Είναι γεγονός πως η προεκλογική περίοδος προσφέρεται για κάθε είδους παροχολογία, για κάθε μορφής νομοθετική ρύθμιση, για κάθε λογής παραπλάνηση του λαού και πάντα υπέρ των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης.

Τέτοια είναι και η προτεινόμενη από τη συγκυβέρνηση συνταγματική αναθεώρηση, με το πρόσχημα της δήθεν «προστασίας της πολιτείας από τα φαινόμενα διαφθοράς». Βεβαιότατα, παραβλέπεται επιμελέστατα το βασικό στοιχείο της σύμφυσης του καπιταλιστικού συστήματος με τη διαφθορά και η όλη κοκορομαχία κυβέρνησης-αντιπολίτευσης εξαντλείται στα επουσιώδη!

Τέτοια επίσης είναι και η «πρόταση συμφωνίας» για τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ κράτους και εκκλησίας. Και ενώ οι ιστορικές αυτές εκκρεμότητες θα έπρεπε να είχαν λυθεί εδώ και κοντά έναν αιώνα (όπως άλλωστε στα περισσότερα αστικά κράτη) με κάποια συνταγματική αναθεώρηση, βλέπουμε να διαιωνίζεται το οικονομικό αλισβερίσι της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας και των ασύλληπτων συμφερόντων μπλεγμένων σε ένα κουβάρι συνταγματικών άρθρων, προεδρικών διαταγμάτων, νομοθετικών ρυθμίσεων και υπουργικών αποφάσεων!

Τέτοια είναι και η επίσκεψη κυβερνητικού κλιμακίου με επικεφαλής τον πρωθυπουργό στην Έκθεση της «Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας» (Κ.ΑΛ.Ο), στηρίζοντάς την και σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορεί να γίνει η «κυρίαρχη μορφή οικονομικής δραστηριότητας», περιορίζοντας την καπιταλιστική κερδοσκοπία! Οι εργαζόμενοι, κατά την κυβερνητική πρόταση, θα πρέπει να οργανώνονται στήνοντας «κοινές συνεταιριστικές επιχειρήσεις» (ΚΟΙΝΣΕΠ) σαν απάντηση στα προβλήματα της ανεργίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων κλπ.!

Τέτοια είναι και η πρόσφατη εξαγγελία Τσίπρα για 34.500 προσλήψεις τη διετία 2019-2020, που θορυβούν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και τα οδηγούν σε επανεκτίμηση της οικονομικής πολιτικής, προκειμένου να διασφαλίσουν την αποπληρωμή των δανείων τους!

Τέτοια είναι και η νέα «διαρθρωτική» παρέμβαση της κυβέρνησης αναφορικά με την πλήρη διάλυση της όποιας δικαστικής προστασίας έχει απομείνει για την πρώτη κατοικία λαϊκών νοικοκυριών. Στο όνομα της επικαιροποίησης των όρων προστασίας των πολιτών, ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Δραγασάκης, προανήγγειλε ουσιαστικά το τέλος του νόμου Κατσέλη, αφήνοντας στα νύχια των αρπαχτικών τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά των «κόκκινων» δανείων!

Τέτοια, τέλος, είναι και η επίσκεψη του Α.Τσίπρα στο Βερολίνο για το συνέδριο των Σοσιαλδημοκρατών και η συνάντησή του με τον υπουργό Οικονομίας, Ο. Σόλτς. Στο συνέδριο του καταρρακωμένου SPD, ο Α.Τσίπρας έχοντας πετάξει στη λάσπη τις αξίες της Αριστεράς, επιβεβαίωσε τη σοσιαλδημοκρατική του στροφή, αναγνωρίζοντας το δικό του mea culpa το καλοκαίρι του 2015. Ζητώντας ουσιαστικά συγνώμη για την ταλαιπωρία κυβερνήσεων και «θεσμών», δήλωσε: «Τον Ιούλιο του 2015 με βοήθησε το καθαρό μυαλό. Βρέθηκα μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα (…) η επιλογή της εξόδου από το ευρώ το 2015 ήταν στη πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης». Εννοεί προφανώς ότι με την επιλογή του τρίτου Μνημονίου και των όσων αυτό επέσυρε στον ελληνικό λαό, τα λαϊκά στρώματα και η μεσαία τάξη σώθηκαν!

Η «εμπιστευτική» συζήτηση με τον Γερμανό υπουργό Οικονομίας έγινε με βασικό θέμα τον Προϋπολογισμό 2019 και ιδιαίτερα τις συντάξεις. Ήταν φανερό πως η διαφαινόμενη απόσυρση της Μέρκελ, ναι μεν φέρνει στο προσκήνιο τη δεξιά πτέρυγα του CPD, που δεν φαίνεται διατεθειμένη να δεχθεί την πλήρη ακύρωση του μέτρου των συντάξεων, αλλ’ όμως οι Γερμανοί θα ήθελαν να «πριμοδοτήσουν» μία τόσο εφελκτική κυβέρνηση ενόψει των εκλογών. Ταυτόχρονα, όμως, η γερμανική πλευρά θα επιμείνει να μειωθούν ο ΕΝΦΙΑ και το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών προκειμένου να ανατραφοδοτηθεί η αναθέρμανση της οικονομίας. Πάντως, η στάση της Γαλλίας αλλά και της Γερμανίας και των δορυφόρων της, έχοντας ήδη ανοίξει μέτωπο με την Ιταλία, θα λάβει σοβαρά υπόψη το στοιχείο των ελληνικών εκλογών, στηρίζοντας την επιτυχημένη -για τα συμφέροντα του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού- θητεία Τσίπρα. Από την πλευρά του ΔΝΤ, οι δηλώσεις Π.Τόμσεν για «πλήρη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν», κλείνουν ουσιαστικά το δρόμο για τη διαβόητη «έξοδο στις αγορές».

★★★

Στο προχθεσινό κρίσιμο Euro Working Group, κυβέρνηση και Ευρωπαίοι κατέληξαν στο να μην επιβληθούν οι ψηφισμένες περικοπές στις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις την 1η Γενάρη 2019 και να υλοποιηθούν τα «αντίμετρα» τα οποία έχει εξαγγείλει ο Α.Τσίπρας. Ωστόσο, δεν αποκλείεται να υποχρεωθεί η Ελλάδα να αναλάβει τη δέσμευση να παραμείνει το μέτρο σε εφεδρεία, σε περίπτωση μελλοντικής απόκλισης από τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα. Με δυο λόγια, υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο μια πλήρης ακύρωση του επίμαχου μέτρου θα μπορούσε να περάσει από τη Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή χωρίς τριγμούς από τον παραπαίοντα κυβερνητικό συνασπισμό. Το βέβαιο είναι ότι η Ευρώπη συνολικά δεν θέλει πλέον άλλες δύσκολες συζητήσεις για την Ελλάδα, ενόψει των εκλογών στα ευρωπαϊκά όργανα και λόγω του ιταλικού οξύτατου προβλήματος. Εξ ου και η δήλωση του Ο.Σολτς ότι: «…η ελληνική κυβέρνηση κινείται πολύ λογικά και σοφά» στο θέμα των συντάξεων». Οι τελικές πάντως αποφάσεις θα παρθούν στο Eurogroup της 3ης Δεκέμβρη.

Παρενθετικά να σημειώσουμε ότι η πρωτοφανής αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων με τη φοροληστεία και τις άλλες δραστικές κοινωνικές περικοπές, εκτίναξαν το «πρωτογενές πλεόνασμα» στο πρώτο 10μηνο του 2018 στα 6,46 δις €, έναντι του στόχου για 3,584 δις €! Πρόκειται σαφέστατα για τη γνωστή «δημιουργική λογιστική» που χτίστηκε προκειμένου να εμφανιστεί ένα θηριώδες υπερπλεόνασμα, που να εντυπωσιάσει τους δανειστές! Η πλαστότητα πιστοποιείται εύκολα αν υπολογιστούν οι περικοπές του συνόλου των κοινωνικών παροχών κατά 1,9 δις, οι περικοπές του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του 2018 κατά 1,3 δις € και, τέλος, οι δραστικές περικοπές των επιστροφών φόρων κατά 770 εκατ. €.

Ωστόσο, κάτω από αυτήν τη «μαγική εικόνα», κρύβεται άλλη μία αθλιότητα που συνεχίζεται από το 2012, απ’ όλες τις κυβερνήσεις: οι περικοπές των συντάξεων του 2012, που κρίθηκαν αντισυνταγματικές το 2015, (αλλά παρ’ όλ’ αυτά το όργιο συνεχίζεται) φτάνουν στο ασύλληπτο ποσό των 4,5 δις € το χρόνο!!!

Έχει προηγηθεί η ληστεία των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, και έχουν περικοπεί 23 φορές οι συντάξεις μέσα σε μία οκταετία, οδηγώντας τους εργαζόμενους σχεδιασμένα στην ιδιωτική ασφάλιση. Από την πλευρά της η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αύξησε την παρακράτηση για τον κλάδο Υγείας στις κύριες συντάξεις από το 4% στο 6% και στις επικουρικές από 0% σε 6%, ενώ παράλληλα προχώρησε σε νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, διαμορφώνοντας το 67ο έτος ηλικίας ως το απαιτούμενο όριο, και τέλος μείωσε κατά 20% τις κατώτερες συντάξεις σε όσους νέους συνταξιούχους δεν είχαν συμπληρώσει το 67ο έτος. Τέλος, με τον νόμο Κατρούγκαλου, μείωσε δραστικά τις συντάξεις συνταξιούχων και ασφαλισμένων κατά 8,2 δις ευρώ μόνο για την τετραετία (2016-2019). Ούτε λίγο ούτε πολύ επί μία οκταετία οι διάφορες κυβερνήσεις άρπαξαν κυριολεκτικά από τους συνταξιούχους γύρω στα 60 δις € και τώρα εμφανίζεται η κυβέρνηση Τσίπρα σαν ο δωρητής του μέτρου της μη περικοπής, που η ίδια πρότεινε, «χαρίζοντας» τα 2,1 δις € της «προσωπικής διαφοράς» στους παλιούς συνταξιούχους!

Αν όλοι οι παραπάνω αριθμοί προστεθούν, τότε αναδύεται ανάγλυφα η τραγική κατάσταση της οικονομίας. Ωστόσο, εκείνο που εντυπωσιοθηρικά θεωρεί η κυβέρνηση ότι θα μετρήσει θετικά για τους δανειστές, είναι όχι μόνο το «πλεόνασμα-ρεκόρ» των περίπου 6,5 δις €, αλλά και η αλαζονική στάση της κυβέρνησης Τσίπρα απέναντι στο λαό, στον οποίο επιβάλλει τα μέτρα έχοντας δήθεν την αποδοχή του, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν σοβαρές λαϊκές κινητοποιήσεις. Αυτή η «υπέρβαση» -λόγω φοροκλοπής και όλων των παραπάνω, και όχι επενδυτικής δραστηριότητας- αυξάνει σημαντικά το λεγόμενο «δημοσιονομικό χώρο». Προφανώς ένα μεγάλο μέρος απ’ αυτό το «πλεόνασμα» θα ενισχύσει το κρατικό «αποθεματικό», ένα άλλο θα στηρίξει την «ανάπτυξη», δηλαδή το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, και τέλος ένα ελάχιστο μέρος θα αποδοθεί σαν «κοινωνικό μέρισμα» στα εξαθλιωμένα στρώματα της κοινωνίας, αναδιανέμοντας τα ψίχουλα μεταξύ της ακραίας φτώχειας. Οι προεκλογικοί λόγοι είναι εμφανείς.

Για τον φετινό Προϋπολογισμό, το «πρωτογενές πλεόνασμα», σύμφωνα με την κυβέρνηση, απογειώνεται στα 4,14% του ΑΕΠ (7,88 δις €), που αποτυπώνει ανάγλυφα και το μέγεθος της νέας φοροληστείας. Με αυτές τις προϋποθέσεις, οι «θεσμοί» εκτιμούν στο να διατηρηθούν τα «αναπτυξιακά αντίμετρα» που αφορούν τις επιχειρήσεις. Η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, η μείωση ασφαλιστικών εισφορών ελευθέρων επαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών και οι μειώσεις στον φόρο εισοδήματος των επιχειρήσεων (με ρυθμό μείωσης 1% ετησίως από το 2019 έως το 2022) και στον φόρο των μερισμάτων (από 15% σε 10%) έχουν προτεραιότητα για τους Ευρωπαίους. Τα άλλα «αντίμετρα» που αφορούν σε κοινωνικές παροχές και συγκεκριμένα σε επέκταση του προγράμματος σχολικών γευμάτων, δημιουργία νέων μονάδων προσχολικής εκπαίδευσης, ανασχεδιασμό των οικογενειακών επιδομάτων και μείωση συμμετοχής στα φάρμακα, καταργούνται. Σε ό,τι αφορά την επιδότηση στέγασης, ύψους 600 εκατ. €, αυτή τροποποιείται και μετατρέπεται σε επιδότηση «κόκκινων» δανείων, που έμμεσα θα επιδοτεί τους τραπεζίτες! Σημειώνουμε πως το προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2019 προέβλεπε «αντίμετρα» συνολικού ύψους 765 εκατ. €. Τώρα ανεβαίνει στα 900 εκατ. €, με διαφορετική ωστόσο τη σύνθεσή του, υπέρ της «ανάπτυξης»…

Επιθυμία της Κομισιόν είναι το Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας να έχει διαδικαστικό χαρακτήρα, έτσι ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για τη συζήτηση του ιταλικού Προϋπολογισμού, αλλά και για το θέμα της εμβάθυνσης της Νομισματικής Ένωσης. Παράλληλα, το τελικό σχέδιο του Προϋπολογισμού θα κατατεθεί στη Βουλή μαζί με τις Εκθέσεις «αξιολόγησης» της Κομισιόν.

★★★

Τέλος, να παρατηρήσουμε πως η συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης οδηγεί τη χώρα σε μία παρατεταμένη περίοδο οικονομικής δυσπραγίας, κατά την οποία τα εργατολαϊκά στρώματα, η φτωχομεσαία αγροτιά, οι επαγγελματοβιοτέχνες, η άνεργη νεολαία, ο λαός μας θα δοκιμαστεί σκληρά. Το φάντασμα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας θα πλανιέται συνεχώς ανάλογα με τα συμφέροντα ή μη των Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Οι ίδιοι χαλκεύουν ακόμα πιο σφιχτά τα δεσμά της εξάρτησης και μαζί με την ντόπια ολιγαρχία, δεν διστάζουν καθόλου να μεταφέρουν από κοινού τα ασήκωτα βάρη των δυσθεώρητων ελλειμμάτων και χρεών στις πλάτες του ελληνικού λαού, τάζοντας και πάλι «καλύτερες μέρες».

Ωστόσο, αυτός ο καταιγισμός των αντιλαϊκών μέτρων οξύνει παραπέρα τις ταξικές αντιθέσεις, ανάμεσα στα εργατολαϊκά στρώματα από τη μία και την ντόπια ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό από την άλλη, και αποδεικνύει την πλήρη ανικανότητα της μεγαλοαστικής τάξης να διαχειριστεί και να διευθύνει τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Μια τέτοια πολιτική αργά ή γρήγορα θα αφυπνίσει την ταξική πάλη, καταδεικνύοντας πως ο μοναδικός δρόμος σωτηρίας από την αθλιότητα και την πείνα είναι η ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης και των ξένων αφεντικών της.

πηγή: εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος