“ Την Πέμπτη 21/01/2021, μου ανακοινώθηκε τηλεφωνικώς από τον φορέα Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο Νόστος  η καταγγελία της σύμβασής μου. Ο επίσημος ”σπουδαίος” λόγος της απόλυσής μου είναι ότι δεν πληρούνται από μέρους μου οι “προυποθέσεις και δικαιολογητικά εγγραφής στο Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων” Άρθρο 11 παρ. 1, ΦΕΚ Τεύχος Β’ 3820 09.09.2020. Με άλλα λόγια το ποινικό μου μητρώο είναι βεβαρημένο και σύμφωνα με τη νέα διάταξη του ΦΕΚ, δεν δικαιούμαι να συνεχίζω να εργάζομαι στον φορέα. Συνέπεια αυτού, εγώ χάνω τη δουλειά μου και παραβιάζονται “νομίμως” απόρρητα προσωπικά μου δεδομένα.

Τι ήταν αυτό που αμαύρωσε το ποινικό μου μητρώο; Η συμμετοχή μου στα κινήματα και στους κοινωνικούς αγώνες. Πιο συγκεκριμένα, στις 05/05/2010, καλείται πανελλαδική απεργία κατά της ψήφισης του πρώτου μνημονίου που υποθηκεύει το μέλλον και την αξιοπρέπεια όλης της εργατικής τάξης και εγώ, όπως χιλιάδες άλλες/άλλοι από την τάξη μου, έδωσα το παρόν στις κινητοποιήσεις. Προς τα τελειώματα της διαδήλωσης, ο κύριος όγκος της διαλυόταν μη μπορώντας να αντέξει την αποπνικτική ατμόσφαιρα στο Σύνταγμα και την καταστολή της αστυνομίας.

Κομμάτια της διαδήλωσης διαλύονται και μας απωθούν να τρέξουμε σε γύρω στενά παράλληλα της Συγγρού. Κάπου εκεί κάνει έφοδο η τότε ομάδα ΔΕΛΤΑ με αρχηγό γνωστό παιδί της ΕΛΑΣ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί πολλάκις για αυθαίρετη αστυνομική βία και συμπεριφορά σε ανθρώπους του κινήματος, βλέπε επίθεση στο Στέκι Μεταναστών στις 05/05/2010, δολοφονική επίθεση Αμερικανίδας διαδηλώτριας Β.Ρ. στις 15/11/2010 και πολλά άλλα. Λέω ”είχε” κατηγορηθεί, καθώς τον συγκεκριμένο αστυνομικό δεν βρέθηκε κανένα δικαστήριο να τον καταδικάσει για τις πράξεις του.

Περιττό να περιγράψω τη διαδικασία της σύλληψης μου. Από τις θολές εικόνες που έχω στο μυαλό μου, θυμάμαι καμιά δεκαριά άτομα να με έχουν ακινητοποιημένο στην άσφαλτο και να με γρονθοκοπάνε σε όλο μου το σώμα. Μου ανοίγουν το σακίδιο, στο οποίο είχα σύνεργα της τότε δουλειάς μου στο τότε υπάρχον περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ, γραφική ύλη κυρίως και περιοδικά. Μαζεύονται όλοι από πίσω μου και χωρίς να μιλάνε νιώθω να ανοίγουν και να ”πειράζουν” το σακίδιο μου. Μέχρι να έρθει να με πάρει περιπολικό, οι αστυνομικοί της ΔΕΛΤΑ με παίρνουν από οποιοδήποτε βλέμμα που θα μπορούσε να αντιδράσει στη σύλληψή μου και με απομονώνουν. Το ξύλο συνεχίζεται αμείωτο, όπως και οι χυδαίες λεκτικές εκφράσεις προς το πρόσωπό μου και την οικογένεια μου. Δεν λείπουν οι ροχάλες τους πάνω μου, οι φωτογραφίες τους μαζί μου, σαν τρόπαιο, ενώ ταυτόχρονα τα μηχανάκια τους με χτυπάγαν από πίσω κατά τη διάρκεια της μετακίνησης μου προς το περιπολικό. Αργότερα την ίδια μέρα, συνειδητοποίησα στη ΓΑΔΑ ότι τελικά το σακίδιο μου ”γέννησε” τρία κομμάτια μάρμαρο. Η δικογραφία φαίνεται έχει στηθεί πλήρως εις βάρος μου. Κατηγορίες; Κουκουλονόμος, διατάραξη ειρήνης, σύσταση ομάδας που προσέφυγε σε βίαιες πράξεις – βανδαλισμούς, απρόκλητη σωματική βλάβη εις βάρος των αστυνομικών.

Από το 2010 περνάνε εφτά χρόνια μέχρι να δικαστεί η υπόθεση μου. Από αυτά τα εφτά χρόνια, τα πέντε ήμουν όμηρος του κράτους σε καθεστώς περιοριστικών μέτρων. Παρουσία στο Α.Τ της γειτονιάς μου δυο φορές το μήνα και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Όλα αυτά τα χρόνια δεν μου μένει να κάνω τίποτα παρά υπομονή για λήξη των περιοριστικών μου μέτρων, ενώ παράλληλα η οικονομική ελίτ αυτού του τόπου με περισσή ασυδοσία παρανομεί κατά το δοκούν και νομιμοποιεί ό,τι έκνομο θέλει να νομιμοποιήσει.

Εν τέλει, το 2017, το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών με κρίνει ένοχο για απρόκλητη σωματική βλάβη, κατά συρροή  του άρθρου 189 παρ. 2, με συνολική ποινή φυλάκισης εφτά μήνες και τριετή αναστολή. Κάτι αναμενόμενο, καθώς κανένα δικαστήριο από ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να δεχτεί ότι η αστυνομία λέει ψέματα. Κανένα δικαστήριο δεν πρόκειται να δεχτεί ότι η αστυνομία δέρνει, βασανίζει και στήνει έτοιμα κατηγορητήρια σε αγωνιστές/ριες. Κανένα δικαστήριο δεν θα δεχτεί να αμφισβητηθεί το δικαίωμα των εξουσιαστών να καταπιέζουν τους εξουσιαζόμενους. Φαίνεται άλλωστε στην μέχρι σήμερα στάση της ελληνικής δικαιοσύνης να βγάζει ”λάδι” βαρόνους ναρκωτικών – ιδιοκτήτες ομάδων, παιδεραστές με βουλευτική ιδιότητα και μεγαλοκαρχαρίες φαρμακευτικών συμφερόντων. Ενώ παράλληλα βγάζει την μεγαλύτερη εκδικητικότητα της απέναντι στα κομμάτια της εργατικής τάξης, του κινήματος, της LGBTQ κοινότητας, τους μετανάστες/ριες, τους Ρομά, την καθαρίστρια που δεν έχει απολυτήριο λυκείου και τον κουλουρά που πουλάει κουλούρια χωρίς άδεια.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο τώρα. Δυο μήνες προτού λήξει η αναστολή μου, δέχομαι τηλεφώνημα από τον φορέα ΝΟΣΤΟΣ ότι απολύομαι. Και απευθύνομαι σε σένα, που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Πώς θα ένιωθες στη θέση μου; Τι θα έκανες; Πώς θα αντιδρούσες; Είσαι στο ”λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή” και στήνεται ολόκληρη πλεκτάνη εις βάρος σου. Στήνεται κάτι που δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να αποδείξεις το αντίθετο. Μπολιάζεται ο φόβος μέσα σου και μέσα στους/στις συντρόφους/ισσες σου για σένα και ”κάθεσαι” σπίτι σου μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Περνάνε νερό τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου και εσύ βρίσκεσαι σε καθεστώς ομηρίας. Προσπαθείς να αναδιοργανωθείς. Βρίσκεις δουλειά, και ξαφνικά εμφανίζεται μία ΚΥΑ που λέει ότι δεν έχεις δικαίωμα στην εργασία. Πέρα λοιπόν από την ελευθερία σου, έχεις μπροστά σου έναν μηχανισμό που εκδικητικά αποφασίζει να σου στερήσει το δικαίωμα να ζήσεις. Και απολύεσαι. Δεν χωράς στο σύστημα αυτό ούτε σαν εργαζόμενος με τους δικούς τους όρους και σε πετάει έξω με σκοπό την πλήρη εξόντωσή σου. Ξέρεις ότι δεν θα ακουστείς ποτέ στα πάνελ τους, δεν θα γραφτεί η υπόθεση σου ούτε στα πιο ψηλά γράμματα των εφημερίδων τους και τόνος λάσπης θα πέσει πάνω σου επειδή τόλμησες να αμφισβητήσεις την κυριαρχία τους πάνω σου. Σε ρωτάω τι θα έκανες, όταν παίρνουν και διαχειρίζονται κάποιοι ένα προσωπικό σου δεδομένο και εξ’ αιτίας αυτού διαπομπεύεσαι με ανήθικο τρόπο στον χώρο εργασίας σου. Τι θα έκανες;

Δεν έχω υψηλές προσδοκίες για το που θα καταλήξει αυτός ο πόλεμος εναντίον μας.  Έτσι κι αλλιώς είναι ένα παιχνίδι που παίζεται στα δικά τους γήπεδα. Μια ζωή σαλπάρουμε με φουρτούνα χωρίς πανί και αέρα να φυσάει κόντρα. Σίγουρα είναι δικαίωση μια απόφαση ακύρωσης της απόλυσής μου, αλλά δεν φτάνει. Δεν θα έπρεπε να φτάνει. Υπάρχει ηθική βλάβη. Το 2021 με απολύουν από τη δουλειά μου, όπως απολύονταν τόσοι και τόσες στο παρελθόν λόγω πολιτικών φρονημάτων. Πλέον ο φορέας Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο ΝΟΣΤΟΣ δεν μου χρωστάει απλά μια θέση εργασίας, αλλά πολλά παραπάνω που αφορούν το κομμάτι που έχει κάθε άνθρωπος για να πορεύεται, την αξιοπρέπεια του.

Απέναντι σε όλη αυτή την αδικία που γίνεται νόμος στα στόματα των ισχυρών, επιλέγω την οργή. Απέναντι στον ”ωχαδερφισμό” που γίνεται κανονικότητα στη ζωή μικρών ανθρώπων, επιλέγω την οργή. Επιλέγω να σταθώ αλληλέγγυος στις δεκάδες συναδέλφισσες/ους που έχουν ποινικό μητρώο και να παλέψω για την κατάργηση αυτής της διάταξης – έκτρωμα που καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα. Σήμερα είμαι εγώ, αύριο θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από εμάς.

Και κάτι τελευταίο. Σε περίπτωση που κάποιος/α συμφωνεί με το δικαίωμά μας να εργαζόμαστε και να ζούμε αξιοπρεπώς, αλλά ενδεχομένως διαφωνεί με τον αγώνα μας, γιατί τσαλακώνει τους ρυθμούς κανονικότητάς του/της, απαντήστε μου σε αυτό το ερώτημα: μπορώ να “δουλέψω, να στέλνω μήνυμα για να καταναλώσω, να πηγαίνω στο κρεβάτι, και να πεθάνω ήσυχος στα βαθειά γεράματα”;

Εγω θα μείνω με τις αδερφές και τους αδερφούς μου να συγκρουστώ.

Απολυμένος Εργαζόμενος του φορέα Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο ΝΟΣΤΟΣ.

Το ΣΒΕΜΚΟ στέκεται αλληλέγγυο με το συνάδελφο. Το Σωματείο μας παράλληλα με τις άλλες δράσεις του έχει προσφύγει και στο ΣτΕ για την ακύρωση της ΚΥΑ καθώς και στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, γνωρίζουμε όμως καλά ότι η ανάκληση της άδικης αυτής απόλυσης και η κατάργηση της ΚΥΑ θα έρθει μόνο μέσα από τον συλλογικό μας αγώνα.

Άμεση ανάκληση της άδικης και παράνομης απόλυσης του συναδέλφου Μ.Σ. από την Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο ΝΟΣΤΟΣ

Άμεση απόσυρση της ΚΥΑ για το Μητρώο Εργαζομένων σε ΜΚΟ.

Όχι στο νέο “πιστοποιητικό φρονημάτων”

πηγή: svemko.espivblogs.net