Τετραμερής σύνοδος κορυφής Ερντογάν, Πούτιν, Μέρκελ και Μακρόν, πραγματοποιήθηκε χθες στην Κωνσταντινούπολη μετά από πρωτοβουλία του Ερντογάν με αντικείμενο, όπως δήλωσαν, την πολιτική μετάβαση στη Συρία και την παγίωση της εύθραυστης εκεχειρίας στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας, φέρνοντας για πρώτη φορά στο ίδιο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υποστηρικτές αντίπαλων πρωτοβουλιών.

Η Τουρκία και η Ρωσία, μαζί με το Ιράν έχουν συγκροτήσει την λεγόμενη πρωτοβουλία της Αστάνα, που  με μια σειρά κινήσεις έχουν αποκτήσει αναβαθμισμένο ρόλο στο συριακό ζήτημα. Από την άλλη η Γαλλία και η Γερμανία ανήκουν στην λεγόμενη «μικρή ομάδα» για τη Συρία που στηρίζεται και από άλλες πέντε χώρες μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ.

Η αντιπαλότητα  αυτών των ομάδων αντανακλά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς για τους νέους συσχετισμούς και τις σφαίρες επιρροής όχι μόνο στη Συρία αλλά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Οι εσωτερικές αντιθέσεις αυτών των ομάδων αντανακλούν τα ιδιαίτερα συμφέροντα και βλέψεις της κάθε μιας ιμπεριαλιστικής ή περιφερειακής δύναμης, στην ανακατανομή ρόλων και επιρροής.

Αυτό εξηγεί και τις διαφοροποιήσεις της Ε.Ε. με βασικούς εκφραστές τη Γερμανία και τη Γαλλία με τις ΗΠΑ  στο θέμα της Συρίας και του Ιράν, αναζητώντας κοινό πεδίο παρέμβασης ιδιαίτερα με τον Πούτιν. Αλλά και την ομάδα της Αστάνα οι εσωτερικές τριβές και αντιπαραθέσεις εκφράζουν τους φιλόδοξους στόχους διεκδίκησης αναβαθμισμένου ρόλου τόσο από την Τουρκία, όσο και από το Ιράν που θέλει να «εξαργυρώσει» τις σχέσεις του με την Ρωσία

Η Τουρκία όντας μέλος του ΝΑΤΟ, είναι αναγκασμένη να διεκδικήσει τον ενισχυμένο της περιφερειακό ρόλο υπό αυτήν της την ιδιότητα, πλην όμως βρίσκοντας αντίθετη την Ουάσιγκτον καθώς έχει επιλέξει τους Κούρδους της Συρίας ως βασικό της προγεφύρωμα, αυτό εξοργίζει την Τουρκία οδηγώντας τον Ερντογάν σε ανοίγματα προς την Ρωσία. Ο Ερντογάν λόγω και των εξωτερικών πιέσεων που δέχεται από ΗΠΑ και Ε.Ε. επιδιώκει να εξισορροπήσει τις πολυμερείς σχέσεις του και να σταθεροποιηθεί ως σημαντική περιφερειακή δύναμη που μπορεί να παζαρεύει και με τις δύο αντίπαλες ομάδες. Η σχέση του με τον Πούτιν ενισχύει την θέση του απέναντι στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. (Γερμανία, Γαλλία), με τις οποίες επιδιώκει να αποκαταστήσει και να αναθερμάνει τις σχέσεις του, ενώ προσπαθεί να ενισχύσει την θέση του απέναντι στην Ρωσία παίζοντας τον ρόλο διαμεσολαβητή με την Δύση. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πρωτοβουλία του για την τετραμερή σύνοδο κορυφής για το συριακό.

Συνδεόμενος με τη Γαλλία και τη Γερμανία που συμμερίζονται τις θέσεις του όσον αφορά την κυβέρνηση της Συρίας και την πολιτική μετάβαση, ο Ερντογάν ενισχύει το «βάρος» του στις διαπραγματεύσεις με τον Πούτιν και αλλάζει τον συσχετισμό δυνάμεων προς όφελός του.

Στο τελικό κείμενο που εκδόθηκε μετά την ολοκλήρωση της τετραμερούς στη Κωνσταντινούπολη, γίνεται λόγος για μία «περιεκτική πολιτική διαδικασία που θα κινήσει ο συριακός λαός, του οποίου θα αποτελεί κτήμα» και για την σύγκληση επιτροπής μέχρι το τέλος του έτους, η οποία θα εργαστεί για την συνταγματική αναθεώρηση, προαναγγέλλοντας ελεύθερες και δίκαιες εκλογές με την στήριξη του ΟΗΕ. Αυτοί που εφτά χρόνια σφυροκοπούν ανελέητα το συριακό λαό και καταστρέφουν τη χώρα θέλουν τώρα που χάνουν τον πόλεμο να καθορίσουν τις τύχες της.

Οι γενικότητες στην συμφωνία τους και οι διπλωματικές στρογγυλεύσεις, δεν μπορούν να κρύψουν τις διαφορές τους, και τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν τον Ερντογάν στην πρωτοβουλία αυτή αλλά και στην αποδοχή της από τα υπόλοιπα μέρη. Όλοι θέλουν να κερδίσουν «πόντους» για λογαριασμό τους, σε βάρος του πολύπαθου συριακού λαού και ερήμην της κυβέρνησής του.