Οδηγίες για την επιλογή των νέων υποψηφίων δημοτικών συμβούλων στις επερχόμενες αυτόδιοικητικές εκλογές, δημοσιεύτηκαν πριν λίγες μέρες στις φιλόξενες ιστοσελίδες του paramithia-on-line. Ουσιαστικά αποτελούσαν μια έκφραση αγωνίας για την πορεία αυτού του τόπου που η οπισθοχώρησή του δεν έχει τέλος αλλά και έκφραση ελπίδας για ένα Δημοτικό Συμβούλιο στην υπηρεσία του πολίτη. Διακαή ελπίδα καθενός μας, που ακριβώς πάνω της, στήνεται και φουντώνει καθημερινά ο μεγάλος προεκλογικός «χορός».

Δυστυχώς όμως ! Τα επτά καίρια ερωτήματα και οι οκτώ βασικές αξιολογήσεις, όταν τις βάλουμε στην πράξη, όχι μόνο δεν θα μας δείξουν κανέναν «Ιδανικό Σύμβουλο» αλλά ούτε κανέναν που να του πλησιάζει. Και αυτό γιατί κάθε δημότης ξέρει καλά ότι το κύριο χαρακτηριστικό των τελευταίων τουλάχιστον δημοτικών θητειών ήταν: Αφωνία και Σιγή. Η ανυπαρξία αντιπολίτευσης, με εμπράγματους κοινωνικούς όρους και όχι των στείρων λεκτικών αντιπαραθέσεων στους τέσσερις τοίχους των Δημοτικών Συμβουλίων, που γίνονται χάριν εντυπώσεων.

Έτσι λοιπόν, σιγή τηρήθηκε για το Υδροηλεκτρικό Φράγμα στον Καλαμά (θέση Αβαρίτσα), το οποίο αντιπαλεύουν με παραστάσεις διαμαρτυρίας και προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας συμπολίτες μας μαζί με το Δήμο Φιλιατών. Κανένας στο Δήμο Σουλίου δεν θέλει να γνωρίζει τίποτε για το θέμα. Καμιά οργανωμένη φωνή από την εδώ μεριά του ποταμού.

Σιγή για τον άσκοπο και άστοχο Βιολογικό Καθαρισμό που προβλέπεται στο έργο Αποχέτευσης της πόλης της Παραμυθιάς. Αδιαφορία όχι μόνο για έναν άλλο κίνδυνο που διατρέχει ο ποταμός Κωκκυτός άλλα και για την εκτίναξη του κόστους κατασκευής (φαίνονται ήδη τα πρώτα προβλήματα) και κυρίως λειτουργίας. Άλλο ένα χαράτσι εκκολάπτεται, χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν. Πολλές άλλες πόλεις ανάλογες της Παραμυθιάς, υιοθέτησαν την μη φιλοεργολαβική και ανέξοδη «Τεχνική Υγροτόπων» για την διάθεση των λυμάτων τους, αλλά εμείς όχι!

Σιγή για τη λειτουργία του ΧΥΤΑ του οποίου η Διοίκηση, χρόνια τώρα, έχει παραχωρηθεί οικιοθελώς σε ξενομερίτες και οι οποίοι, φυσικά με περισσή συγκατάβαση, το 2016 δήλωναν ως ευπρόσδεκτα τα απορρίμματα από Κέρκυρα και Παξούς, μιας και δεν πρόκειται φυσικά για την αυλή τους. Από πουθενά καμιά τοπική αντίδραση και ευτυχώς η υπόθεση σκόνταψε στο μεγάλο κόστος μεταφοράς.

Σιγή για την περιβαλλοντική καταστροφή που φέρνουν στον τόπο οι αιματοβαμμένες πολυεθνικές της ενέργειας με την πραγματοποίηση γεωτρήσεων, στα πλαίσια έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων. Για να μπορέσει μάλιστα να υπερψηφιστεί η παράδοση των Δημοτικών εκτάσεων σε αυτές, προσφέρθηκε στη Δημοτική Αρχή η αμέριστη υποστήριξη της μείζονος αντιπολίτευσης, ώστε να δούνε όλοι, τα όρια της αντιπολιτευτικής αντιπαλότητας. Φυσικά άλλοι Δήμοι της Ηπείρου φώναξαν το μεγάλο «ΟΧΙ».

Τέλος, τραγική σιγή στη μεθόδευση του Δήμου να επιβάλει Δημοτικό Τέλος Φωτισμού και Καθαριότητας σε στάβλους και αγροτικά κτήρια του κάμπου. Με την πλήρη απουσία οποιαδήποτε αντίδρασης και με μια ευκολία που εντυπωσιάζει, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι υπερψήφισαν το άδικο και παράνομο φόρο, ενάντια σε συγγενείς και φίλους. Τελικά όπως όλοι θυμόμαστε η απόφαση κατέπεσε ύστερα από την μαχητική επιμονή ενός και μόνο ενός κτηνοτρόφου.

Καμιά αντίδραση για όλα αυτά τα ζητήματα δεν ξεκίνησε μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο και καμιά άλλη συλλογικότητα δεν διεκδίκησε τη λύση τους. Καμιά συλλογικότητα δεν συγκροτείται ενάντια στο ξεκλήρισμα της πρωτογενούς παραγωγής που είναι και ο οικονομικός πνεύμονας του τόπου και καμιά συσπείρωση για την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Μεμονωμένες φωνές των τριών – τεσσάρων ατόμων που ορθώθηκαν, μόνο στο επίπεδο της δημοσιοποίησης μπορούν να σταθούν.

Κι όμως. Πάνω από τριακόσια άτομα θα εμφανιστούν στα ψηφοδέλτια των συνδυασμών, με κάτι λιγότερο από μισό γυναίκες (έτσι φαίνεται γίνεται πράξη και η ισότητα των φύλλων !). Θα δοθούν και πάλι όρκοι υποστήριξης του απλού πολίτη και για άλλη μια φορά μεγαλεπήβολα προγράμματα θα προτείνουν λύσεις. Προτάσεις που έρχονται από το πουθενά μιας και ολόκληρη την προηγούμενη πενταετία, μέσα στο καμίνι της κρίσης που ακόμα καλά κρατεί, τίποτε δεν κατέβηκε στον κοινωνικό στίβο. Για κανένα από τα μεγάλα ή έστω και για μικρότερα ζητήματα.

Ας μην γελιόμαστε. Δεν έχουμε ανάγκη από «Ιδανικούς Υποψήφιους» αλλά από Υποψιασμένους Ψηφοφόρους. Ανθρώπους που διαπιστώνουν το προφανές. Τα ότι δηλαδή η Καποδιστριακή, ύστερα η Καλλικρατική και τέλος η Κλεισθενική (Ι έρχεται και η ΙΙ) αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση, μετατρέπει σταθερά και προοδευτικά, την όποια αυτοδιοίκηση σε ξεκάθαρη αντιδημοκρατική Τοπική Διοίκηση. Μακριά και πέρα από τις ανάγκες των εργαζομένων.

Μια διοίκηση που όχι μόνο δεν προσβλέπει στη βελτίωση της θέσης του λαού αλλά του προσθέτει και άλλα βάσανα. Ό, τι δηλαδή αρχίζει να προδιαγράφεται και στο τόπο μας. Όποιες υποσχέσεις και αν ακούσουμε αυτές τις εβδομήντα μέρες, ξέρουμε καλά τι έρχεται. Δήμοι φοροεισπράκτορες, Ανώνυμες Εταιρείες ή μεσίτες για τη δράση του μεγάλου κεφαλαίου με πλήρη εμπορευματοποίηση – διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών (Παιδία, Υγεία, Καθαριότητα, Πρόνοια κλπ).

Έτσι λοιπόν, όταν κατακάτσει η «σκόνη» των εκλογών που θολώνουν πολλές φορές την κρίση των ανθρώπων και όταν με τη νέα Δημοτική Αρχή αναζωπυρωθούν τα προβλήματα που έχουμε ήδη μπροστά μας και εμφανιστούν και νέα, θα μπορέσουν να συγκροτηθούν εκείνες οι πραγματικές κοινωνικές συλλογικότητες που έχουμε ανάγκη.

Συλλογικότητες που δεν θα ζητάνε ψήφους αλλά θα απαιτούν λύσεις στα προβλήματα. Συλλογικότητες που πρώτα θα δοκιμαστούν στην πράξη και μετά στις εκλογικές κάλπες. Κάτι που δυστυχώς δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα μέχρι σήμερα αλλά που πρέπει απαραιτήτως να υπάρξει.

Θεόδωρος Χόβολος