Η ζωοδότρα φύση έτσι είναι. Από καταβολής της. Με τις πολύτιμες βροχές της, τους σεισμούς, τους καύσωνες, τους βαρείς χιονιάδες, τους ανεμοστρόβιλους, μέχρι και τις αυτόματες πυρκαγιές που ανανεώνουν γερασμένα δάση.
Συχνά όμως οδηγείται στο κακουργιοδικείο σαν εξιλαστήριο θύμα για δήθεν ακραίες δράσεις της. Κατηγορούμενη μάλιστα όχι από πρωτόγονες φυλές, που ούτε καν είχαν ανακαλύψει ακόμη τον τροχό και πάλευαν να προφυλαχθούν από το ψύχος με προβιές, παρά από ένα παρά φύσιν κοινωνικοοικονομικό σύστημα κατάφορτο με ασύλληπτες τεχνολογικές ικανότητες διαστημικών μάλιστα διαστάσεων. Δίχως υπερβολή εφοδιασμένο με συναρπαστικές δημιουργικές δυνατότητες, μα στρατευμένες στην υπηρεσία του κακού, της ολέθριας για τις μάζες υπηρέτησης των συμφερόντων μιας διαμαντοστολισμένης μεν και παρασιτικής δε μειοψηφίας κανιβάλων.
‘Έτσι παρατηρούμε πως δεν αποτελεί ελλαδικό μονοπωλιακό προνόμιο η «εκδικητική» μανία της φύσης. Ενδεικτικά, η ισχυρότερη οικονομία της υφηλίου εν Αμερική ενώ οραματίζεται επανδρωμένη πτήση στον μακρινό Άρη, αν και έχει αναπτύξει την πιο τερατώδη και κοστοβόρα ανά την ιστορία πολεμική μηχανή προσδοκώντας την δια πυρός και σιδήρου παγκόσμια κυριάρχηση, στο εσωτερικό της πάσχει τραγικά. Πέρυσι μισοκάηκε η Καλιφόρνια, λίγα χρόνια πρωτύτερα η φτωχομάνα Ορλεάνη ένεκα ανεπαρκέστατων υποδομών κυριολεκτικά πνίγηκε και εκατομμύρια άστεγοι διαβιούν ούτε καν σε τσίγκινες φαβέλες, αλλά σε χαρτόκουτα!!
Όταν λοιπόν η προεξάρχουσα και υπερανεπτυγμένη μητρόπολη της ιμπεριαλιστικής συμμορίας «λυγίζει» μπροστά στα αδυσώπητα στοιχεία της φύσης, τι να πει και τι να κάνει η «αναξιοπαθούσα « μικρή Ελλάδα;
Σαν έχει να αντιμετωπίσει τον ένοχο «στρατηγό άνεμο» και εμπρηστή της μισής σχεδόν Πελοποννήσου σε πείσμα της «φιλότιμης» προσπάθειας της πολιτείας, η οποία έστελνε στη μάχη τότε πυροσβεστικά οχήματα χωρίς μάνικες!! Ή τα τάχατε πρωτοφανή επάρατα ποσοστά βροχόπτωσης στη Μάντρα με τα μετατρεμμένα ρέματα (με κρατικό πάντοτε αλληθώρισμα- ανοχή) σε μπαζωμένα οικοδομικά τετράγωνα-φράγματα. Η «μοχθηρία» επίσης της φύσης με τα άνευ προηγουμένου πάλι μποφόρ της εγκλώβισε σαν ποντίκια και απανθράκωσε μια εκατοντάδα ψυχές στο Μάτι κάνοντας περίπατο σε μια άναρχη ρυμοτομία-φάκα και περιγελώντας έναν σχεδιασμό χειρισμού της υπόθεσης από τους ανευθυνοϋπευθύνους, που το λιγότερο θύμιζε χάος.
Καταλήγοντας στο σήμερα και στην Κρήτη να επελαύνει ξανά η «απάλευτη» βροχερή φύση. Γκρεμίζοντας γεφύρια παραδομένα στην ανελέητη φθορά του χρόνου (πάμπολλες μελέτες ενεχειρίστηκαν στο αρμόδιο υπουργείο για σημαντικότατες ζημιές σε 14 γέφυρες μόνο στον ΒΟΑΚ) και στην αχαραχτήριστη αδιαφορία των τοπικών και κεντρικών κρατούντων ως προς τη συντήρηση τους. Ξηλώθηκαν δρόμοι βουτηροφτιαγμένοι, παρασύρθηκαν περιουσίες βιοπαλαιστών, παράλυσε η συγκοινωνία και ξεκληρίστηκε τετραμελής οικογένεια. Επειδή οι όμβριοι όγκοι με ασπλαχνιά δεν σεβάστηκαν τον (χωρίς την επιτακτικά απαραίτητη γέφυρα) δρόμο που διάσχιζε ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ τον χείμαρρο (!!) , δεν παραμέρισαν και επέμειναν να κυλήσουν δολοφονικά λόγω βαρύτητας στην προαιώνια τους κοίτη.
Και όλα ετούτα τα βιβλικά λες και επιστρέψαμε στην εποχή του κατακλυσμού του Νώε.
Τίποτα όμως το πρωτοφανές δεν συμβαίνει. Μήτε από τη σκοπιά της φύσης που καλά κάνει και λειτουργεί και αλλοίμονο αν σταματούσε. Αλλά ούτε και από τη μεριά του υπαλληλικού προσωπικού ενός συστήματος δομημένου στο να περιφρονεί έως και να πατάσσει τα λαϊκά δικαιώματα -όπως αυτό της στοιχειώδους προστασίας των απλών πολιτών- και προσανατολισμένου αποκλειστικά στην περιφρούρηση των αναγκαιοτήτων της εχθρικής πλουτοκρατίας.
Ψεύτικο λοιπόν, υποκριτικό και ψηφοθηρικό το ενδιαφέρον και η παρέλαση πάνω στα συντρίμμια της κακοκαιρίας των αυτοδιοικητικών και των εξ Αθηνών λοιπών πολιτευτάδων. Γιατί την επόμενη μέρα όπου η δημοσιότητα θα σβήσει, η κάλπη θα κλείσει και η οργή των πληγέντων θα καταλαγιάσει όλες οι αχυρένιες υποσχέσεις αίφνης θα εξατμιστούν.
Και θα επικρατήσει ο οίστρος τους να περικόπτουν τις δημόσιες δαπάνες για παρεμβάσεις αντιπλημμυρικές και πυροπροστασίας. Θα τους συνεπάρει η παραζάλη να προωθούν με άφταστη επιδεξιότητα τα μνημονιακά μέτρα εξαθλίωσης των εργαζόμενων προμηθευόμενοι ρόπαλα και δακρυγόνα ενάντια σε όσους μοχθούν να υπερασπίσουν το περιβάλλον σε Λευκίμμη, Φυλή, Σκουριές. Με λύσσα θα ξεπουλούν οι προγονόπληκτοι έως και σπουδαία μνημεία, θα φορολεηλατούν και θα στύβουν τους προϋπολογισμούς για περίθαλψη και νοσοκομεία, για σχολειά και σχολές ορθώνοντας ταξικά τείχη στη μόρφωση, για επιδόματα ανεργίας, για μισθούς και συντάξεις μεγαλύτερης πείνας, για την αρωγή των προσφύγων.
Εξοικονομώντας έτσι παραπανίσιους πόρους, ώστε να ξεχρεώνουν επ` άπειρο τους δανειστές τους, να ανακεφαλαιώνουν «πένητες» τραπεζίτες, να ενισχύουν το αδηφάγο ντόπιο κεφάλαιο και να αγοράζουν νέες φρεγάτες, αεροπλάνα (εννοείται βομβαρδιστικά και όχι πυροσβεστικά) και πυρομαχικά. Με σκοπό την ενδυνάμωση του αξιόμαχου ως προς την προώθηση εθνικιστικοφασιστικών φιλοδοξιών και βεβαιότατα την δουλική πλαισίωση πολεμοχαρών επιδιώξεων των αμερικανονατοϊκών τους αφεντικών.
Αποδεικνύονται άχρηστοι, ατελέσφοροι στον προγραμματισμό, απρόθυμοι στη χρηματοδότηση έργων και αρνητικοί στη θέσπιση και τήρηση κανόνων για την προφύλαξη του λαού από νεροποντές, φωτιές, σεισμούς και διάφορα ατυχήματα (Ρικομέξ, ναυάγιο Σάμινα, πετρελαιοκηλίδα Σαρωνικού, θάνατοι εργατών υπαιτιότητας της εργοδοσίας, αμέτρητα θύματα τροχαίων στο άθλιο οδικό δίκτυο, κλπ). Εφόσον υποτιμούν την ανθρώπινη υπόσταση των αναλώσιμων πληβείων. Καθότι θεωρούν αντιπαραγωγικές επενδύσεις και ξένες προς την καπιταλιστική ιδιοσυγκρασία, η οποία νοιάζεται μονάχα για οτιδήποτε αυγαταίνει την ιερή κερδοφορία της.
Τουναντίον τρέφοντας μύχιους μεγαλοϊδεατισμούς (όπως η απειλή της εικοσάλεπτης κατάληψης των Σκοπίων) έχουν χρυσές επιδόσεις (σε βαθμό βράβευσης με Νόμπελ) στην ευθυγράμμιση με τις αιμοσταγείς μεθοδεύσεις στην περιοχή μας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με κινδύνους για σπαρακτικά κρεματόρια των στρατευμένων νιάτων μας και του λοιπού πληθυσμού.
Την προάσπιση της υγείας, ασφάλειας, της ίδιας της ζωής αλλά και της προκοπής και ειρήνης του λαού δεν διακονεί το κεφάλαιο και οι εντολοδόχες κυβερνήσεις του. Αντίθετα τις μισούν και υπονομεύουν στρατηγικά. Είναι ο παγιωμένος ρόλος τους και δεν υπάρχει η παραμικρή ψευδαίσθηση για τις προθέσεις τους. Απεναντίας το κρίσιμο ετούτο καθήκον ανήκει στον ίδιο τον λαό. Με όπλο του τη μαζική και συγκροτημένη πάλη αποτελεί τον μόνο εγγυητή ενάντια στη διαρκή αμφισβήτησης τους.
Η μοναδική καταστροφική, απάνθρωπη φύση που υφίσταται είναι εκείνη του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Επ’ ουδενί δεν αλλάζει. Την περιορίζουμε λοιπόν μέσω των κινητοποιήσεών μας με προοπτική ξεριζώματος της.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΟΛΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΛΗΓΕΝΤΩΝ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΠΟΙΚΙΛΩΝ -ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΚM
e-prologos.gr
