Θα περιμένουμε το τρένο

“Θα περιμένουμε μην τυχόν περάσει

Το τραίνο μας με το πολύτιμο φορτίο”

Νύχτωσε, νύχτωσε βαθιά

κι είμαστε στην αναμονή στην αποβάθρα

Σάμπως το τρένο μας

να καθυστέρησε

αυτό με το ολόδικό μας το φορτίο

Αυτό το αγαπημένο

Εμείς το περιμένουμε

Προσμένουμε εκεί την άφιξη του

έστω κι εκτός

της προγραμματισμένη ώρας

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Την ώρα που μιλάμε και προσμένουμε

μπορεί και να κοντοζυγώνει

κι ίσως, ίσως και να φανεί

στο βάθος μιας ατέλειωτης ευθείας

να’ ρχεται με κείνο το μοναδικό

το ένα φωτεινό του μάτι,

σαν άλλος ατσαλένιος Κύκλωπας

Τώρα σε λίγο, δείτε να,

μπορεί και να ακούσουμε

κείνο το τρομακτικό σφύριγμα

που βγαίνει

μες απ’ τα δόντια του

Σε λίγο ίσως και να τις νιώσουμε

σύγκορμα να μας διαπερνούν

οι στριγκλιές

απ’ τα ατσαλένια πόδια του

πάνω στις σιδερένιες τις φιδοτροχιές του

Ίσως να νιώσουμε και την

καυτή του ανάσα

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Νύχτωσε, νύχτωσε ακόμα πιο βαθιά

κι είμαστε στην αναμονή στην αποβάθρα

Σσμπως το τρένο μας να’ χει πολύ καθυστερήσει

Αυτό με το ολόδικό μας το φορτίο,

το πιο αγαπημένο

Κι εμείς στην αποβάθρα, ξυλιασμένοι απ’ το κρύο, πώς την

προσμένουμε την άφιξη του

έστω κι εκτός

της προγραμματισμένης ώρας !

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Φωνάζει κάποιος παρακεί

“Εε σεις! Θυμάστε τα ταξίδια

βουνά και κάμπους τα γυρίσαμε

μες σε καπνούς σε μυρωδιές μεταλλικές μαυρίλες

ορθάνοιχτα παράθυρα

κουβέντες και τσιγάρα ολονύχτια

κουκέτες βάγκον λί και λίγον ύπνο!

Θυμάστε;”

“Και τώρα

τώρα μέσα σε σήραγγες

βαθιές πληγές μες στα βουνά

το τρένο μας μπορεί να ταξιδεύει

Αυτό με το ολόδικό μας το φορτίο,

το πιο αγαπημένο

Εμείς στην αποβάθρα αυτή

ας το προσμένουμε να’ ρθει

έστω κι εκτός

της προγραμματισμένης ώρας”

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Έτσι προσμένουμε  ήσυχοι

καπνίζοντας και κουβεντιάζοντας

για τραίνα περασμένα

ταξίδια όμορφα και μνήμες

λέγοντας μέσα μας “θα’ ρθει”

“η ώρα θα περάσει,

 κι η προγραμματισμένη κι αυτή

της καθυστέρησης” “θα φανεί”

“θα περάσει και το τρένο θα φανεί”

αυτό το τρένο

το πολυαγαπημένο

και θα φέρει το φορτίο μας

Αυτό θα ξεπεζέψει

θα ξεπεζέψει και θα’ ρθεί

πάνω στην αγκαλιά μας

ξέπνοο απ’ τον τόσο κόπο

τόσα βουνά και τόσους κάμπους

τόσα λαγκάδια και τόσους ποταμούς

τόσες κουβέντες τόσα γέλια

θα ριχτεί στην αγκαλιά της προσμονής μας

γεννημένο, ύστερα από πολύωρη ωδίνη, από τα

σπλάχνα του μεταλλικού θεριού

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Νύχτωσε, νύχτωσε το Έρεβος

ο Ζόφος ο  βαθύς

Κόκκινος Ματωμένος

Ακόμα στην αναμονή

εκεί στην αποβάθρα

του Θανάτου

προσμένοντας το τρένο μας

Αυτό με το  φορτίο μας

το πολυαγαπημένο

που’ φυγε για ταξίδι

απρογραμμάτιστο

ανεπιθύμητο

έχοντας εισιτήριο

χωρίς επιστροφή

Γιάννης Μελιόπουλος 

1 Μάρτη 2023