«Επί κυμάτων σφοδράς εποχής βαδίζουμε»

Με ανακοίνωσή τους οι μαθητές του Πειραματικού Λυκείου Αθηνών, αφού απαντούν στην παραπληροφόρηση των ΜΜΕ και των κυβερνητικών στελεχών, και ζητούν τη στήριξη της κοινωνίας στις διεκδικήσεις τους, επισημαίνουν (λίγο μετά το δελτίο τύπου της υπουργού Παιδείας με το οποίο όριζε τηλεκπαίδευση στα κατειλημένα σχολεία): «Με αφορμή την τραγική κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στα σχολεία της χώρας μας έπειτα από το ξέσπασμα της κρίσιμης αυτής πανδημίας, σας αποστέλλουμε αυτή την επιστολή με σκοπό να παραθέσουμε τους λόγους για τους οποίους το σχολείο μας βρίσκεται υπό κατάληψη από την Δευτέρα 28/09/2020, ύστερα από ψηφοφορία στην οποία η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητ(ρι)ών τάχθηκε υπέρ αυτής της ενέργειας. Η αρχική μας διάθεση ήταν να κρατήσει η κατάληψη μέχρι την Παρασκευή 2/10, αλλά το υπουργείο φρόντισε με την εκβιαστική του στάση να μας πεισμώσει και να κάνει πολλά εν αρχή αρνητικά άτομα να ψηφίσουν ναι. Έτσι λοιπόν, την Παρασκευή 2/10 τα ¾ ψήφισαν ναι στον αγώνα και την κατάληψη ξανά. Δεν θα δεχθούμε κανέναν εκβιασμό, σας καλούμε όλους/όλες να αρνηθείτε να διδάξετε ή να κάνετε μάθημα μέσω τηλεκπαίδευσης».

Έτσι είναι! Όταν το κράτος και η βία σφίγγουν για μια ακόμη φορά τα δεσμά, τότε, δίκαια το ποτάμι της οργής των νέων και όλων όσων δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, άπιστοι στις φλυαρίες των χορτασμένων και των πληρωμένων σοφών, συντρίβει τις όχθες που το περιορίζουν, προτάσσοντας ως ελπίδα του όλους αυτούς που δεν έχουν καμιά ελπίδα, υψώνοντας μαζί με τον προγραμματικό λόγο και το φραγγέλιο και φωνάζοντας στο κράτος και τη βία που μεταμφιέστηκαν σε τάξη: Κάνε πέρα αταξία• περνάει το παρθένο δάσος των σκοτωμένων φίλων μας. Αυτό είναι η φωνή μας. Οι προσευχές αντικαθίστανται από την οργή των δρόμων! …

Το ΥΠΑΙΘ στήνει έναν ιδιότυπο μηχανισμό “lock-out”

Στο εμβληματικό έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ «Τρόμος και αθλιότητα του Γ` Ράϊχ» παραπέμπει η ανατριχιαστική απόφαση της υπουργού Παιδείας (;) Νίκης Κεραμέως, όπως δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ με ημερομηνία 01/10/2020. Η εκπρόσωπος των σχολαρχών, όπως έχει χαρακτηριστεί από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, υλοποίησε τους εκβιασμούς και τις απειλές της απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα με μια κατάπτυστη (ενδεχομένως και νομικά διάτρητη) απόφαση, με την οποία αναθέτει στους δασκάλους, στους παιδαγωγούς (αν έχει την παραμικρή ιδέα τί σημαίνουν οι λέξεις και το λειτούργημα που αποτυπώνουν) να χαφιεδίσουν τους μαθητές τους. Όπως είχε ήδη απειλήσει, καθιστά υποχρεωτική την εξ αποστάσεως σύγχρονη εκπαίδευση, σε όσα σχολεία τελούν υπό κατάληψη!

Όπως σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους οι εκπαιδευτικοί της  Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης της Κέρκυρας πέρα από το ηθικά και πολιτικά απαράδεκτο στοιχείο της ad hoc θεσμοθέτησης μιας διαδικασίας∙ πέρα από το γεγονός ότι η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση παρουσιάζει πολλά και σημαντικά προβλήματα (καταστρατήγηση της διάκρισης  ανάμεσα στον ιδιωτικό και εργασιακό/ δημόσιο χώρο, τεράστιες απαιτήσεις σε υλικοτεχνικές υποδομές στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση ούτε όλοι οι εκπαιδευτικοί ούτε όλοι οι μαθητές)∙ πέρα από τη φωτογραφική αποτύπωση των καταλήψεων (δεν βλέπουμε να μεριμνά το ίδιο η υπουργός για τα σχολεία ή τμήματα σχολείων που μένουν κλειστά λόγω κορονοϊού)∙ πέρα από όλα αυτά, το άρθρο 2.3 της εγκυκλίου είναι ανατριχιαστικό: αν υποθέσουμε (κουβέντα να γίνεται) ότι μέριμνα της εν λόγω κυρίας και της κυβέρνησής της είναι η συμμετοχή ΟΛΩΝ των μαθητών/ μαθητριών στην εκπαιδευτική διαδικασία, πώς ερμηνεύεται ο εκδικητικός de facto αποκλεισμός των παιδιών που πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις από αυτήν; Και πόσο μακριά είναι αυτή η παράγραφος από τις αποβολές από όλα τα σχολεία της χώρας που εφάρμοζαν οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις για τα παιδιά που απέκλιναν από την επίσημη ιδεολογία και την επίσημη ηθική που ακόμα και διά των εκτελεστικών αποσπασμάτων προσπαθούσαν να επιβάλουν στην ελληνική κοινωνία;

Κι ακόμα: με ποιο ηθικό, ακόμα και πολιτικό δικαίωμα αναθέτει στους δασκάλους το χαφιεδισμό σε βάρος των μαθητών τους, των παιδιών τους;

To ΥΠΑΙΘ διολισθαίνει όλο και περισσότερο σε αυταρχικές μεθόδους που γυρίζουν την ελληνική κοινωνία πολύ πίσω, στα μετεμφυλιακά χρόνια, με στοιχεία ακόμα και από τα χρόνια της χούντας, με κοινοβουλευτικό μανδύα – μια «ψεύτρα λευτεριά».

Οι αξίες του Νίκου Τεμπονέρα νικούν τη λήθη

Να το πούμε καθαρά : Εδώ «πριονίζονται ρίζες ! Και όποιος, χωμένος στις συστάδες των θάμνων που τον περιβάλλουν χάνει το δάσος από το οπτικό του πεδίο, καλό είναι να κάνει ένα βήμα στα πλάγια για να δει καθαρότερα μπροστά του.

Οι επιτελείς του Υπουργείου, χέρι χέρι με τους διανοούμενους της αυλής και της οθόνης, ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, βιάζονται να υποδυθούν  το ρόλο αυτού που γελά καλά επειδή γελά τελευταίος. Ωστόσο, κι αν τα βουνά μοιάζουν ακίνητα, οι γεωλόγοι ξέρουν καλά πως ζούμε σε μια θάλασσα στεριάς. Το εκπαιδευτικό κίνηµα οφείλει να σηκωθεί στις µύτες των ποδιών του, να διαπεράσει τα φράγµατα των µέσων µαζικής ενηµέρωσης, να συντρίψει τη ρητορική τού άδικου λόγου και να ορθώσει πύργο ατίθασο στη Σαλώµη του νεοφιλελευθερισµού που ετοιµάζεται να περιφέρει το κεφάλι της παιδείας προσφορά στους επιχειρηματίες της γνώσης.

Νίκη Κεραμέως, οι εκπαιδευτικοί έχουν πίσω τους την παράδοση του Δημήτρη Γληνού, του Μιχάλη Παπαμαύρου, της Έλλης Αλεξίου, της Ρόζας Ιμβριώτη, των μεγάλων δασκάλων του λαού μας. Εσύ έχεις πίσω σου την καρικατούρα των παιδονόμων με το χάρακα που περιγράφει ο Ντίκενς στη βιομηχανική Αγγλία του 19ου αιώνα.

Είναι σίγουρο ότι θα μετρηθούμε στους δρόμους, εμείς και τα πρότυπά μας και θα δούμε με ποιανού το μέρος είναι η Ιστορία.

Χρήστος Κάτσικας