Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού. Σήμερα έχει νόημα να αποστηθίσουν όλοι και να φυλάξουν τα «αποκόμματα» για την κατάλληλη στιγμή όταν οι Ουκρανοί πρόσφυγες διωγμένοι ίσως για τα καλά από τη χώρα τους, θα γίνουν παρείσακτοι και θα μπουν μέσα σε κάγκελα. 

Με μια φωνή καλωσορίζουμε όλοι οι Έλληνες σε όλη την χώρα τους ανθρώπους που ζήτησαν καταφύγιο γι’ αυτούς και τα παιδιά τους προκειμένου να ξεφύγουν από τις ομοβροντίες του Πούτιν. Τους γεμίσαμε με αλληλεγγύη και αγκαλιές σε μια από τις σπάνιες συγκυρίες ομοφωνίας και «ομοψυχίας». Δεν τους ρωτήσαμε την άποψή τους, δεν τους ζητήσαμε να μας πουν σε ποιο στρατόπεδο ανήκουν. Οι αγκαλιές και τα καλωσορίσματα όμως έχουν κακό προηγούμενο στην Ελλάδα ήδη από τότε που οι δικοί μας πρόσφυγες ξέφυγαν από τον όλεθρο στη Μ. Ασία.

Οι αγκαλιές γίνονται γρήγορα κλωτσιές, κάγκελα φυλακής, διωγμοί και επιχειρήσεις σκούπας. Οι «γιαγιάδες της Λέσβου» μεταμορφώθηκαν με ακραία σκοπιμότητα και διασπορά μίσους στη «ντροπή της Μόριας», στο «αίσχος της Ειδομένης», στην «ασύμμετρη απειλή στον Εβρο». Πρόσφυγες από σκληρούς πολέμους – με τους ίδιους ισχυρούς πάντα παίκτες-  στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στις χώρες της Αφρικής έγιναν λαθρομετανάστες, έγιναν η αφορμή για μαύρη προπαγάνδα και τακτικές βίαιων επαναπροωθήσεων. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς το πώς τα ΜΜΕ του σημερινού καλωσορίσματος  συμβάδισαν ακόμα και τους ναζιστές χρυσαυγίτες για να σώσουν τις γριούλες στα ΑΤΜ και τη χώρα από την αριστερά.

Ήδη όταν το σημερινό καλωσόρισμα σήμανε αυτομάτως διωγμό από τα κέντρα φιλοξενίας των προσφύγων με τα σκούρα πρόσωπα προκειμένου να φιλοξενηθούν εκεί οι απελπισμένοι Ουκρανοί, το μέλλον της προσφυγιάς για ακόμα μία φορά προδιαγράφηκε στην Ελλάδα. Μην αυταπατάται κανείς. Οι άνθρωποι που ζήτησαν και έλαβαν σήμερα καταφύγιο γρήγορα θα γίνουν παρείσακτοι χωρίς ασφαλή περάσματα, χωρίς ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Πολλοί από αυτούς που τώρα δημόσια και απλόχερα διαλαλούν την αλληλεγγύη τους δίπλα στους επίσημους φορείς της ενημέρωσης δεν βρίσκουν λόγια για να εξηγήσουν την ακραία βία κατά γυναικών και παιδιών που διασχίζουν τον Έβρο ή που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο. Οι ΜΚΟ της προσφοράς και της αλληλεγγύης όπως και όλοι όσοι τους υπερασπίζονται γίνονται ύποπτοι πράκτορες που σαμποτάρουν το μέλλον της χώρας.

Σήμερα έχει λοιπόν νόημα να αποστηθίσουν όλοι και να φυλάξουν τα «αποκόμματα» για την κατάλληλη στιγμή όταν οι Ουκρανοί πρόσφυγες διωγμένοι ίσως για τα καλά από τη χώρα τους, θα γίνουν παρείσακτοι και θα μπουν μέσα σε κάγκελα. Όταν τα δικά τους ασυνόδευτα παιδιά του πολέμου θα ακολουθήσουν την τύχη των προσφυγόπουλων που τριγυρνούν αβοήθητα στις Ελληνικές πόλεις. Όταν οι «Ελαιώνες της ελπίδας» θα γίνουν «Αμυγδαλέζες της ντροπής».

Άντα Ψαρρά