλια του ανοξείδωτου χάλυβα (Thyssen-Krupp, Outokumpu OY & AB, Acerinox, Glencore, Avesrapolarit κλπ) με σιδηρονικέλιο, έχει οδηγηθεί στην απαξίωση και την εγκατάλειψη. Σε συνδυασμό με την πίεση της ΕΕ, μέσω των προστίμων, που εντάθηκε τη μνημονιακή περίοδο, οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση (με πιθανό τεμαχισμό της), που παρουσιάζεται από την κυβερνητική πλευρά ως μονόδρομος για την επιβίωσή της.

Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την επιβολή δασμών από τον Τραμπ στον ευρωπαϊκό χάλυβα, που έχει οδηγήσει σε αύξηση της τιμής του νικελίου, η ΛΑΡΚΟ συγκεντρώνει τα βλέμματα πολλών μνηστήρων.

Καθοριστικό ρόλο παίζει επίσης και το γεγονός ότι στο σιδηρονικέλιο που πουλά ως τελικό προϊόν η ΛΑΡΚΟ εμπεριέχεται το χημικό στοιχείο κοβάλτιο, το οποίο χρησιμοποιείται στην κατασκευή μπαταριών λιθίου, επαναφορτιζόμενων μπαταριών νικελίου-καδμίου. Θεωρείται δε ότι το επόμενο διάστημα θα εμφανίσει αυξημένη ζήτηση, εξαιτίας της ανάπτυξης της ηλεκτροκίνησης στα αυτοκίνητα και της αύξησης της χρονικής διάρκειας αντοχής των μπαταριών των κινητών τηλεφώνων.

Πηγή : Εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος